8 jaar geleden
Kind 'nemen' vs 'krijgen': lekker belangrijk!
Wat jammer vind ik het...altijd maar muggenziften over dat ene (goed bedoelde) werkwoord...
Steeds vaker kom ik het tegen in discussies op Mamaplaats, op Facebook, of waar dan ook. Er gaat een artikel over het wel of niet kiezen voor een kind willen - ja in de hoop dat het je gegund is en dat het kan en je dat geluk hebt enzovoorts- (oe even zorgvuldig formuleren hier, anders gaat het weer fout...) om je huwelijk te redden. De essentie van het stuk is of dit een wijs besluit is of niet. Helaas had de bloggende moeder dan nét het werkwoord 'nemen' gekozen in haar titel, in plaats van 'krijgen'. En dan barst de bom...in plaats van ingaan op de inhoud van het stuk, ingaan op de essentie, wordt er alleen over dat ene woord gevallen. Talloze voorspelbare reacties verschenen weer "Een kind NEEM je niet, die KRIJG je" of weer een ander "Alsof je ze zomaar kunt nemen, je mag hopen dat het je gegund is" enzovoorts. Dertig reacties verder zie je nog steeds geen reactie die ingaat op de blog, op het vraagstuk van de blogster. Dat is zo jammer. Het is alsof ik een d-t-dt-fout zie staan en dan, samen met 34 andere lezers daarover ga miepen en totaal respectloos voorbij ga aan het stuk wat de schrijver in kwestie misschien wel bloed, zweet en tranen heeft zitten typen. Je hoopt met jouw woorden reacties op te roepen, iets los te maken in je lezers. Maar dan is het enige wat losgemaakt wordt, gemopper over een vormfout, of over een verkeerd gekozen woord. Ik kan me als schrijver alleen maar voorstellen hoe zeer ik hier over zou balen.
Mag ik dit alstublieft bij deze voor eens en voor altijd de kop indrukken? Zullen we stoppen met oud-Hollands zaniken? Want...we mogen er denk ik wel vertrouwen in hebben dat we allemaal de biologische en fysiologische beperkingen kennen van het zwanger worden. We weten allemaal dat je op een kind kunt hopen, maar toch niet kunt krijgen. Of dat je hoopt níet zwanger te worden en het dan toch wordt. Dat weten we allemaal. In die wetenschap zal dus ook niemand zo naïef zijn om te denken "weet je wat, het is een mooie dag, mijn favoriete serie op Netflix is afgelopen en heb dus weer tijd zat. Koos, laten we een kind nemen!". Niemand denkt er over alsof je even klakkeloos besluit een nieuwe handtas te kopen, te nemen. Laten we daarom niet zo ontzéttend zwaar wegen aan dat ene woordje.
Zelf zie ik het als een afkorting. Ik ga er gewoon van uit dat iedereen die het heeft over 'een kind nemen', dit als afkorting zegt voor de zin 'zorgvuldig het besluit NEMEN om voor een kindje te kiezen, in de hoop dat het allemaal lukt en dat het ook nog eens gezond zal zijn' (mag ik het zeggen? Dat doen ze nu eenmaal bij een kindje waarvan het geslacht nog onbekend is, sorry). Maar omdat dit zo'n lange zin is, wordt het besluit nemen om een kind te willen en er voor te gaan, even afgekort tot een kind nemen. Ik snap het. Ik durf met volle overtuiging namens al deze mensen te zeggen dat ze het zo bedoelen. Dus niemand denkt er licht over, niemand wil respectloos zijn naar de ouders waar het helaas niet zo bij gegaan is als ze hoopten. Tuurlijk niet! Ook hen kan het immers overkomen dat het niet lukt, of dat er iets met het kindje gebeurt.
Dus laten we er wat meer voor elkaar zijn, elkaar steunen in de gesprekken of opmerkingen die er over kindjes willen krijgen zijn, ingaan op de werkelijke inhoud van elkaars blogs en niet meer muggenziften op dat ene woordje. Daar doen we elkaar als collega-moeders te kort mee. We bedoelen het allemaal prima, dat beloof ik!
EllyKlijsen
Mooi gezegd! Ja er zijn maar weinig werkwoorden die de lading echt dekken. Zeker als ik zo lees over jouw situatie. En chapeau, inderdaad komt alle eer je toe hoor! Daar heb je hard genoeg voor moeten werken! Ik heb zelfs het woord kweken een keer gekscherend gebruikt (dat ik even ging rusten want ik was immers een kind aan het kweken in die bolle buik van me). Neen, dat was óók al niet goed. Nou het ging om mijn veel te grote buik en mijn lieve baby, dus vond dat ik het dan zelf mocht noemen zoals ik wilde. Maar dat bleek niet voor iedereen zo. Ach het is nooit goed. Maar hard werken, dat is hoe dan ook een juist werkwoord!
EllyKlijsen
Ja zo lijkt het inderdaad. En vooral vervelend dat er dan helemaal niet meer op het gesprek of de blog zelf ingegaan wordt van die persoon, maar dat het alleen nog om dat woordje gaat. Baaargh.
EllyKlijsen
Hihi ja zo voelde ik het ook een beetje.
EllyKlijsen
Inderdaad, niet iedereen kiest bewust voor een kind. Dat is duidelijk. Maar ik bedoelde in deze discussie vooral diegenen die het hebben over een kind nemen, dat die daar vast wel bewust mee om gaan. En ik snap heel goed dat het dan heel kwetsend over kan komen. Toch is dat ook dubbel. Ik heb ook die moeite om een kind te krijgen om me heen gezien. De een vindt zo'n werkwoord kwetsend, maar eigenlijk voelt dan alles als pijnlijk als het gaat om kinderen krijgen om je heen. Als je zelf al jaren probeert en het lukt maar niet, een ander neemt het besluit er klaar voor te zijn en het is in 1 x raak, dat is dan ook pijnlijk. Hoezeer je het die ander ook gunt. Ik weet niet of het dan alleen om dat woordje gaat. De ander die het mee heeft gemaakt heeft er totaal geen moeite mee als er 'nemen' wordt gezegd. Voor iedereen heel persoonlijk. Maar dan vind ik ook weer aan de andere kant, als je het weet van mensen om je heen dat zij er moeite mee hebben om een kindje te kunnen krijgen, kun je er ook rekening mee houden. Bij diezelfde persoon waar het zo lang zo lastig ging (en die net een miskraam had gehad), werd er toch op verjaardagen voluit vrolijk gekletst over baby's, zwanger willen worden of niet, de grappige perikelen van hun baby etc. Dat vond ik dan zelf niet handig. Op dat moment waren die onderwerpen even totaal niet handig en juist pijnlijk. Er zijn dan zat andere dingen om over te praten zou ik zeggen. Dus ben het er echt mee eens dat we een beetje rekening met elkaar moeten houden. Aan de andere kant moeten we niet op iedere korrel zout leggen.