Jess, tussen fictie en non-fictie #4

'Relax, Jess! Jezus! Ik bedoelde dat je zo waarschijnlijk nog meer honger krijgt. Je bent mijn type niet. En nee, ik ben ook geen type die “pakt wat hij pakken kan”,' vult hij aan als hij mijn gezicht ziet. De verklaring is net zo simpel als dat hij het brengt. Gerustgesteld laat ik mij achterover vallen en dein mee op Energy 52.
'Jess, wordt eens wakker!' Ongemerkt ben ik in slaap gevallen op de bank en de grote klok aan de muur vertelt dat het al ver na middernacht is. Langzaam kom ik omhoog en mompel een excuus. Vincent kijkt mij lachend aan. 'Je bent echt grappig.'
Met enig schuldgevoel ga ik naar mij eigen kamer, ik had aan Eva beloofd om haar vanavond te bellen. Morgenochtend is ze de eerste, neem ik mij voor als ik met kleren en al in slaap val.

'Sorry dat ik je gisteravond niet meer heb gebeld. Ik had het erg gezellig met Vincent,' leg ik uit zodra Eva opneemt.
'Vincent? Vertel, is het een lekker ding?'
'Ik ben zijn type niet,' grinnik ik en daarna valt het gesprek stil. 'Heb je het nog met je ouders gehad over Hoogeveen?'
Ik hoor direct dat Eva aarzelt. 'Nou... Mijn moeder had gehoord dat daar alleen maar drugskikkers zitten die gedoemd zijn om te mislukken. Mijn vader zei alleen maar heel kil dat ik naar de HAVO moest en daarna naar het HBO. Ik moest wat van mijn leven maken. Het spijt me, Jess. Sorry dat ik al onze plannen in de war schop,' snikt ze.
'Nee joh!' zeg ik snel. 'Dat geeft toch niet? We wonen maar een paar kilometer bij elkaar vandaan, we kunnen elkaar elke week zien als we willen. Waarom kom je morgen niet langs? Dan kan je zien waar ik woon!' Voor de tweede keer hoor ik Eva weer aarzelen.
'Ik mag niet meer met je omgaan,' fluistert Eva. 'Misschien is het wel beter zo. Ik moet gaan, ik hoor mijn moeder naar beneden komen.' Zonder afscheid te nemen hangt ze op en de klik in mijn oor klinkt als een mokerslag.
'Yo Jessie! Hoest?'
'Goedemorgen Vincent,' mompel ik en slof naar de keuken om koffie te zetten. 'Wil je ook?' Vincent knikt.
'Ga je vanmiddag mee naar Marvin? Dan kan ik je ook aan wat andere mensen voorstellen.' Vincent heeft blijkbaar het inlevingsvermogen van een paddenstoel en ziet niet dat ik huil. Ik knik afwezig en probeer het gesprek met Eva nog een keer te herinneren. Het is net alsof dat gesprek niet heeft plaatsgevonden en ik besef nog niet dat ik nu dus geen beste vriendin meer heb. Ik schrik als de bel gaat. 'Ik ga wel!' roept Vincent. De naam Marvin komt nu pas binnen en ik heb geen idee wie het is.
'Jess, dit zijn Remco en Harold. Jess woont hier sinds gister, ze is grappig,' zegt Vincent. Dat dekt blijkbaar de lading, beide jongen grijnzen schaapachtig naar mij. 'Hoi,' zeggen ze tegelijk en als begroeting steken ze allebei hun hand omhoog. Remco kijkt iets langer dan gebruikelijk naar mij en ik kijk terug. Hij is knap, hij heeft iets ontwapenends en ziet er zachtaardig uit. Hij draait zich een beetje van Harold en Vincent af en knipoogt dan naar mij. Ik lach terug en richt mijn aandacht dan weer op de koffie. 'Willen jullie ook?' vraag ik. 'Oh, Vincent, mijn spullen komen vandaag. Heb jij kopjes?'
'Al het servies dat ik heb staat voor je op het aanrecht. Ik geloof dat ik weer eens moet afwassen.'

Ard komt keurig op de afgesproken tijd met al mijn spullen. 'Ha die Jess! Hoe was de eerste nacht?'
'Prima,' lach ik en help hem met het uitladen. Na een uur staat alles op mijn kamer en drinken we koffie in de keuken. 'Denk je dat je het gaat redden?' Zijn vraag heeft duidelijk een dubbele betekenis en ik knik langzaam. 'Ik heb goede begeleiding van jullie gehad de afgelopen maanden. Er kan niet zoveel misgaan, toch?'
Ard kijkt mij bedenkelijk aan. 'Ik weet dat we het gesprek over seks en drugs al hebben gehad, maar ik ben ook niet van gister. De wietlucht hier is niet te missen.'
'Dat is van Vincent,' zeg ik vlug en probeer niet schuldig te kijken. Ard kent mij langer dan vandaag, ik zie aan zijn gezicht dat hij weet dat ik lieg, maar hij zegt verder niets. 'Als er dan niets meer is dat je wilt bespreken dan ga ik.'
'Eva heeft onze vriendschap verbroken.' Het is meer een mededeling dan dat ik er daadwerkelijk over wil praten. Ard gaat weer zitten. 'Wat vind ik dat naar voor je, echt!' Ard wil mijn hand pakken maar ik trek deze terug. 'Ik wil het er eigenlijk niet over hebben,' zeg ik en blijf strak naar een vlek op de tafel kijken.
'Als je het zeker weet... Je weet me anders wel te vinden toch? Of bespreek het met Lex, het is een geschikte vent.'
Ik neem afscheid van Ard en pak de eerste doos met servies.

'Jessie!' Geërgerd draai ik mij om, op een of andere manier irriteert het dat Vincent mij “Jessie” noemt.
'Het is Jess, niet Jessie,' zeg ik kortaf. Het gezicht van Vincent betrekt direct. Remco stoot hem aan en knikt naar mij.
'Sorry,' zegt Vincent snel. 'Ga je mee naar Marvin?'
'Wie is Marvin nou weer?' vraag ik en ineens bedenk ik dat Vincent zijn naam eerder vanmiddag noemde. 'Oh, wacht. Laat maar, ik weet het alweer.'
'Ga je vanavond mee naar De Kei?' vraagt Remco nieuwsgierig.
'Lijkt me gezellig,' lach ik en droog mijn handen af. 'Ik heb jouw afwas ook gedaan, Vincent.'
'Echt? Tof van je, bedankt!' roept Vincent verrast. 'Heb je je fiets inmiddels al of wil je achterop?'
'Ze mag wel bij mij achterop,' zegt Remco en kijkt mij veelbetekenend aan. Ik voel ergens ver weg een vlinder fladderen.
'Graag!' zeg ik, 'ik geloof dat ik een lekke band heb.'
We hoeven niet ver te fietsen, Vincent wijst naar een grauw flatgebouw aan de rechterkant. 'We zijn er.'
Vincent belt drie keer aan voordat er eindelijk open wordt gedaan. 'Ha Vincent! Kom binnen.' De man die de deur opendoet moet Marvin zijn. Zijn gouden ketting hangt patserig over zijn shirt en hij ziet eruit alsof hij elke dag fastfood eet. 'Wie is deze prachtige jongedame?' Marvin kijkt mij begerig aan en ik voel wat gal omhoog komen.
'Jess,' zeg ik en steek mijn hand uit. Marvin pakt deze aan en drukt zijn lippen erop. Ik trek mijn hand snel terug.
'Ga zitten, ga zitten! Wat wil je vandaag hebben, Vince?'
'Als je prijs maar goed is, Jess betaalt vandaag.'
'Ik heb iets nieuws; White Widow. Niet geschikt voor de beginner, maar echt fantastisch!' zegt Marvin enthousiast en zet een doos vol met wiet op zijn schoot. 'En anders heb ik natuurlijk ook de reguliere Super Skunk.'
'Doe maar White Widow,' grijnst Vincent. Marvin pakt twee zakjes en vult deze tot er geen kruimel meer bij kan. 'Alsjeblieft, hier kom je het weekend wel mee door,' zegt Marvin en geeft mij de zakjes. 'Je krijgt een van het huis, ik verwelkom graag nieuwe klanten en hou ze ook graag. Krijg ik nu vijftien gulden van je.' Ik slik even, dat is een hele hap uit mijn weekbudget. Ik geef Marvin het geld en de zakjes met wiet berg ik zorgvuldig op.
'Marvin, weet jij toevallig nog een adresje waar we paddo's kunnen krijgen?' vraagt Remco. Marvin schudt zijn hoofd. 'Niet hier in Hoogeveen, daarvoor moet je echt naar Zwolle of Groningen. In Groningen zit een smartshop, op het Zuiderdiep. Ik heb sinds kort wel een beetje speed te pakken kunnen krijgen. Weet niet of je dat eens wil proberen?' Het begint allemaal een beetje te duizelen; paddo's, speed... Wat gebeurt er allemaal? Ik merk dat ik weg wil en dat zeg ik blijkbaar hardop. Vier paar ogen kijken mij tegelijkertijd aan. 'Dus, zullen we gaan?' vraag ik en sta op. 'Bedankt Marvin, ik weet je voortaan te vinden.'

Marvin heeft gelijk gehad, de wiet was heftig. Heel heftig. Vincent en Harold vertrokken naar De Kei, Remco bleef bij me. Hij deed geen poging om mij te versieren, we tripten samen op Massive Attack en Portishead en keken samen naar de zonsopgang. Toen de wiet was uitgewerkt merkte ik dat ik helemaal naakt was, net als Remco. 'We hebben toch niet...' vroeg ik verschrikt en Remco glimlachte. 'Nee Jess, we hebben helemaal niets gedaan, afgezien van muziek geluisterd. Kom, laten we gauw alle ramen en deuren openzetten, dan is de lucht morgenochtend wel weg.'

Het weekend was veel te snel voorbij en ik was teleurgesteld toen Remco zondagavond afscheid nam. Hij kuste mij voorzichtig en zei: 'Volgend weekend neem ik je mee naar Groningen, zonder Harold en Vincent, alleen wij tweetjes. Ik denk dat ik verliefd op je ben geworden, Jess Zonder Achternaam.'
'Volgens mij heb je mij nauwelijks nuchter gezien, Remco eveneens Zonder Achternaam,' giechel ik en ik merk dat ik Remco ook veel meer dan aardig vind.
'Wacht maar tot na volgend weekend, misschien vind je mij dan niet meer zo aardig.'
'Wat bedoel je?' vraag ik en ben direct op mijn hoede. Ik ben Gerard en Eduard nog niet vergeten en een angstig gevoel bekruipt me.
'Geen zorgen, lieve Jess. Volgende week gaan we samen “hippie flipping” ervaren, dat heb ik altijd al willen doen en ik kan me niet meer voorstellen dat ik dat zonder jou ga doen.' Hij drukt zijn lippen weer op de mijne zodat ik niet kan vragen wat “hippie flipping” is.
'Ik bel je morgenavond.' Voordat ik er erg in heb is hij al vertrokken. Ik open mijn hand, hij heeft er twee pillen in gestopt, er staat een olifant op afgebeeld en ze zijn knalroze. Ik heb natuurlijk niet onder een steen gelegen en weet precies wat dit is, ik herinner mij de afbeeldingen uit mijn studieboek van maatschappijleer. Ik weet alleen niet wat Remco nu van mij verwacht. Ik besluit ze in mijn muziekdoosje te doen.

'Jij en Remco gaan wel lekker hè?' vraagt Vincent achteloos terwijl hij driftig zijn soep staat te roeren. 'Hij is ook wel de casanova van ons drieën, hij heeft in principe elke week wel een ander mokkeltje.'
'Nou, dat is toch prima? Wie weet wat ik volgende week aan de haak sla,' zeg ik stoerder dan dat ik mij voel. Vincent heeft een gevoelige snaar geraakt door met niet zoveel woorden te zeggen dat Remco niet om mij geeft. 'Hij heeft beloofd dat hij morgen belt.' Ik weet niet waarom ik dat toevoeg, het klinkt totaal nutteloos, maar voor Vincent is het blijkbaar heel verrassend.
'Echt? Oh, dat had ik dan weer niet verwacht. Misschien ben je toch niet Verovering nummer 736. Jullie hebben wel geneukt toch?'
'Als dat al zo zou zijn dan gaat jou dat niets aan, wijsneus. Schiet eens op met die soep, ik heb honger!'
'Jullie hebben het dus niet gedaan?'
Voordat ik antwoord kan geven hoor ik de voordeur opengaan en staat er ineens een klein meisje in de deuropening.
'Coobster!' roept Vincent en vliegt op haar af. 'Ik heb je gemist!' Hij kust haar vol overgave en ik wacht enigszins opgelaten tot ze klaar zijn.
'Dit is Jess en volgens mij heeft ze een crush op Remco.' Vincent is wel een expert als het gaat om bijzondere introducties.
'Remco is een goeie vangst, Jess,' knipoogt Coby en omhelst mij even. 'Welkom in ons drugshol.'
Drugshol? Waar ben ik in godsnaam terecht gekomen?