Snap
  • Mama

Kijk haar nou toch! Dat zou ik zelf nooit....

10 vooroordelen die ik nu ik zelf moeder ben, met genoegen de grond in stamp.

Jemig, slaapt ze nou alweer overdag? Die is ook liever lui dan moe! Kom op he, hoe moeilijk kan het zijn om je kind stil te houden in de supermarkt?! Eet dat kind nou al weer een koekje? Je kan ook gewoon een boterham smeren hoor!

Ik ben in 2012 voor het eerst moeder geworden. In 2014 is mijn tweede wondertje ter wereld gekomen. O wat schaam ik mij voor de uitspraken en vooroordelen die ik had toen ik kinderloos was! Bij deze dan ook een kleine rectificatie van mijn kant: 10 uitspraken die ik vroeger onterecht en onervaren heb gedaan, en hoe ik daar nu over denk.

1) "Mijn kinderen komen echt niet bij mij in bed! Daar hebben ze een eigen kamer voor uit gevonden". 

Slappelingen vond ik het. Van die moeders die bij ieder zuchtje van hun kind al naast hun bed stonden, om het uiteindelijk maar tussen papa en mama in te leggen. Poeh, ben ik daar even lelijk op terug gekomen. Mijn jongste slaapt overal doorheen en gaat lekker in haar eigen ledikant op weg naar dromenland. Mijn oudste zet het bij iedere poging op een oorverdovend krijsen. Gek werd ik er van! Ja wel hoor; slappeling als ik ben, laat ik hem iedere avond nu gewoon naast mij in bed slapen. Bekentenis: ik vind het eigenlijk wel gezellig. Conclusie: ik heb nog nooit een vent van 30 bij zijn moeder zien slapen dus het zal vast wel weer goed komen.

2) "Aan mijn lijf geen polonaise", of te wel: echt geen borstvoeding voor mijn kindje.

Tja, nou wil het toeval dat mijn schoonmoeder lactatie kundige is. Ik ben een normale nuchtere meid, die met 53 kg gezond verstand, doodsbang is voor haar schoonmoeder. Wat als ze me niet goed genoeg vind? Toen ze mij in mijn eerste zwangerschap een boek cadeau gaf over borstvoeding, durfde ik dan ook niet te weigeren. Voorzichtig begon ik me in te lezen, haalde mijn schouders op en dacht: what's the worst that can happen? Als ik het niets vind kan ik altijd nog stoppen toch? Ik heb mijn oudste totaal 11 maanden gevoed en mijn jongste, nu 6 maanden, nog steeds aan de borst. Thanks schoonmama ;-)

3) "In het openbaar borstvoeding geven... dat doe je toch niet? Bah!". Deze is ontstaan na de beslissing om zelf te gaan voeden.

Nu ik er over na denk, ben ik echt wel de meest preutse troela die ik ken. Van de gedachte om mijn bh los te klikken in het openbaar moest ik op zich al blozen. Ik snapte die vrouwen die rustig half ontbloot op een terrasje zaten echt niet! Tot op een snikhete zomerdag de auto ermee ophield. Gelukkig stonden we op een parkeerplaats maar mijn kleine man liet luidkeels merken dat hij honger had. Even snel naar huis zat er niet in dus nood breekt wet: mijn eerste keer was op een parkeerplaats ergens langs de provinciale weg tussen Noordeloos en Sliedrecht. Sindsdien werd het geleidelijk aan makkelijker. Geen haast meer, want ik had toch altijd voeding mee! Dus eerst een keer in de pashokjes van de C&A en nu (2 jaar later), ben ik die moeder die, discreet maar rustig, op een terrasje haar kind voed.

4) "Slaapt ze nou alweer? Man, die is ook liever lui dan moe!". Een reactie op een nichtje dat ik nu heel verstandig vind ineens.

O wat zou ik graag willen dat ik er tijd voor had! Zo'n heerlijk dutje overdag... Sinds de geboorte van mijn tweede kleintje, droom ik nog maar van 1 ding: uitslapen!!!!!

5)"Mijn vader zal nooit opa worden". Deze is erg persoonlijk en zal niet voor veel lezers herkenbaarheid op roepen. Dit is ook de enige die uitgekomen is. Arrogant was het om te denken dat ik hier zelf invloed op zou hebben...

Wat je moet weten over mijn situatie is dat de relatie tussen mij en mijn vader de laatste jaren erg stroef verliep. Hij was een alcoholist (met boarder line), ik een opstandige puber. Ik wilde dat diezelfde teleurstelling waar ik mee op gegroeid was, mijn (toekomstige) kinderen bespaard zou blijven. Vreemd was dan ook dat een van de eerste gedachten die ik had, toen ik wist dat ik een kind zou krijgen, was: ik moet pa maar eens bellen. Sinds dat telefoontje is de band met mijn vader beetje bij beetje "gerepareerd". Samen komen we er wel uit en hij zal vast een leuke opa worden, dacht ik. En wat was de man enthousiast over de komst van zijn eerste kleinkind!

3 maanden in de zwangerschap stierf mijn vader aan de gevolgen van alcohol misbruik. Hij was 53 jaar. Ik vertel mijn zoon verhalen over de leuke dingen die ik met hem heb mogen delen.

6)"Ik weet wat opvoeden is, ik heb een hond". Idioot! Iedereen die in mijn vorige blog over mijn hond heeft gelezen weet hoe ik er over denk. Toevoeging daaraan: hoewel je de handen vol kan hebben aan een pup, in geen opzicht is een hond gelijk aan een kind. Als een hond je al tot waanzin drijft, stel het krijgen van kids dan nog maar even uit  ;-)

7)"Krijgt dat kind nu een koekje? Je kan ook een boterham smeren hoor!". Pff nou als ik, als enige nog in mijn pyama, door het huis heen ren om de een van appelsap te voorzien, de ander van de tv kast af te plukken, vervolgens de hond te waarschuwen "nee niet likken...Max!!", het gezicht van mijn dochter moeten wassen omdat Max, hoe kan het ook anders, TOCH likte.... aaaah. Ik heb mijn zoon echt wel eens een plak ontbijtkoek voorgezet, met de mededeling: mama smeert zo even een broodje voor je, goed? En wat denk je; geen overgewicht, geen zoetekauw en eet netjes zijn groente op. No big deal, dus.

8) "Huilende etters in de supermakt; zoooo irritant!". Ach ja, mijn oudste hoor je nu gelukkig boven al het gekrijs uit schreeuwen: Neeeeee mama!! Toetjes!!!!!! Als ik dan met hem onder mijn arm (lees: in de houdgreep onder luid protest) en met een rood hoofd,  richting kassa vlucht, voel ik de afkeurende blikken in mijn rug branden. Eenmaal buiten, als mijn monstertje als een blad aan de boom is omgedraaid en vrolijk zingend aan mijn hand mee naar huis loopt, haal ik mijn schouders op. Vroeger was ik zelf zo'n "ruggenbrander", dus nu niet zeuren.

9) "Mijn kinderen hebben gewoon te luisteren naar wat ik zeg. Ik ga echt het huis er niet op aanpassen". Ja ja. Nou kinderen hebben gewoon een eigen willetje en mijn huis is nog net niet bekleed met bubbeltjes plastic haha. Alle tierelantijntjes staan keurig in een doos op zolder en het speelgoed ligt door de woonkamer. Het lijkt meer een kinderdagverblijf zo maar ik vind het heerlijk dat mijn kids lekker kunnen doen wat ze willen, zonder angst dat ze zich bezeren. Ik hoef niet constant achter ze aan te vangen en ze te waarschuwen; man, ik hou tijd over zo!

10) En de laatste: "Ik word echt niet de strenge ouder hoor. Dat moet mijn man maar lekker doen". Mijn kennissenkring zal mij omschrijven als 'prettig gestoord'. Oke, zo gek als een deur heb ik ook wel vaker gehoord. De gedachte dat ik ooit verantwoordelijk zou zijn voor de regels, en discipline in een huishouden leek mij dan ook totaal onrealistisch. Balen: mijn partner heeft toch echt de lolbroek aan in onze relatie dus ben ik gebombardeerd tot politie agent. Ik wist niet dat ik het in me had, maar het 'streng' zijn gaat me goed af hoor (leuk is soms anders). Mijn kindjes vinden mij nog steeds de liefste mama die ze hebben ;-)

Ik vind het moederschap heerlijk en denk dat ik het al met al toch aardig doe. Mijn koters zijn gelukkig, dat straalt van ze af. Alle vooroordelen die ik had over moeders zijn compleet belachelijk geweest! Dat realiseer ik me nu. Dus voor alle moeders die ik ooit bekritiseerd heb: mijn welgemeende excuses! 

9 jaar geleden

Oh wat heerlijk herkenbaar weer dit! Niet van de borstvoeding overigens, daar was ik al als klein meisje fan van. Zat ik naast mijn mam met een pop aan mijn borst, haha :D Dus dat was voor mij geen probleem. Totaal geen probleem met openbaar voeden. Gisteren fotoshoot met mijn 10 maanden oude zoontje gedaan en ja gewoon tijdens fotoshoot even borst gegeven, hij werd moe dat kon ik merken. Werkte gelijk, hij had zijn energiedrankje weer binnen en was weer super aanwezig :D Wat leuk was, de fotografe maakte ook een aantal mooie foto's van dat moment <3

9 jaar geleden

Zooo herkenbaar, super!!

9 jaar geleden

Tja mijn kinderen zijn altijd bij me (huismoeder) en gaan niet naar het kinderdagverblijf (wel voorgenomen om naar de peuterspeelzaal te gaan, dus over een half jaartje...). Soms smokkel ik wel en laat ik mijn moeder ff een half uurtje oppassen zodat ik snel een boodschap kan doen. Peuters zijn soms net ankers. Iets wat je normaal in 5 minuten doet, duurt nu minimaal een uur haha. Dus heerlijk ff alleen door de supermarkt racen :-)

9 jaar geleden

Ja echt he?! Ik vond het erg grappig dat mijn moeder precies hetzelfde zei in mijn zwangerschap: "ik ga echt geen dingen van de tafel halen. De kinderen leren er maar gewoon van af te blijven, jullie hebben er ook nooit aan gezeten...". Nu als ik met de kids bij oma binnenstap staat alles keurig op twee meter hoogte: veilig van graaiende kinderhandjes haha. Ach, hoort bij de leeftijd (hij is 2 jaar) ;-)