7 jaar geleden
Jouw blog staat op facebook!
Een prachtig medium, maar niet voor mij. Ik hoef niet door iedereen ‘bekeken’ en ‘gekeurd’ te worden.
Ik werd er op gewezen dat mijn allereerste blog tevens was geplaatst of facebook, het schijnt dat dat een hele eer is, dus ik voel me zeer zeker erg gevleid. Regelmatig krijg ik in mijn mailbox de vraag om een facebookaccount aan te maken, dit is echter voor mij niet weggelegd. Wat is er mis met elkaar een kaartje sturen of een keer in real life af te spreken? Maar misschien is dit wel een beetje kort door de bocht. Natuurlijk zijn er ook veel voordelen aan facebook, maar de nadelen wegen voor mij zo zwaar, dat dat account er voorlopig ook zeker niet zal komen.
Mijn kleine bengels vragen er wel al om, maar gelukkig kan ik de boot voorlopig nog afhouden. Wat hebben een 9 en een 7 jarige te zoeken op facebook? Het ‘elkaar onschuldig berichtjes sturen’ tijdperk is inmiddels voorbij, ze worden continu blootgesteld aan ‘de boze buitenwereld’. Voor mij hoeft dit echt (nog) niet, hopelijk kan ik het zo lang mogelijk uitstellen. Annet, mijn vrouw, is er een stuk soepeler in dan ik, zij ziet al die narigheid niet. Soms kan ik mijzelf daar behoorlijk over opwinden, hoe naïef vrouwen soms kunnen zijn.
En dan nog niet te spreken over alle ‘loze’ dingen die er gepost worden. Natuurlijk mag ik er geen oordeel over vellen, want ik heb zelf geen facebook, maar als ik weleens met Annet meekijk, zie ik de ene ‘kijk het eerste tandje’ na de andere ‘ik ga even drinken halen’ voorbij komen. Misschien ben ik daar te nuchter voor (of misschien toch wel weer die botte boer), maar het interesseert mij werkelijk echt geen ene moer!
Wat ik mij wel kan voorstellen, is dat het een mooi medium is om jezelf (of jouw bedrijf) te promoten. Het heeft een gigantisch bereik van over de hele wereld, hoe mooi is dat! Wat dan gelijk weer het nadeel is, is dat veel bedrijven dit medium ook (als enige) gebruiken voor de promotie van belangrijke dagen en evenementen. Dan moet je via facebook aangeven of je deel wilt nemen of niet, tja, dan wordt het hem dus heel vaak NIET. Ik ga niet speciaal een account aanmaken om deel te kunnen nemen, dat is toch van de zotten? Uiteraard vind ik daar uiteindelijk ook altijd weer een oplossing voor, maar het is zo jammer.
Is dit nou alleen de denkwijze van een man, of zijn er ook vrouwen die er zo over denken, daar ben ik dan wel heel erg benieuwd naar…
Groetjes (papa)Peter
Astrid Boumans
Helemaal mee eens. Kijk wel eens bij mijn vriend op FB maar dan heb ik het na een paar berichten wel gezien. Meestal kijk ik wat hij de moeite vind om op te reageren. Maar verder hoeft het voor mij dus allemaal echt niet. als ik wil dat vrienden wat moeten weten bel of app ik wel en als zei me belangrijk genoeg vinden kunnen ze me zo berijken.
Anoniem
social media hoort er tegenwoordig gewoon bij vind ik... de truc is niet om al het 'gevaar' weg te houden, maar om er verstandig mee om te gaan ;)
Henrike Laning
Ik geniet juist erg van Facebook en vind het heerlijk om naïef te zijn. Overigens stuur ik ook gewoon kaartjes naar bekenden, maar op FB heb ik mensen leren kennen die ik anders nooit had gekend. En ik vind dat het mijn horizon verbreedt. Ik vind loze boodschappen niet erg, die sla ik gewoon over als het me niet boeit. En het heeft me zeker veel kansen gegeven. Al begrijp ik de andere kant ook. Ik vind het ook niet fijn dat alles wat ik op FB zet weer met mensen zonder FB besproken wordt. Maar ik kan mijn publiek ook beperken. Verder denk ik altijd leven en laten leven. Als iemand naief wil zijn en FB leuk vindt, prima toch? Net als ik denk dat iemand die het niet leuk vindt het vooral niet moet doen. Daar vind ik dan weer niks van. Grappig hè? :)
zyradesign
Wij hebben beiden fb, maar we zetten er zelf weinig tot niets op. Wil je weten hoe het gaat, bel me dan of kom langs. Verder geen sociale media. Ook de kids lopen blijkbaar achter op leeftijdsgenoten. 5 uur pw tv of wii of pc.