International Bereaved Mother's Day

Eerlijk is eerlijk... tot vorig jaar had ik nog nooit van deze dag gehoord. Natuurlijk wist ik wel van het bestaan van deze moeders. Ze zijn er ook in mijn omgeving. Moeders met een groot gemis.

Het zijn moeders die net zoals ons een kind moeten missen. Moeders die een kind in hun hart dragen. Moeders die, net als ons, een kind moeten missen door overlijden. Maar deze dag is voor meer moeders. Namelijk ook voor alle vrouwen die graag moeder hadden willen zijn en de moeders die opnieuw moeder zouden willen worden. 

De eerste keer dat ik me bewust werd van deze dag was in mei 2019. Via verschillende social media kreeg ik plaatjes onder ogen over deze dag. Iets wat me raakte. Wat mooi dat er een week voorafgaand aan de echte moederdag ook wordt gedacht aan de moeders voor wie de echte moederdag een pijnlijke dag kan zijn. 

Door onze dochter is de echte moederdag voor mij niet alleen een pijnlijke dag, maar natuurlijk stond ik vorig jaar ook stil bij het feit dat er ontbijt werd gemaakt door papa met één kind in plaats van twee. Dat er één knutsel was in plaats van twee. Natuurlijk deed dat pijn. Toch voelde het goed dat er de week voorafgaand aan moederdag alvast bij deze pijn werd stilgestaan. Ik voelde me gezien en vooral voelde ik Mees gezien. Het feit dat hij bestaat als mijn kind. Dit gaf de week erna meer ruimte voor onze dochter.

Dit jaar stond ik vanochtend op met het gevoel dat deze moederdag er vandaag weer was. Het gevoel dat er vandaag even stil gestaan mag worden bij het kind in mijn hart. Voor mij is het belangrijk dat deze dag meer onder de aandacht wordt gebracht. Dat deze dag meer bekendheid krijgt. Voor alle moeders met een kind in hun hart. Op welke manier dan ook.