India en het leven daar

vorige blog

Na de dag sightseeing is de trip snel voorbij gegaan. We hebben twee dagen lang keihard gewerkt met het team daar. En uiteraard ook gelunched en gedineerd. Gelukkig best wat tijd gehad om vragen te stellen. 

Het was een zootje in mumbai want de minister van financiën heeft vorig week aangekondigd dat er een andere munt komt. Tot december heeft iedereen de tijd om het oude geld in te ruilen voor nieuw geld zonder dat daar sancties op staan. Dit om het zwarte geld terug te dringen. Nu staat iedereen dus in de rij voor de banken. het legt het hele openbare leven plat. ook de mumbai-mensen hadden het nog nooit zo rustig qua verkeer gezien. Maar de meeste mensen hebben ook geen bankrekening met een pasje. Die moeten allmeaal dus geld wisselen om te kunnen leven! Het odue geld mag namelijk alleen nog bij de bank ingeleverd worden, het is geen geldig betaalmiddel meer. De tolpoortjes zijn dan ook dicht. je hoeft gene tol te betalen. 

We hebben dan ook goed rond kunnen rijden en kunnen kijken. En dan zie je bijzondere dingen. Gezinnen van 4 personen op de motor. Alleen vader een helm op (dat is verplicht), moeder baby en kleuter niet.  Supermarkten zijn er bijna niet, eigenlijk alleen voor de rijke mensen. Verder haalt iedereen eten in de standjes aan de kant van de weg. 

Overal waar je kijkt zijn er slums (sloppenwijken). Sommige luxer dan de andere. Wat zoveel inhoudt als dat de 1 plastic of houten huisjes heeft en de ander van zeil of stoffen. Kinderen lopen overal tussendoor. het meest erge wat ik tegen ben gekomen waren ene broertje en zusje die samen op de hoek van de straat zaten te spelen en spullen te verkopen. De jongste kon net zelf zitten, de oudste zal een jaar of 4 a 5 zijn geweest. dan vraag je je af of je zelf kinderen zou willen in zo'n situatie. Het trieste is: ja! Dat is namelijk je oude dag voorziening voor las je oud en/of ziek bent. 

Ik ben dan ook bij mijn collega's gaan vragen hoe het nu zit met de welvaart en verdeling ervan. De eerste die ik sprak voelde zich heel rijk. Hij woont met zijn ouders, twee broers, 3 vrouwen en 3 kinderen in 2 2-kamer apartementen. Ja, met 11 personen in 2 2-kamerappartementen. Kinderen slapen bij de ouders op de kamer. Maar alleen zijn broers en vader en hijzelf hoeven te werken. De vrouwen verzorgen het eten, de kinderen en het huishouden. Wat ook een werk op zich is! Want de meeste mensen wassen kleding met de hand. Er is simpelweg geen ruimte voor wasmachines. Of geen elektriciteit. Er wonen tenslotte meer mensen in Mumbai dan in Nederland totaal. Daarnaast werkt iedereen daar van 10.00 tot 20.00 plus nog 2 uur enkele reistijd. De rijkere mensen gaan met de company-bus of een scooter. Als je pech hebt moet je met de bus of metro. Daar moet je best lef voor hebben, heb ik me laten vertellen. Onze volle treinen zijn leeg vergeleken met hoe men daar duwt. Het water uit de kraan is trouwens bruin. In nederland willen we nog wel eens nadenken of water uit de kraan wel schoon genoeg is voor een baby. Daar krijgen de babies veel erger water! Om de drinkwaterpoels te beschermen van het vuil van mensen die zich erin zouden gaan wassen, beschermen krokodillen en waterbuffels die poels.. (of dat schoner is..., ik heb geen flauw idee...) 

Andere mensen leven in nog kleinere appartementen met meer mensen op minder ruimte. Alle inkomens zijn nodig. Er zijn kinderdagverblijven, maar wel van zeer verschillende kwaliteiten. School begint pas vanaf 6 jaar. Daar zitten kinderen dan wel de hele dag. De middelbare scholen die ik heb geien komen wel overeen met wat we hier hebben. Wel allemaal in uniform. Op zondag gaan de particuliere scholen op uitje bijvoorbeeld naar de hangende tuinen. 

Een andere collega van me is beduidend rijker. Zij heeft haar eigen auto, woont met haar man, zoontje en vader in een 2 kamer-apartement maar ze heeft overdag een dienstmeisje. Ook heeft zij zelf een wasmachine. Haar leefwijze komt meer overeen met die van ons (of van mij). Zij vertelde me dat er vanuit de verschillende godsdiensten (hindoeisme, christendom en islam) er aandacht is voor de jeugd in de sloppenwijken om hen te scholen en rondom de feesten ook spullen en eten te geven. Maar ze erkent dat het een groot probleem is waar nu ook steeds sterker drugs een rol gaat spelen.  Ik zou ook zo snel geen oplossing weten. Wel blijft het aan me knagen. Die kinderen die in de goot zaten te spelen en spulletjes te verkopen. Graag zou ik ze helpen.Niet met geld, maar met vaardigheden zodat ze zichzelf kunnen onderhouden. Hoe weet ik nog niet..