Je maakt allerlei kerstplannen, maar ja...

Eerst was het weken toeleven naar Sinterklaas. En ja, dat was geweldig. We zaten er volop in, hadden het er de hele dag over. Het was heerlijk leuk weer (ondanks de zinloze negatieve discussie die weer tegen dit kinderfeest aan gemoeid werd). Met als afsluiter de ontzettend gezellige pakjesavond. Maar vanaf 6 december, ja, toen was bij mij de knop om. Toen was ik toe aan....kerst! Door een te drukke planning die 6e kon de kerstboom de dag na Sinterklaas er nog niet komen (ja ik ben zo'n type van Sint er uit = kerstboom er in. Die kerstgezelligheid wil ik zo lang mogelijk rekken!). Maar dat was natuurlijk een kwestie van enkele dagen. En zo zwijmel ik al een paar weken rond mijn kerstboom. Hier ook wel de 'Heilige Boom' genoemd. Want een stuiterende Jack Russell-puppy (puppy én dit ras= dubbel enthousiast) en een rondrennende, zich een superheld wanende kleuter, dat levert risico's op voor mijn boom. Dus regelmatig roept moeders vanuit de keuken 'Kijk uit voor de Heilige Boom!'. Ja die is heilig. MIJN heilige boom. Na tien jaar onderhandelen had ik het ein-de-lijk voor elkaar dat ik een boom in huis kreeg. En o wat ben ik er blij mee. Zo gezellig. Oké Max mocht hem uiteraard mee optuigen. Wat een heerlijk gezellig moment was dat, met leuke kerstliedjes op de achtergrond. Alleen...(sorry Max) je snapt dat ik die, toen hij op bed lag, wel even helemaal herschikt heb. De Heilige Boom verdient perfectie! (Lees: deze control freak wil perfectie in haar boom). 

Sindsdien staat iedere dag, ieder vrij momentje (zelfs op mijn werk de hele dag in mijn koptelefoontje) onze gezellige kerst-playlist op Spotify aan, die ik weken van te voren zorgvuldig in elkaar gezet heb. Ik ben zo'n blij kerst-elfje. Ik word er zo blij van. Inmiddels hangt er zelfs mistletoe boven de ingang van de keuken. En ja, zoonlief neemt dat héél serieus, ik heb al tig kusjes extra gehad. Heerlijk, laat die kerst maar komen!

Na een leuke kerstviering op Max' school (zijn eerste, woohoo!), een kerstborrel-en lunch op mijn werk, kwam de kerst eindelijk dichtbij. Hoewel de televisiegids al jaren niet meer bij ons de deurmat valt (who needs a TV guide als je Netflix hebt :-) ), had ik er speciaal voor deze kerstweek een gekocht om alle leuke kerstfilms te omcirkelen. Net als vroeger...Hmm. Dat viel tegen. Ieder jaar lijkt het televisie-aanbod minder te worden in deze periode. Ja oké, je hebt veel van de standaard riedel films die in deze tijd wordt uitgezonden ook al tig keer gezien. Maar een overkoepelend overleg tussen de zenders zou geen kwaad kunnen. Geen enkele Annie te zien, wel 2x West Side story en 2x Home Alone. Afstemmen mensen. Tja je wordt ook strontverwend. Vroeger zag je alleen de films die werden aanboden. Dat voelde nog een beetje speciaal. Tegenwoordig zórg je wel dat je de film die je wilt zien, gewoon kijkt. Maar toch, sommige films 'horen' gewoon op televisie in deze tijd. Je moet gewoon iedere kerst een van de vele filmvarianten van Dickens 'A Christmas Carol' gezien hebben. Wat mij betreft het enige echte kerstverhaal. Dat wordt ook ieder jaar minder aangeboden. Maar ik laat me niet uit het veld slaan. De fantastische versie, die ook nog eens prettig boekgetrouw is, met Jim Carrey in verdienstelijke motion capture animatie staat gelukkig op Netflix. Die ga ik morgen, op derde kerstdag lekker kijken! En zucht, al sinds mijn jeugd wacht ik met smart op mijn childhood memory 'King Babar and Father Christmas'. Helaas, ook dit jaar weer niet in de prijzen gevallen (ondanks mijn smeekbedes van vorig jaar). Wie nog een verjaardagscadeau voor mij zoekt...die korte film wil ik zooooo graag weer eens zien. Ik kan 'm helemaal meepraten nog (Engelse variant dan 'ey). Some day...Dus ja, van het filmaanbod moeten we het niet helemaal hebben voor de kerstsfeer. Alhoewel, gisteren heb ik met Max, lekker tegen elkaar zittend, genoten van de film van Pietje Bell. Hij vond het geweldig, dus ik ook :-). 

Maar hoezeer ik me ook bewust voorbereidde op het heerlijke fenomeen Kerst, bleef het raar om op maandag te beseffen dat het die donderdagavond al zou starten. Ondanks de zelfgeknutselde kerstkalender met daarop iedere dag een opdrachtje in de kerst spirit (help eens iemand die er niet om vraagt etc.). Dan zou het toch tastbaar moeten worden, dat bewuste aftellen. Ik hoorde meer mensen om me heen zeggen dat ze niet echt in de kerstsfeer kwamen. Vooral vanwege het weer. Laat ik daar nou totaal geen last van hebben. Ik HAAT (ja ik zei het: HAAT) sneeuw. Mooi op televisie, leuk in Frozen, prachtig als het in je tuin ligt (en je niet meer naar de schuur hoeft). Maar asteblieft, laat het wegblijven hier. Nederland is niet sneeuw-proof (en ik al helemáál niet, rotkou waar mijn lijf niet tegen kan). Bij de eerste sneeuwvlok ligt de hele logistiek vast. Je glibbert je ongestrooide straatje uit, in de hoop dat je die bocht ook echt maakt en niet doorglijdt tot in het fornuis van de buren. Op de hoofdwegen gaat het nog, maar dan moet je de ongestrooide afrit naar je weg hebben en begint de dreiging weer. Ik heb daar al meer dan eens, met 12 km per uur maximaal, spontaan 90 graden gedraaid gestaan. Dwars over de weg. Maar in de weghelft naast je, waar wél gestrooid is, razen ze lekker langs je met 70 km per uur. Doodsangsten heb ik uitgestaan. En als de sneeuw een week aanhoudt, dan komt het nieuws dat het strooizout weer bijna op is. O en met de trein gaan moet je per definitie uit je hoofd zetten. Hoewel de treinrails en treinen in Scandinavië prima bestand lijken tegen de barre temperaturen en een dik pak sneeuw, ligt het gehele treinverkeer in Nederland plat bij de eerste drie sneeuwvlokjes. Neen dank u, I am NOT dreaming of a white Christmas!

Maar I was wel aan het dreamen van.....a lovely Christmas! Ja blij blij huppel ik het huis door, om iedere minuut kerstmuziek op te zetten en vrolijk mee te zingen en dansen. Maar toen, eh, was het opeens toch al zo ver! Donderdagavond kerstavond. Ik had allerlei lekkere dingen gekocht. Simpel, maar wel lekker en speciaal. Gek genoeg vrij Zenn nog die middag wat laatste dingetjes gehaald (de hysterische massa was een uur eerder al op pad geweest volgens de mevrouw bij de slager. Mental note to self, volgend jaar op de 24e vanaf ca half 2, 2 uur veel meer rust in de winkels dan de ochtend of dag ervoor). Zelfs nog een mooie blouse voor Max gevonden in een vrij rustige kledingwinkel. Maar toen, die avond...het kerstelfje was in de weer. Husband was lekker vroeg thuis. Maar was wel moe, heel moe. Terwijl ik onder de mistletoe stond te wachten op een kerstknuffel-en zoen, moest hij nog even wat zojuist binnengekomen mails bekijken en beantwoorden. Hij heeft net een nieuwe baan. Super naar zijn zin daar, ontzettend leuk bedrijf, leuke functie. Helemaal op zijn plek. Maar wel meteen flink aan de slag en met een standaard vollopende mailbox. Oh well, geeft niets schat. Doe maar lekker die mailtjes, ik rommel wat in de keuken, gaan we zo lekker eten. Zoonlief was ondertussen matter en matter aan het worden. Toen gingen we eten. Wij hebben heerlijk gegeten. Maar... alles wat ik voor de kleine man had gemaakt, bleef liggen. Alleen een komkommerschijfje en blokje kaas. Dat was het wel. Al gauw begon het mokken. Alles was stom en blèh. Oh dear, daar gaat de kerstsfeer...Ik merkte dat de irritatie begon toe te nemen. Na wat discussies die de kleine kundig in bleef zetten, had ik aardig de pest in. Leuk gedrag op kerstavond (alsof hem dat wat kan schelen). We voelden later aan zijn rood uitziende hoofd, gloeiend heet. Shit, koorts. Gauw wat extra laten drinken en een paracetamolletje met dikke knuffel er bij gegeven. Arm manneke, meteen was de boze bui vergeven, we begrepen het wel. Vroeg naar bed dus. De avond begon, dus gingen we met een drankje lekker naar All You Need Is Love kijken. Dat hoort er bij toch! Maar halverwege hadden we allebei zoiets van 'hmm, misschien toch iets anders kijken?'. Geen idee waarom, maar het pakte niet of zo? Gewoon geen zin meer in. Dus heel onkerstig hebben we seizoen 2 van Fargo opgezet, waar we halverwege in waren. Ach, ik ben flexibel. Fargo mag voor mij any time!

Voor kerstochtend had ik lekkere broodjes gekocht. Ik was er met Max wat vroeger uit en had ze alvast afgebakken en klaar gezet. Husband mocht lekker uitslapen. En dat deed hij ook (welverdiend natuurlijk). Nog even een koffietje. Maar in de tussentijd had ik al zo'n honger dat ik alvast een cracker op had. Max, met koorts, had 3 happen tosti op. Tja, oké, niet helemaal het uitgebreide, aangeklede kerstontbijt wat ik in gedachten had. Later hebben we de broodjes alsnog gegeten hoor, maar dan met wat minder poeha er om heen. De kleine hing voor de televisie omdat hij zich niet goed voelde. Wij zaten er gezellig bij. Laat de gedekte tafel en de kerstservetten maar even voor wat het is. 

Die middag (heerlijk) bij mijn schoonouders gegeten. Max heeft de hele dag alleen een worstenbroodje en een krentenbol (naast die 3 happen tosti die ochtend). Meer zat er niet in. Zo jammer dat hij zich niet zo goed voelde. Maar...hij heeft zoooo zoetjes zitten kleuren. Zijn nieuwe passie is momenteel kleuren. Uren aan een stuk heeft hij het kleurboek wat hij de avond er voor had gehad, helemaal vol gekleurd. Geweldig. Wat een lieverd. 

Vandaag zouden we naar het Dickens festijn gaan in Tilburg, na ons gezamenlijke kerstontbijt. Tja dat ontbijt liep ook wat, eh, meer flexibel :-). Max was een stuk fitter, dus toch even op pad. Natuurlijk later dan gepland. Maar ach, waarom haasten eigenlijk op zo'n dag. Het Dickens Festijn dus. Hmmm, ja. het was leuk gedaan, maar om die drie man in Dickens-outfit en de kerststal erbij nou een Dickens festijn te noemen....hadden we wat meer van verwacht. Maar who cares, het was héérlijk weer! (Ja geef mij dit kerstweer maar any time hoor!) Lekker geluncht, even gewinkeld zelfs. Hoe niet kerstig, maar ach, ik heb wel nieuwe schoenen gekocht terwijl de twee mannen zich kostelijk vermaakten met het overgooien van Elmo in de schoenenzaak. Win-win! Vanavond zou een lekker kerstdinertje worden met zijn drietjes aan een uitgedoste tafel. Ook die uitvoering werd wat meer los. 

Oftewel, wat ik wekenlang zo in mijn hoofd had, is best wel anders gelopen. Maar weet je, ik heb als blij elfje rondgehuppeld op de heerlijke kerstmuziek waar ik oprecht blij van word, heb met Max gedanst en gek gedaan op diezelfde muziek, de kerstboom is weer om bij te zwijmelen, we hebben lekker samen gegeten, samen op pad geweest, het was relaxed. Heerlijk gewandeld vanmiddag en vanavond met de hond. En ik heb zelfs mistletoe in huis hangen dit jaar. Hoe veel beter kun je het hebben? Dus mijn dreaming of a lovely Christmas: jazeker. Gelukt!! Niets moet, alles kan. Alles mag, zoals het loopt. Heerlijk met mijn gezin, heerlijk samen. Gewoon heerlijk.