Ik zit thuis, want ik ben gek, deel 1

Het begon allemaal in 2002. Ik leerde de leukste man van de wereld kennen, en na een aantal maanden ontdekten we dat er een klein wonder aankwam, volgens de dokter zou ik namelijk helemaal niet "normaal" zwanger kunnen worden, en ik slikte zelfs de pil. Maar niet gevraagd, toch gekregen :)  

Ik had een leuke baan, druk, bij een bakkerij. Vroeg beginnen, laat eindigen. Tot op een dag in oktober ik een ongelukje had, en er een grote kar ging rollen en ik die een duwtje gaf, waarbij ik elk wervel in mn rug verplaatste. Resultaat was uiteindelijk dat ik thuis kwam te zitten met rugpijn, en een steeds groter groeiende buik.

Ondertussen had ik ook ontzettende buikpijnen waarvan niemand wist wat het was, maar die niet hielpen om me beter te voelen, en zo regen de maanden zich langzaam aaneen. Winter werd lente. Begin mei kreeg ik weeën. OefenWeeën zoals later bleek. De bedoeling was dat ik met 40 weken ingeleid zou worden, maar door een misrekening van de artsen, ging ik de 41 weken over. Op de dag voor de foutieve 40 weken, begonnen de weeën, zo rond 3 in de middag, midden in de supermarkt.

Ik had beloofd brood mee te nemen, dus ik ben nog even naar de bakker geweest, die vroeg nog of t niet al eens zover was...ja, nu denk ik, zei ik nog lachend...Ik ben op mn gemak naar huis gelopen, zo erg waren de weeën ;)

Thuisgekomen gingen we (we dat waren mn vriend en schoonouders) eten, maar ik had niet echt honger, en die hele krampjes, want meer was t niet, waren ook al weer weg. Tot zo rond een uur of 8... Rond 10 trok ik t niet meer en zijn we naar t ziekenhuis gegaan, want dokter dacht aan een kindje van 10 pond. Ik werd weer naar huis gestuurd want zat pas op 2 cm.

Zo ongeveer rond 12 toch maar weer richting ziekenhuis, en nu mocht ik dan wel blijven. Maar ondanks om de minuut een wee, zat ik in de ochtend pas op 6 cm, mn vliezen werden gebroken, liters water, vloer nat, bed nat, alles nat :)

En PersWeeën...Flinke, niet tegen te houden persweeën. Maar ja...met 6 cm... dus toch maar wel tegen proberen te werken.Ik werd wel naar de verloskamer gebracht... Waar rond 12 ik op 9 cm zat, en de dokter zei, dat ik er bijna was. De zusters vroegen mijn vriend onze spullen te verplaatsen naar de verloskamer, want ze hadden mijn oude plek nodig. Dus hij liep de kamer uit, met de zusters. Lig je daar, alleen...en er kwam een enorme wee....en toen voelde ik niet dan pijn...en kraken...en ik hoorde iemand gillen, al wist ik op dat moment niet dat IK dat zelf was....