INTERACTIEF BLOGGEN

Op Instagram heb ik jullie gevraagd waar mijn nieuwe blog over moet gaan.

Ik liet jullie te kiezen tussen "een onzekerheid" en "iets waar ik trots op ben". Ik was er van overtuigd dat er massaal gestemd zou worden op mijn onzekerheden & dat was in het begin ook zo.

Je zou zeggen dat ik daar moeite mee zou hebben; mijn onzekerheden toevertrouwen aan iedereen die besluit mijn blog te lezen. Maar ik heb onzekerheden genoeg, dus onderwerpen te over. Maar iets waar ik trots op ben?! Tja, dat heb ik nou niet echt.

'tuurlijk, ik ben trots op onze kinderen, maar ik ben trots op hen; op hen als persoon, niet op hoe ik hen gevormd zou hebben. Over mijn kinderen kan ik veel verhalen vertellen, maar die gaan over hen en meestal niet over hoe ik ben als moeder. Dus als ik jullie laat kiezen tussen een onzekerheid en iets waar ik trots op ben, vind ik dat ik het bij mezelf moet houden. Dat ik kritisch naar mezelf moet kijken en daar een blog over moet schrijven.

Op Facebook kreeg ik om half 11 vanochtend de reactie: "Trohots trohots! En dan wil ik ook geen woord bescheidenheid ter relativering lezen!" en sinds dat moment kwam er een kanteling in jullie stemgedrag. Zo erg zelfs, dat nu de ruime meerderheid wil lezen waar ik trots op ben.

En dan schiet ik in de stress.

Als je mijn twee eerdere blogs hebt gelezen, snap je waarom. Ik kom van ver; maar ik ben er nog niet. Er is niet iets wat ik goed vind aan mezelf, iets waar ik heel blij mee ben; iets waar ik trots op ben.

En terwijl ik dit schrijf, bedenk ik me iets: er is wel iets waar ik blij mee ben, er is wel iets waar ik van ga stralen als ik er over praat, er is wel iets wat ik goed vind aan mezelf en er is dus wel iets waar ik trots op ben!

Ik ben juf: ik ben kleuterjuf!

Mijn ouders vonden dit altijd maar belachelijk, ze zagen het als opstapje naar een volgende carrière; naar iets beters, iets WO geschoolds. Maar dat ben ik niet. Ik ben Lotte: ik houd van aanpakken, ik houd van doorpakken, ik houd van verandering en het teweegbrengen van die verandering. Niet op papier, maar in de praktijk. Ik wil het resultaat van mijn handelen zien, niet teruglezen in een verslag. En ik houd van kinderen. Van alle kinderen. En waar ik mega blij van word, waar ik super veel energie van krijg: dat zijn blije kinderen. Alle kinderen. Geen kind uitgezonderd.

En daarom ben ik juf, met heel mijn hart en ziel, met alles wat ik heb. Ik wil kinderen zien, ik wil kinderen laten voelen dat ik ze zie. Ik wil kinderen laten lachen, ik wil dat kinderen bij mij kunnen lachen. En ik wil kinderen helpen ontdekken wie ze zijn, ik wil kinderen helpen te worden wie ze zijn. Ik wil dat kinderen trots zijn op zichzelf en met een grote dosis zelfvertrouwen door kunnen stromen naar groep 3.

Ik ben trots op mezelf als ik een kind actief heb geholpen een angst te overwinnen: ik ben trots op mezelf als ik het meest verlegen kind zie presenteren, ik ben trots op mezelf als een gefrustreerd kind zijn emoties durft te tonen in plaats van andere kinderen te slaan, ik ben trots op mezelf als een gespannen kind de slappe lach heeft.

Ik ben juf en daar ben ik trots op!

Nu is het aan mij de taak om meer dingen in mezelf te vinden waar ik trots op ben. Hoe vanzelfsprekend dit is naar die lieve kleutertjes, hoe verrekte moeilijk het is naar mezelf.

Vroeger dacht ik altijd dat ik alles in mijn eentje moest oplossen: ik was de moeite niet waard om andermans tijd te verspillen met mijn hulpvraag. Maar nu weet ik beter. De afgelopen 2 jaar hebben mijn ogen geopend: ik sta er niet alleen voor; anderen vinden mij de moeite waard en zij willen mij helpen. En ik moet die mensen en hun hulp toelaten. Met behulp van die mensen zal ik mezelf meer leren waarderen en meer dingen ontdekken waar ik trots op ben.

Op mijn telefoon staan een aantal screenshots die ik bekijk als ik dat nodig heb. Dit varieert van een chagrijnige kat, tot een foto van een gebraden kip op het strand (dat, als je goed kijkt, een zwangere vrouw blijkt te zijn), tot een inspirerende quote.

Bij de quote van psycho-logisch van 19 september kom ik de laatste tijd steeds terug:

ik vind jou GOED

zoals je bent

NU JIJ NOG

Hoewel ik gisteren nog dacht dat ik niet trots was op mezelf, heb ik vandaag ontdekt dat er een deel van mij is dat ik goed genoeg vind.

Wat vind jij goed genoeg aan jezelf? Waar ben jij trots op?

Zondag de 6e zal ik weer een poll op mijn Instagram posten. En hoe spannend ik deze vorm van bloggen ook vind: ik ben erg benieuwd waar mijn blog van volgende week maandag over gaat!

Heb je suggesties? Laat hier op mamaplaats een reactie achter, of ga naar mijn Instagram account.

Instagram: @LTTE , Facebook: @Lotte Haumann