Snap
  • Mama

Iris is alweer 1 jaar! Gelukkig!

Ze is makkelijk, ze is lief, ze is vrolijk en het belangrijkste; ze is geen baby meer.

Het moment dat ik wist dat ik zwanger was zaten we tussen de verhuisdozen en zaten we op sinaasappelkistjes. Nog maar 1 dag overtijd en Jurre die met zijn vriend op weg was naar Ikea om spullen te halen. Met de verfkwast in de ene hand doopte ik de stick met de ander hand in een potje. Gedachteloos legde ik m weg om na een poosje te bedenken dat ik nog naar de uitslag moest kijken.

Met een bonzend hart zag ik een licht streepje. Foto maken en naar Jurre gestuurd. Geen reactie. Dan maar even bellen. Ik hoorde zijn telefoon in de slaapkamer overgaan. Verplicht om te wachten tot hij terug was. Intussen appte ik mijn zus, ik moest het kwijt! Bij thuiskomst was Jurre wat beduusd, maar toen het was geland was het alleen maar leuk! De afspraak met de verloskundige was gemaakt en de dag daarna gingen we alweer over tot de orde van de dag. Sara was ruim een jaar en daar had ik een dagtaak aan.

Het grootste verschil in beide zwangerschappen is dat het de tweede keer niet meer nieuw is. Niets meer te ontdekken, geen nieuwe spullen hoeven kopen. Het beperkte zich dit keer tot wat kleertjes en een badje. Ook de hoeveelheid pretecho's die we de eerste keer hadden waren geslonken naar alleen een geslachtsbepaling. Het genieten was er echter niet minder om; eerste schopjes maakte ik bewust mee en de 20-weken echo was ook wel een beetje genieten. Ik herinnerde mij weer de afschuwelijke nachten met kuit- en beenkrampen, dat was een 'living hell'.

Rond de 37 weken begon de bloeddruk weer te stijgen en een reguliere controle mondde uit in een ziekenhuisopname en het inleiden van de bevalling. Die wilde niet vlotten en voor de tweede keer kreeg ik een keizersnee. Ik vond het allemaal prima, zolang het met de baby maar goed ging. Het was een herhaling van de eerste keizersnee; na de geboorte was ik wederom te moe om wakker te blijven en te knuffelen. Net zoals bij Sara was Jurre er om te knuffelen. Dezelfde foto's zijn gemaakt en eenmaal op de afdeling trof ik dezelfde verpleegkundigen.

Terug naar Iris. Ze is echt een moederskindje en een plakker. Tot een maand of 6 droeg ik haar als ze daar behoefte aan had. Nachtenlang sliep ze bovenop mij en later tussen ons in. Ze is wel een piepert; erg kleinzerig en als ik uit beeld verdwijnt zet ze het op een krijsen. In tegenstelling tot Sara. Zij trekt meer naar Jurre en is bikkelhard. Het had eigenlijk andersom moeten zijn. Iris is tot op heden slachtoffer van Sara's betonnen lichaam. Duwen, trekken en knijpen is orde van de dag. Ik vind dat oprecht zielig en ik loop nog vaak met Iris rond om te troosten.

Op 5 augustus werd Iris 1 jaar en ik heb uitgekeken naar deze dag. Ze was officieel baby-af en een dreumes. Het is een illusie dat ze dan direct geen baby-eigenschappen meer hebben maar ze is op de goede weg. Letterlijk, want vanochtend zette ze achter een krukje de eerste stappen. In een soort 100 meter sprint, alsof ze stiekem had geoefend. Weer voelde ik dezelfde trots als ik toen bij Sara voelde.

Voor ons gezin waren het roerige jaren; zwanger van Sara toen we nog geen 5 maanden bij elkaar waren, we zijn getrouwd, verhuist, nog een keer verhuist, Iris kwam en tussendoor moesten we zorgen dat we financieel overeind zouden blijven. Met af en toe meer dalen dan pieken en soms meer pieken dan dalen. Op vakantie zijn we nog nooit geweest, afgezien van een weekend naar Terschelling. Dit jaar hebben we een vouwwagen gekocht. De plannen om op vakantie te gaan zijn er wel, maar worden vooruit geschoven. Slecht weer, geen tijd. Smoezen en excuses genoeg. Toch vind ik dat we moeten gaan. Ik vind dat we dat hebben verdient. Tot nu toe hebben we het gered. Liefde overwint alles toch?

7 jaar geleden

Nog van harte gefeliciteerd! Ik dacht dat wij alles in sneltreinvaart deden hihi maar jullie hebben ook heftige jaren gehad zeg! Een vakantie lijkt me een heerlijke manier om die drukke periode mooi af te sluiten toch? :)

7 jaar geleden

Jullie moeten zeker gaan! Weg met de smoesjes en inpakken die handel. Ik heb het net zelf ervaren hoe heerlijk het is om even niet thuis te zijn en alle zorgen los te laten. Maar eerlijk, ik weet ook hoe lastig het kan zijn. Dus ik hoop voor jullie dat je nog een mooie week met een lekker zonnetje kan pakken, lijkt me heerlijk.

7 jaar geleden

Gefeliciteerd met Iris, wat grappig ze is dus op dezelfde dag jarig als Nino (alleen is hij een jaartje ouder). Pas op met al die smoesjes met niet weg gaan hoor, voordat je het weet ben je 5 jaar verder en nog niet op pad gegaan. Eigenlijk moet je gewoon denken we gaan, er is geen reden groot genoeg om je tegen te houden... :)