8 jaar geleden
Kerels met een kleintje
Ik ben echt onder de indruk en van verbazing heb ik twee glazen wijn achterover geslagen.
In een ver verleden had ik mijzelf altijd wijs gemaakt dat, als wij ooit een baby zouden krijgen, dat ik deze baby overal mee naar toe zou nemen, dat ik minimaal 32 uur zou werken en dat ik altijd keurig verzorgd achter de kinderwagen zou rond paraderen. Nu deze toekomstige baby inmiddels werkelijkheid is geworden, blijkt het in de praktijk toch allemaal iets genuanceerder dan ik vooraf had gedacht.
Gisteravond heb ik een klein stukje op tv gekeken van het tv programma “kerels met een kleintje”. Het is dus blijkbaar echt mogelijk om je pasgeboren baby overal mee naar toe te nemen, zelfs een flesje te geven aan de kantlijn van een voetbalveld en van te voren dit flesje “even” op te warmen in een flessenwarmer in de auto. De baby drinkt het flesje leeg, huilt niet, doet een klein boertje en valt vervolgens in de arm (nog steeds aan de kantlijn van een voetbalveld vol met schreeuwende mensen) in slaap. Ik ben echt onder de indruk en van verbazing heb ik twee glazen wijn achterover geslagen.
Bij een volgend stel, dat laat zien hoe zij leven met hun pasgeboren baby, wordt de pasgeboren baby meegenomen in de kinderwagen de stad in. Er worden wat kleertjes en schoentjes gekocht & vervolgens wordt de baby meegenomen naar een bokstraining van de vader. De moeder zit met de baby op de arm aan de kant te kijken. De baby slaapt. De baby slaapt! Ik ben opnieuw diep onder de indruk, dit keer laat ik de fles wijn maar even staan, want anders kan Arjen me straks de trap op tillen. Dat is nou ook weer niet helemaal de bedoeling.
Maar goed, mijn context van dit verhaal is dat het leven met een pasgeboren baby klaarblijkelijk, in de meeste gevallen, dus gewoon zo door kan gaan dan hoe het leven was voordat de baby om de hoek kwam kijken...
Veel liefs,
Rita.
Anoniem
Wij hebben onze kleine vanaf baby af aan overal mee naar toe genomen. Duikvakantie in Egypte, papa lekker duiken, mama een boekje lezen op de boot naast de fatboy waar onze kleine dame van 8 maanden dan lekker in lag te slapen. Ze is wel een heel makkelijk, blij en sociaal kind dat eigenlijk nooit verdrietig is. Ik besef me ook zeker daar heel veel geluk mee te hebben want zie ook vaak genoeg anders. Nu is onze dame 20 maanden en gaan we een maand door Amerika reizen. Veel mensen zeggen dan: dat doe je niet met zo'n kleintje en durf je dat wel? Wij weten zeker dat het goedkomt en maken er voor haar ook een fantastische vakantie van. Wij zijn zelf ook wel makkelijk (wat kan dat kan en zo niet dan verzinnen we wat anders, komt altijd wel goed) :-)
Kirstenimolnen
Wij namen onze dochter oo altijd gewoon mee en sliep altijd goed. Toen ze ouder werd en dus wat meer mee ging krijgen plande we wel anders. Maar je kan zelf inschatten wat je kind wel en niet aan kan. Als we hadden gemerkt dat ze er last van had hadden we het waarschijnlijk anders gedaan. Maar denk ook dat het is waar je je kind aan weet. Zo vertelde onze kraamhulp over een gezin waarbij de bel de eerste 6 maanden had uit gestaan, toen hij weer aan ging schrok dat kind zich steeds een ongeluk en kon dus ook niet slapen met geluid om zich heen omdat het altijd muisstil was geweest. Tja..overal is wat voor te zeggen en laten we er maar vanuit gaan dat iedereen doet wat het beste is voor zijn/haar kind :-)
Anoniem
Wij zijn echt van de 3 R'en, maar ik geloof dat nog weinig mensen van onze generatie daarin geloven. Mijn zoon doet en deed al zijn slaapjes in zijn bedje, wij plannen daarom heen.
Lindsy83
Elke baby is anders, dus bij de een kan het wel en bij de ander kan het niet... ;)