​Inleven in je kind, slecht voor je gezondheid!

We proberen met z'n allen de beste ouders te zijn, die we kunnen zijn. Talloze voorbeelden te noemen van die dingen die ik doe, om mijn kids een fijne jeugd te geven. Het einddoel is natuurlijk dat het gezonde, zelfstandige en evenwichtige mensen worden (maar dat mag nog heeeeeel lang duren!).

Vooral die evenwichtigheid is een belangrijke, althans voor mij en volgens mij nog heel veel anderen. Daarom volgen we elk onderzoek, wat zich bezighoud met de emotionele ontwikkeling van ons kroost. We belonen positief gedrag en negeren negatief gedrag. We troosten een kind om hem te laten voelen dat hij belangrijk is. Zelfs op het moment dat hij het heel oneerlijk vind, dat Mickey Mouse geen antwoorden geeft op zijn vragen. We troosten ze en vertellen ze waarom dat zo is, maar laten ze vooral weten dat we er voor ze zijn en ze zich zo mogen voelen.

We proberen ons op alle mogelijke manieren in te leven in de prachtige en pure geest van onze kinderen. Absoluut een goede ontwikkeling, want uit meerdere onderzoeken is gekomen dat kinderen van empathische ouders minder te maken hebben met depressie en agressie. En daar doen we het ook voor toch? Je wilt ze een veilig gevoel meegeven, een jeugd waarin ze zich maximaal kunnen ontplooien en opgroeien op een emotioneel stabiele wijze. Dus heel goed! Vooral zo doorgaan!

Het blijkt alleen wat lastig voor ons ouders, om daar een evenwicht in aan te brengen. Er zijn ouders, waar ik altijd met bewondering naar kijk, die zichzelf niet verliezen of vooral vergeten. En dan heb ik het niet eens over de hoognodige date-Night en girls night out. Ik heb het ook over volledig bepakt en bezakt naar de dierentuin te gaan en er daar achterkomen dat je niet eens een flesje water, laat staan een broodje voor jezelf hebt meegenomen. En aangezien je niet aan de patat wilt, je maar even snel ergens een vlugge hap naar binnen werkt of 'maar even kijkt wat en wanneer je eet'. Ja want dat ben ik ten voeten uit. Een pak toetenpoetsers, luiers en drinken heb ik werkelijk altijd bij me, maar ik vergeet mezelf vaker dan niet.

Dit is maar een onderdeel, van waarom het zijn van de best mogelijke ouder, slecht is voor je gezondheid. Het blijkt namelijk uit een onderzoek van Nortwestern University, onder 247 paar ouders, dat ook empathie slecht is voor je gezondheid. Je maakt in jouw eigen geest ruimte voor je kind en dit blijkt ons vatbaarder te maken. De weerstand gaat omlaag en ziektes sluipen dus eerder naar binnen. Je wel eens afgevraagd waarom je altijd alle kinderziektes van het kinderdagverblijf krijgt, je wel vaker ziek lijkt dan de kids of waarom het lijkt alsof je chronisch verkouden bent? Je houdt teveel van je kind! Nee, geintje! Maar uit dat onderzoek bleek wel dat empathische ouders, een slechtere weerstand bevatten. Een troost, hun kroost had een hele goede weerstand en groeide inderdaad emotioneel stabieler op.

En als je een lage weerstand combineert met een verslechterd voedingspatroon, is het ineens niet zo gek dat je vaker ziek bent. Maar alle gekheid op een stokje, het is wel belangrijk dat we goed voor onszelf zorgen. Want aan continue zieke ouders, hebben onze kinderen ook weer niets toch!