Juliëtte's derde verjaardag

De tranen stromen over mijn wangen. Ik schuif mijn zonnebril voor mijn ogen. Niet nu… niet hier… niet huilen… Ik loop door een speelgoedwinkel. De avond voor de derde verjaardag van Juliëtte*. Helaas niet om een cadeautje voor haar te kopen maar een klein cadeautje voor haar drie geweldige zussen. Eén van de kleine bijdehante meisje merkte op dat Juliëtte* op haar verjaardag geen cadeautjes kon uitpakken, maar dat zij daar heel goed toe in staat was…. Ze had gelijk en ik vond het eigenlijk wel een goed idee…. Tot ik in de winkel stond… Het speelgoed duizelde voor mijn ogen en ik zag prachtige dingen die een 3-jarige geweldig zou vinden zoals een prachtig roze pluche eenhoorn, klei, playmobil… teveel om op te noemen. Snel loop ik maar door. Ik zoek drie dingen bij elkaar en ik beloof mijzelf dat ik zo in de auto echt in tranen mag uitbarsten… De brok in mijn keel blijft hangen als ik de cadeautjes afreken en ik deze sta in te pakken… maar ik stort niet in… ook niet in de auto naar huis. Nee instorten gebeurt pas als ik de ‘twinkle twinkle little star’- slinger in mijn handen heb. Ik weet niet meer hoe ik hem moet ophangen… en ik barst in tranen uit. Ze lijken maar te blijven stromen alsof ik er geen einde aan komt. Op dit soort dagen lucht het zelfs niet op om te huilen… mijn hoofd zit vol met Juliëtte* en hoe erg ik haar mis, hoe ik naar haar verlang en hoe ik haar om mij heen wil hebben, maar het heeft gewoonweg niet zo mogen zijn. In mijn hoofd herhaal ik de woorden die ik vaak hoor ‘hou haar anders vast’ maar om anders vast te houden moet je eerst één hand durven loslaten… Op deze derde verjaardag ben ik daar nog niet…. Net zoals ik haar tot haar derde heel dichtbij mij had gehouden als ze nog had geleefd. Nee, vandaag mag ik huilen, vandaag mag het verdriet er zijn en verlang ik naar haar….