kraamtranen heet dat. heeft ieder kersverse moeder. alles is eem fase en je zal je nog vaket zo voelen. maar eigenlijk met 2 kinderen heb je daar geen tijd voor. ik heb heel veel meegemaakt ben 30 alleenstaand woon bij mijn moeder. ben ook wel eens ff doorheen maja schop onder de kont en hup. en dont worry je bent net moedet geworden weer gefeliciteerd en geniet ervan van alle momenten nu eerst de baby de rest komt later
Als jij je nu al druk maakt om een depressie dan is het dat niet. Je bent je veel te bewust. Je hebt net een kind gebaard! Alles is anders. Je moet een heel ander balans vinden in je leven en dat begint nu. Alles wordt anders. Niets zal meer zijn zoals het was en alles kost meer tijd. Dat kan deprimerend klinken maar dat is het niet. Alles heeft altijd al veel tijd gekost alleen toen had je deze 2 grote liefdes nog niet. Zij vreten al je geluk op (lees met een knipoog). Ik heb me depressief gevoeld en geloof me. Dat begon niet zo bewust. Natuurlijk voel je je zo. Ik zou het raar vinden als die roze wolk 18 jaar zou duren. Is het jammer dat hij weg is? Ja! Maar nu komt het besef. Dit is het. Maak er het beste van. Samen kunnen jullie alles aan. Jullie hebben elkaar. Heel veel geluk samen. Succes met het vinden van je weg. Alles vindt zijn weg....
Zo herkenbaar.....
Ik was bevallen van mijn dochter en ook mijn geluk kon niet op!
Top bevalling gehad en ik voelde me heel goed. Heerlijke kraamweek gehad, dat was bij mijn zoon wel anders. Voelde me daar ook schuldig over en kwam er toen pas achter wat ik bij mijn zoon allemaal gemist had.
Na zo’n 1,5e maand begon het bij mij....ook door de vermoeidheid. Op een dag was het op, ik kon me niet meer goed houden. Heb het toen tegen mijn vriend, ouders en vriendinnen gezegd. We zijn die dag nog bij de huisartsenpost geweest. Ik was vooral ook erg onzeker over mijn lijf, wat jij ook zegt: ik was mezelf kwijt. De dag erna werd mijn meisje gedoopt en daar heb ik bijna niets van mee gekregen. Mijn ouders zijn heel de week in huis geweest om alles voor me te doen. Ik hoefde alleen maar mijn meisje te voeden, zo kreeg ik rust en dat hielp al heel veel. Mijn lichaam was op, lichamelijk en metaal. Ik ben elke week naar de huisarts geweest om te praten, ze heeft me er echt doorheen geholpen. Ben ook met een specialist gaan praten en dat heeft ook enorm geholpen.
En gelukkig komt het allemaal goed allijkt dat niet zo in het begin. Als ik er nu op terug kijk moet ik er soms ook wel om lachen hoe ik me gedragen heb, zo niet mij....
Maar weet dat de meeste moeders niet op die roze wolk zitten maar niet iedereen is er zo open over. Spreek het uit dat je je zo voelt, dan wordt je geholpen al is dat maar met kleine dingen. Hopelijk ben je snel weer jezelf en kun je een heerlijk dagje samen met je man plannen. Veel succes en blijf genieten!!
Oooh lieverd, ja je bent een lieverd! Terwijl ik je niet ken.. Je moet wel een lieverd zijn en daar bedoel ik mee een lief mens zijn en een heeeele mooie zorgzame mom omdat je dit zo open en eerlijk deelt. Wat je beschrijft is gelukkig heel normaal. Super moeilijk om te ervaren maar heel normaal. Kinderen krijgen zijn grote life-events waar je echt even van onderste boven mag zijn. Hormonen zorgen ook dat je wiebelig bent en dan hebben we het nog niet over bevallen. Een groots moment waarbij je lichaam zich opent. Daar helpt iedereen je bij, maar hoe kun je weer sluiten? Je natuurlijke schermpje weer voor je zodat je minder kwetsbaar bent? Dat heeft tijd nodig en aandacht en zorg. Laat deze gevoelens maar toe. Hoe meer ze weg moeten of er niet mogen zijn omdat je nu toch blij en vrolijk moet zijn..hoe harder het groeit. Ik wens je toe dat je in het moment mag blijven. Nu voel je je zo. Het is zwaar. Emotioneel. Moeilijk. Maar het is "nu". Hou je gedachtes over morgen, overmorgen, volgende maand etc maar heel klein. Niet te ver vooruit denken. Proberen niet vast te zetten dat wat er allemaal kan komen of wat het betekend. Nu in dit moment voel je je niet goed. Nu voel je je verdrietig..ik hoop dat je lieve mensen om je heen hebt die er voor je kunnen zijn. Die je kunnen troosten, naar je luisteren en gewoon "zijn".
Een hele dikke knufff!
diva77
kraamtranen heet dat. heeft ieder kersverse moeder. alles is eem fase en je zal je nog vaket zo voelen. maar eigenlijk met 2 kinderen heb je daar geen tijd voor. ik heb heel veel meegemaakt ben 30 alleenstaand woon bij mijn moeder. ben ook wel eens ff doorheen maja schop onder de kont en hup. en dont worry je bent net moedet geworden weer gefeliciteerd en geniet ervan van alle momenten nu eerst de baby de rest komt later
BM88
Als jij je nu al druk maakt om een depressie dan is het dat niet. Je bent je veel te bewust. Je hebt net een kind gebaard! Alles is anders. Je moet een heel ander balans vinden in je leven en dat begint nu. Alles wordt anders. Niets zal meer zijn zoals het was en alles kost meer tijd. Dat kan deprimerend klinken maar dat is het niet. Alles heeft altijd al veel tijd gekost alleen toen had je deze 2 grote liefdes nog niet. Zij vreten al je geluk op (lees met een knipoog). Ik heb me depressief gevoeld en geloof me. Dat begon niet zo bewust. Natuurlijk voel je je zo. Ik zou het raar vinden als die roze wolk 18 jaar zou duren. Is het jammer dat hij weg is? Ja! Maar nu komt het besef. Dit is het. Maak er het beste van. Samen kunnen jullie alles aan. Jullie hebben elkaar. Heel veel geluk samen. Succes met het vinden van je weg. Alles vindt zijn weg....
Peet30
Zo herkenbaar..... Ik was bevallen van mijn dochter en ook mijn geluk kon niet op! Top bevalling gehad en ik voelde me heel goed. Heerlijke kraamweek gehad, dat was bij mijn zoon wel anders. Voelde me daar ook schuldig over en kwam er toen pas achter wat ik bij mijn zoon allemaal gemist had. Na zo’n 1,5e maand begon het bij mij....ook door de vermoeidheid. Op een dag was het op, ik kon me niet meer goed houden. Heb het toen tegen mijn vriend, ouders en vriendinnen gezegd. We zijn die dag nog bij de huisartsenpost geweest. Ik was vooral ook erg onzeker over mijn lijf, wat jij ook zegt: ik was mezelf kwijt. De dag erna werd mijn meisje gedoopt en daar heb ik bijna niets van mee gekregen. Mijn ouders zijn heel de week in huis geweest om alles voor me te doen. Ik hoefde alleen maar mijn meisje te voeden, zo kreeg ik rust en dat hielp al heel veel. Mijn lichaam was op, lichamelijk en metaal. Ik ben elke week naar de huisarts geweest om te praten, ze heeft me er echt doorheen geholpen. Ben ook met een specialist gaan praten en dat heeft ook enorm geholpen. En gelukkig komt het allemaal goed allijkt dat niet zo in het begin. Als ik er nu op terug kijk moet ik er soms ook wel om lachen hoe ik me gedragen heb, zo niet mij.... Maar weet dat de meeste moeders niet op die roze wolk zitten maar niet iedereen is er zo open over. Spreek het uit dat je je zo voelt, dan wordt je geholpen al is dat maar met kleine dingen. Hopelijk ben je snel weer jezelf en kun je een heerlijk dagje samen met je man plannen. Veel succes en blijf genieten!!
Joos32
Oooh lieverd, ja je bent een lieverd! Terwijl ik je niet ken.. Je moet wel een lieverd zijn en daar bedoel ik mee een lief mens zijn en een heeeele mooie zorgzame mom omdat je dit zo open en eerlijk deelt. Wat je beschrijft is gelukkig heel normaal. Super moeilijk om te ervaren maar heel normaal. Kinderen krijgen zijn grote life-events waar je echt even van onderste boven mag zijn. Hormonen zorgen ook dat je wiebelig bent en dan hebben we het nog niet over bevallen. Een groots moment waarbij je lichaam zich opent. Daar helpt iedereen je bij, maar hoe kun je weer sluiten? Je natuurlijke schermpje weer voor je zodat je minder kwetsbaar bent? Dat heeft tijd nodig en aandacht en zorg. Laat deze gevoelens maar toe. Hoe meer ze weg moeten of er niet mogen zijn omdat je nu toch blij en vrolijk moet zijn..hoe harder het groeit. Ik wens je toe dat je in het moment mag blijven. Nu voel je je zo. Het is zwaar. Emotioneel. Moeilijk. Maar het is "nu". Hou je gedachtes over morgen, overmorgen, volgende maand etc maar heel klein. Niet te ver vooruit denken. Proberen niet vast te zetten dat wat er allemaal kan komen of wat het betekend. Nu in dit moment voel je je niet goed. Nu voel je je verdrietig..ik hoop dat je lieve mensen om je heen hebt die er voor je kunnen zijn. Die je kunnen troosten, naar je luisteren en gewoon "zijn". Een hele dikke knufff!