Kale kop

Donderdag 17 december 2020

Woensdagavond heb ik besloten om al mijn haar er af te halen. En als ik iets heb besloten en het zit in mijn hoofd dan gaat dat ook gebeuren haha

Donderdag om 10:30 liep ik naar beneden en zei, Liva we gaan mama haar hoofd kaal scheren!! Nou toen werd ze enthousiast! Jasper haalde de spullen op, ik zette de hoge stoel in de keuken, trok mijn trui uit, knoopte een theedoek om mijn nek, knipte de laatste lange plukken er nog even af en daar ging Liva, met de tondeuse..Ik had eerst een beetje angst dat ze veelste lomp zou doen maar ze deed het super goed, na ongeveer 1minuut was ze er klaar mee en ging jasper verder. Nog even een discussie of we er nog met een scheermesje overheen moesten gaan maar na overleg met iemand die dit zelfde heeft meegemaakt, niet gedaan. Hup kop onder de kraan en nog even goed nakijken of hij geen stukje vergeten was, dat was hij en toen haalde hij gelijk een stuk van mijn oor eraf😜 maar dat mocht de pret niet drukken mijn haar was eraf.. Ik was niet eens heel verdrietig, Jasper werd opnieuw verliefd op mij en mijn moeder liet gelijk een foto aan collega's zien haha

Het misstaat mij niet alleen ik ga alsnog niet zonder pruik de deur uit, en trek ook niet mijn pruik af als er andere mensen zijn.

Liva vind het wel prima maar nila vind mij eng, ze wou niet eten ze zei mama eng doe je haar op haha even wennen voor dat kleine meisje. Dat komt wel goed. Als ik langs een spiegel loop dan schrik ik ook nog steeds van mezelf 😬

Het lucht ook wel een soort van op ofzo, dit was onvermijdelijk en toch stelde ik het steeds uit, en nu het eraf is heb ik er een soort van vrede mee. Al moet ik zeggen, ik lig nu alleen op bed en heb wel een brok in mijn keel. Het is een beetje dubbel allemaal.

Dus ik ben officieel kaal, ik weet nu hoe mijn vader zich al die jaren al voelt, ben benieuwd of ik ook fantoompijn krijg, net als hij😂 en nee mensen dat is mijn vader zn humor..hij zegt weleens, soms heb ik het gevoel dat ik nog een volle bos haar heb en dan probeer ik het over mijn schouder te gooien maar dan zit er toch niks.

Dat noemt hij dan fantoompijn (eigenlijk mag je daar geen grapjes overmaken want het is verschrikkelijk voor de mensen die er echt last van hebben, bij deze sorry)

En als kers op de taart mocht ik ook nog mijn nieuwe bril ophalen! Daar word ik dus ook zo blij van terwijl de reden waarom het allemaal moet helemaal niet leuk is natuurlijk. Maar goed je moet er wat van maken.

Op het moment van schrijven twijfel ik nog, zal ik daarvan een foto plaatsen of gewoon echt super stoer doen en een foto van mijn kale kop er boven gooien?!?