Killerbody na de bevalling? Echt niet! Wees trots!

Ik moet dit even kwijt, en denk dat er menig vrouw is die zichzelf hierin herkend, of hier iets mee kan.

Je bent net bevallen, en er wordt meteen van je verwacht dat je de oude bent. Maar die oude jij, die is verleden tijd. Die bestaat niet meer. Je bent net (voor het eerst) moeder geworden, je lichaam moet herstellen van de bevalling, en het heeft 9 maanden lang een kindje gedragen! Wat verwacht men wel niet? Dat je na de bevalling, je string en bh aantrekt, je eigen broeken en shirtjes weer aan kan, een laag makeup op doet, en je haar in de krultang zet? Is dat dan wat men van een vrouw verwacht na een bevalling? (Vooral de vrouwen onderling verwachten dit volgens mij)

Even voor de duidelijkheid, een bevalling is een TOPPRESTATIE! En elke vrouw ervaart het anders, maar elke vrouw heeft op het moment van de bevalling maar één doel, een kindje op de wereld zetten! Daarna komt ook de periode ontzwangeren daar bij kijken. Die kilo's zijn er niet zomaar af, die buik is niet zomaar strak, het vocht is niet zomaar verdwenen, en je leven is niet meer zoals het voor de zwangerschap was. 

Ik zal eerlijk zijn, ik heb me best druk gemaakt na de bevalling over mijn lijf. Het was zo niet meer van mij!! Ik heb tijgerstrepen, ik heb een buikje, lovehandles, grotere borsten, en ik pas echt nog niet alles uit mijn kast, wat ik wel graag zou willen. Ik kan me er vreselijk druk over gaan maken, maar wat heeft het voor zin? Ik moet gewoon rustig aan mijn lijf opnieuw leren kennen, en het accepteren of er wat aan gaan doen! Kijk, die tijgerstrepen, die heb ik en die zal ik houden, en ik ben er nu best trots op! Het laat iedereen zien dat ik een kindje gedragen heb, en dat is toch het mooiste wat er is. Ik denk dat je pas gelukkig bent als je jezelf accepteerd zoals je bent.

Nou zijn er uitzonderingen die 4 weken na de bevalling weer helemaal strak zijn en waarbij je je echt afvraagt of deze vrouwen uberhaubt wel zwanger zijn geweest. Maar ik geloof niet, dat ze met een matras aan kraamverband in, in de sportschool hebben gestaan. Hoe ze het wel doen, ik weet het niet. Misschien is het wel gewoon hun bouw. 

Ik heb mijn lichaam geaccepteerd zoals het nu is. Na de 9 maanden zwangerschap mag ik eindelijk weer alles eten en drinken en daar geniet ik nu gewoon even extra van. Want vroeg of laat, als je lichaam je echt niet meer aanstaat, ga je er toch wel wat aan doen. En laten we eerlijk wezen, sta je in je verlof liever in de sportschool, of geniet je intens van het kleine wondertje in je armen? Nou ik weet het wel hoor! Die killerbody wacht wel even, eerst genieten van de kleine, het gaat allemaal al veelste snel.

En ja, als ik foto's terug zie, zoals hierboven, (dit zou ik voorheen NOOIT delen) dan heb ik nog een lange weg te gaan om daar te komen. Maar is dat wat ik wil? Botten die uitsteken, geen vrouwelijke vormen, en maatje 34/36? Ik weet het niet. Ik ben nu gelukkig zoals ik ben, met mijn man en kind, en daar laat ik mijn lijf en wat andere daar van vinden, geenn stokje voor steken. En Nick zegt op zijn beurt: Je bent prachtig zoals je bent, je hebt net een kindje op de wereld gezet, en je bent getrouwd met mij, voor wie moet je dan mooi zijn? ;-) Geef je hem ongelijk? Ik niet! 

Dus lieve moeders,

Herken je jezelf hierin? Vraag jezelf dan af, wat is er nou echt het allerbelangrijkste voor jou? Accepteer je lichaam zoals het is, en kan je dat niet, dan ben jij de enige die hier wat aan kan doen. Maar doe het voor jezelf, en niet voor andere, want dat werkt niet. Wij, vrouwen, moeders, moeten trots op ons lichaam zijn. Kijk wat het allemaal kan! Ons lichaam, heeft ons wondertjes gegeven, en dat is het mooiste wat er is.