"Ikke heb je zo gemist!"

Als vliegende moeder krijg je vaak deze opmerkingen naar je hoofd geslingerd. Van vriendinnen, familie maar ook van mede-moeders als je dan eindelijk verteld hebt wat je doet voor de kost. Want laten we eerlijk zijn, als stewardess zeg je niet meteen wat je doet. Dit is niet omdat ik mij schaam voor het beroep, in tegendeel.

Maar vaak omdat je even geen zin hebt in een spreekbeurt over 'stewardessje spelen'.

Toen mijn vriend en ik elkaar net hadden gevonden zeiden zijn vrienden vaak dat het wel lastig zou zijn met kinderen zo een stewardess. Ook mijn vrienden zeiden dan dat het een hele uitdaging zou kunnen zijn. Maar ik wist wel beter. Als stewardess mis je vaak verjaardagen of bijzondere gebeurtenissen. Soms jammer maar soms is het stiekem wel erg fijn dat je een goed 'excuus' hebt om niet te komen. Dit leek een ver-van-mijn-bed-show want HALLO! we waren net samen. 2 jaar later hadden keken wij 'het probleem' in de ogen. Onze dochter was geboren.

Vol trots presenteerde wij ons mooi hoopje geluk. Na de welbekende "Ahhhhh wat mooi en lief." Volgde de welgemeende maar vooral ontwetende opmerkingen.

• "Als jij weg bent mis je straks haar eerste stapje, woordje, hapje of afzwemmen van haar zwemdiploma."   

Ja dat zou inderdaad zo maar eens kunnen. Maar heb jij dat dan niet als jij jouw koter naar de gastouder brengt of KDV? Dat eerste hapje wortel kan ook wel als ik wel thuis ben netzoals haar eerste ijsje en boterham met pindakaas.

• "Ik zou echt niet een nachtje zonder mijn kind willen zijn. En jij gaat met gemak 4 nachten weg."

Laten we eerlijk zijn: tuurlijk zou ik de eerste maanden liever de gebroken nachten (haha) zelf willen ervaren. En denk je nou echt dat ik meteen ging slapen in mijn hotelkamer? Op mijn allereerste nacht weg ging ik eerst alle filmpjes kijken en vervolgens huilde ik mijzelf in slaap. Ik appte het thuisfront om de minuut of alles wel goed ging en was eigenlijk 24/7 verbonden met FaceTime. Het is en blijft moeilijk om afscheid te nemen van huis maar als je in de SPA ligt of gewoon lekker aan het niksen bent in bed en echt de rust kan pakken die je nodig hebt... WoW dat is pas verwennerij. Soms is het even doorbijten maar over het algemeen gaat het goed en heb ik het idee niks te missen. Met de moderne technologieën hoef je dat ook niet. Zo hebben mede vliegende moeders een app waarop ze de babyfoon nauwlettend in de gaten kunnen houden. 

• "Jij ziet je kind dan echt heel weinig!"

Wat ik werk ben ik ook weer vrij. Dus na 5 dagen afwezigheid heb ik 5 soms wel 6 of 7 dagen quality time met mijn gezin. Die 5 dagen zijn volgens mij meer dan jouw 2 dagen standaard zaterdag en zondag burgerweekend. Waar je eigenlijk van maandag tot en met vrijdag alleen de ochtend en avond meemaakt. Even rekenen....uhm nee dus. Waarom werk JIJ eigenlijk? JIJ ziet jouw kind ook nooit?! ;)

• "Wat nou als je kind ziek is of opeens in het ziekenhuis ligt?"

Houston we have got a problem! Ja inderdaad dat is best lastig als je in Timboektoe zit. Gelukkig vlieg ik alleen Europa en kan ik binnen 12 tot 24 uur meestal wel thuis zijn. Gelukkig is manlief er nog en vertrouw ik erop dat hij alle zaken goed kan waarnemen en dat de opa's en oma's hem bijstaan.

• "Nou mijn ouders willen echt niet de hele week oppassen."

Gelukkig onze ouders wel. Als wij die niet hadden kon ik ook niet vliegen. Was ik ook een kinderdagverblijf-moeder geworden. Zat ik elke woensdagmiddag bij het zwembad en was ik op maandagochtend de overblijfjuf.

Inmiddels is dochterlief 2 jaar en gaat het al 2 jaar goed. Ik geef eerlijk toe dat het soms moeilijk is om weg te gaan maar thank G voor de uitvinder van FaceTime. Ook is het soms even goed puzzelen om de juiste dagen opvang te regelen. Helemaal nu ze naar de peuterspeelzaal gaat. Nog maar 2 jaar en dan gaat ze naar school. Hoeven we alleen de naschoolse opvang te regelen. Dat lijkt mij dus echt heeeerlijk!

Ondertussen spelen we vaak stewardessje en gaan alle knuffels mee het vliegtuig in. Morgen is het weer zover en ga ik voor een paar nachtjes weg. Ik verheug mij nu al op een minimensje van bijna 92 centimeter bij de deur met haar vrolijke lachje die uitgelaten "Mamaaaaaa je bent er weeeer, Ikke heb jou zo gemist!!!" roept als ik binnen kom. Maar ja dat zegt ze ook als ik even snel naar de buurtsuper ben geweest om een vergeten pak melk te kopen.

Ben benieuwd of er nog meer moeders ontaard zijn door hun eigen leven te behouden en dus ook weleens vaker dan het jaarlijkse verplichte romantische weekendje weg met 'papa' uhh ik bedoel manlief van huis zijn.

Vertel, discussieer  maar bovenal deel jouw ervaringen!