Kerst 2015, bij ons thuis of toch in het ziekenhuis?

Zoals elk jaar zijn mijn vriend en ik op Kerstavond bij mijn ouders. Lekker eten, een spelletje, cadeautjes, het hoort er allemaal bij en dit jaar niet met z’n vieren maar met z’n vijfen. Dit keer was het Keezenspel aan de beurt en we hebben een fijne avond gehad. Zelfs onze kleine man sliep daarna heerlijk door.

Eerste Kerstdag was een dag voor ons drietjes, waarbij we ons naast de simpele hapjes ook waagden aan een culinair hoogstandje van Jamie Oliver. En zeg nou zelf, wij kunnen het thuis toch veel beter? ;)

Tweede Kerstdag vieren we elk jaar bij ons thuis samen met al mijn zussen. Zo ook dit jaar, alleen verliep de dag iets anders dan gepland. Ik kwam thuis aan met ondraaglijke hoofdpijn, dus de kleine man bleef bij ons terwijl mijn moeder en ik naar de huisartsenpost gingen. Daar aangekomen duurde het allemaal wat langer. Ik had sinds een aantal dagen weer last van het koortslip virus in mijn neus, mijn temperatuur liep op en ja, die hoofdpijn.. dat werd dus toch door naar de spoedeisende hulp. Ze wilden een hersenvliesontsteking uitsluiten, maar de ontstekingswaarden in mijn bloed waren iets verhoogd, dat werd dus toch een ruggenprik.

Uiteindelijk kwam er niets uit en ik mocht naar huis. Zo kon ik toch nog een paar neefjes een half uurtje zien. Vroeg naar bed en kijken hoe het zou gaan, maar de hoofdpijn bleef. Ik kon zelfs steeds slechter overeind komen, want dan was de hoofdpijn helemaal ondraaglijk. Maandag moest ik toch naar de neuroloog, dus ik dacht nog: “Even doorzetten het komt wel weer goed”.

Het ging alleen niet goed, maandag begon ik ook met spugen en kon amper bij de neuroloog komen. Ik kreeg Diclofenac tegen de pijn en moest rustig aan doen. Dat betekende dus nog minder tijd met ons ventje.. Dinsdag was het nog steeds dramatisch, waardoor ik toch weer naar de spoedeisende hulp moest. Ze wisten het niet goed en moest dus blijven. Uiteindelijk kwam naar voren dat de hoofdpijn waarschijnlijk was gebleven en erger werd bij opstaan door de ruggenprik van zaterdag. Dat betekende volledige bedrust en zoveel mogelijk plat liggen.

Ik had maar om pen en papier gevraagd, zodat ik nog wat kon schrijven (want oh ja, mijn telefoon is maandag ook nog eens stuk gegaan) en dat voelt een stuk beter. Het is op het moment van schrijven, inmiddels donderdag, oudejaarsdag en vanmiddag krijg ik te horen of ik eventueel een paar uur naar huis mag of uit het ziekenhuis word ontslagen. Laten we hopen op het tweede, Lekker weer naar mijn mannen en hopelijk weten we dan ook waar deze pijn vandaan komt. Wij gaan duimen.