In mijn dromen zag het er heel anders uit

Vroeger zei ik altijd dat ik rond mijn 27ste graag moeder zou willen zijn.

Dit kun je niet zomaar zeggen. Dat begrijp ik natuurlijk ook wel. Laat ik het dan zo zeggen: Ik hoopte dat mij het gegund zou zijn om moeder te mogen worden.

Ik zag het helemaal voor mij, een huisje, een baan, een kind en een lieve vriend.

Dat liep allemaal wel even anders.

Laten we het eens over die baan hebben want man o man wat een hel.

Ik kom net thuis van een etentje in Arnhem bij vriendinnen. Ik stap de achtertuin in en mijn vriend is nog bezig met her en der wat klusjes in ons toen nog (steeds) afwerkende klushuis.

Bij thuiskomst zag ik een gemiste oproep. Het was een gemiste oproep van de directrice waar ik begin van de week een gesprek mee had  gehad. Ik was mij toch een potje zenuwachtig om haar terug te bellen.

Het verlossende telefoontje maakte mij zo blij. Ik had een baan! YES ik mocht een jaar lang 3 dagen groep 6,7 gaan draaien. Ik was net een half jaar klaar met de pabo en kon eindelijk mijn bijbaantje bij de H & M opzeggen. Het jaar vloog om en het was fantastisch.

Een super leuke groep, leuke collega’s alleen jammer dat het maar tijdelijk was.

Kun je je nu haast niet voorstellen dat dit 5 jaar geleden zo was. 

Nu staan scholen te springen om leerkrachten.

Ik had nog geen baan voor naar de vakantie, maar ik voelde mij die zomer heel raar. Een gek onderbuik gevoel.

Op 19 augustus 2015 deed ik een zwangerschapstest. Positief. OMG hoe gaan wij dit nu doen? Geen vast inkomen meer, help? 

Uiteindelijk verliep de zwangerschap goed. Geen kwaaltjes. Ik fietste zelfs nog met 40+4 weken! Ik kan er nu nog steeds om lachen.

Het inkomen was daarentegen niet fantastisch. Een zwangerschapsuitkering was geen pretje. Geregel met het UWV trouwens ook niet.

Ik denk dat ik er nu nog een trauma van heb. Iedere keer kijken hoe het er financieel aan toe ging, letten op de kleintjes, etc. 

Ik moest zelfs vlak na de bevalling kijken of wij het geboortekaartje wel konden betalen.

9 weken na de bevalling ging ik al weer werken. Ik meldde mij aan voor de invalpool om zo mijn gezicht nog even 3 weken voor de zomervakantie te kunnen laten zien op scholen om een baan binnen te kunnen slepen voor na de vakantie. Dat lukte, voor 5 dagen. Die baan heb ik aangenomen, ik vond het zwaar, maar ik deed het. Waarom kan een vrouw niet 5 dagen werken dacht ik? We moeten geld binnen krijgen, ik wil niet weer dat het zo gaat....het was zwaar, afzien en op de momenten dat ik thuis was knuffelde ik Lauren plat!

Dat het toen niet fantastisch ging qua inkomsten was balen maar de komst van Lauren is nog steeds het aller mooiste! Hoe het er toen ook aan toe ging, het was niet zoals in mijn dromen, maar voor geen goud had ik dat willen missen.

Ik ben nu mega blij dat ik sinds een jaar een vastcontract heb voor 4 dagen.

Ja deze mama werkt gewoon 4 dagen. En ik ben er trots op. Papa is ook om de week een dag thuis. 

Thuis doen wij de dingen samen, tja als vrouw soms net iets meer dan als man. 

Ik ben gelukkig met ons leventje nu en hoop dat het ons nog een keer gegund is om een kleintje te kunnen verwelkomen in ons gezin.