Kiezen tussen gevangenis of dakloos zijn?

Direct gevolgd door een wat moet ik hier nu weer op antwoorden? Bij elk theemomentje haal ik in spanning het theezakje eruit en lees de vraag die me gesteld wordt. Soms een leuke simpele vraag, soms een vraag waar ik even over na moet denken. De vraag “Zit je liever in de gevangenis of ben je liever dakloos” vind ik een beetje vreemd. Wat is dit voor een keus? Liever in de gevangenis? Is dit leuk dan? En dakloos zijn, is dat dan leuk? Ik weet gelukkig niet hoe het is om in de gevangenis te zitten en óók niet hoe het is om dakloos te zijn. Het lijkt me allebei vreselijk.

In de gevangenis zit je niet zomaar. Dan heb je toch echt iets gedaan wat niet door de beugel kan. En dan heb ik het echt niet over het meenemen van memoblokje of pen op het werk. Anders had ik állang in de gevangenis gezeten. Samen met (bijna) heel werkend Nederland. Nee, dan heb je meer op je kerfstok staan. Ik ben nooit op een negatieve manier in aanraking gekomen met de politie. Mijn ouders hebben me netjes opgevoed (thanx pap en mam). Ik ben nooit het slechte pad op gegaan. Een heilig boontje ben ik allerminst, maar goh, wie is dat wel? Mijn Kleuter zit momenteel in een rollenspelfase. Agentje en boefje spelen is favoriet. Hij is de agent, zijn vriendje de boef. Ze rennen achter elkaar aan en als de agent de boef heeft gevangen, gaat hij de gevangenis in. Een boef is stout. Een boef steelt geld. Zo zwart-wit (gestreept) is het in zijn ogen. Toen we laatst tijdens een dagje Amsterdam met de metro langs de Bijlmer Bajes reden, was hij zwaar onder de indruk. Met grote ogen keek hij haar de kleine raampjes met tralies en het grote netwerk met prikkeldraad. “Kijk mama, daar zitten de boeven, die zijn stout”. Ja jongen, daar zitten de 'stoute boeven'. Ik hoop dat jij nooit van je leven in de gevangenis zult belanden...

Dakloos, dat ben je ook niet van de één op de andere dag. En ik kan me niet voorstellen dat er iemand is die opeens zegt: “Goh jongens, vandaag worden we dakloos, dat lijkt me wel gaaf.” Ik weet geen cijfers en feiten, maar dakloos zijn is niet iets waar je voor kiest. Nu kan ik een heel betoog houden over dat mensen beter hun financiën moeten regelen om ervoor te zorgen dat ze niet dakloos raken of dat mensen van de drugs af moeten blijven omdat zij op die manier er zelf voor zorgen dat ze in de goot belanden. Of in een kartonnen doos onder de brug. Los van de discussie of het wel of niet je eigen schuld is, het lijkt me werkelijk vreselijk. Geen dak boven je hoofd, geen vaste woon- of verblijfplaats, alles weg. Triest, heel triest. Ik hoop dit ook nooit mee te hoeven maken. En mijn kinderen ook niet. Laat staan dat ik er voor ga kiezen. 

Met dit blog wil ik absoluut geen discussie starten. Ook is het zeker niet mijn bedoeling om daklozen of mensen in de gevangenis (of familie daarvan) te kwetsen. Ik wilde alleen in mijn blog antwoord geven op de vraag die mijn theezakje me stelde. Hoe ik denk over deze vraag en dat mijn antwoord is dat ik niet kan, ga en wil kiezen. Of het nu je eigen schuld is of niet, beide opties lijken me vreselijk!

En jij? Wat vind jij van deze vraag en wat is jouw antwoord daarop?