Ik wist niet dat je je kon verslapen met 2 kids!

* ELF * AUGUSTUS * TWEEDUIZENDZESTIEN *

We zijn inmiddels al een maand verder en wat vliegt de tijd. We hebben echt een heerlijk mannetje in huis, lees; " slaapt, eet en poept", oja en zo nu en dan huilt hij een keer. Zo'n andere tijd dan met onze dochter die met haar reflux voor mijn gevoel soms meer huilde en onrustig was dan dat ze sliep. We weten dus dat het ook anders kan en genieten daarom nog meer van deze bijzondere tijd. Jordy zegt als mensen vragen; " hoe doet hij het"?; "Nou, het klopt wat op de verpakking staat :-)!" m.a.w hij doet het volgens het boekje en daar zijn wij zo blij mee.

Vajèn geniet ook volop en besloot in de kraamweek dat het tijd was om zindelijk te worden. Dat word je, voordat je bevalt, door alle mensen om je heen zwaar afgeraden, " want je bent al zo druk" maar peuters wil is wet, dus zitten we midden in de potty-fase. Nu dus al voedend met de fles onder mijn kin sta ik potjes leeg te gieten in de w.c. en instructies te geven welke volgorde ze aan moet houden, resultaat; bijna dagelijks een droge broek op een enkel ongelukje na. Jaja een hele trotse moeder.

Vajèn is dol op haar broertje, noemt hem Wezen ipv Mason en rent naar hem toe als hij soms huilt en zegt dan; " stil maar ventje, ik ben bij je!" Zingt vervolgens een liedje en eist haar aandacht weer op bij mama, het blijft wel een peuter he! Ze huilt daarom ook hysterisch als ik het verkeerde koekje pak, accepteert geen "nee" en ach, de gang is zo saai nog niet! Heerlijk, ik geniet van het moederen! (bah wat zoet ????)

Jordy heeft al zijn vakantiedagen en overuren opgenomen na mijn keizersnede, zorgen voor 2 kinderen en een zieke en herstellende moeder, petje af voor hem, het is wel natuurlijk wel een man he ????. Nee flauwekul, ben echt trots en blij met mijn zorgzame kerel. Mijn herstel gaat sinds een week de goede kant op, na een hardnekkige blaasontsteking in de kraamtijd hebben de bacteriën het na 2 flinke antibiotica kuren opgegeven en kon ik voor mijn gevoel eindelijk herstellen van de keizersnede. Ik ben nu alweer aardig fit en ik begin de shoot alweer te missen, al vraag ik me nu soms wel af waar ik tegen die tijd de tijd vandaan moet halen. Ach dat zien we dan wel weer, gelukkig staat de eerste shoot over iets meer dan een maand alweer het programma en bouw ik het geleidelijk aan op.

Jordy heeft vanaf vandaag geen vrije middagen meer en moet ik het dus “alleen” doen. Vanmorgen heb ik mij al meteen verslapen voor de creche waar Vajèn om 9 uur moest zijn. Ik schrok met een snurkende baby en een kletsende peuter op de achtergrond wakker om 8.40, oeps! Ren je rot. Tuurlijk bedacht Mason dat hij het tijd vond voor de fles en een huilende en hongerige baby even geduld vragen is geen optie, dus op het voedingskussen met een paar hydrofiele doeken onder de fles was hij tevreden en lag hij heerlijk te drinken. Ondertussen Vajèn een boterham gegeven, haar aankleden, haar haar fatsoeneren, mezelf fatsoeneren (eten doe ik later wel) en af en toe de fles weer in de goede hoek zetten, arriveerde we een dik kwartier te laat met een droge mond en hongerige maag bij de creche. Terug naar huis want ik heb nog een hele to do lijst, het is een peutervrije ochtend, dus werk aan de winkel. Thuis gekomen in de chaos van een kwartier daarvoor, eerst maar eens puinruimen, de dagelijkse was aanzetten, vaatwasser uitruimen en dan tijd voor een boterham gevolgd door een kop koffie. Nu even zitten, die to do lijst komt zo wel. PC aangezet en maar eens even een beetje klungelen, lees: “even een stukje schrijven aan jullie over mijn nieuwe idee”. Intussen tikt de tijd verder, hoor ik inmiddels de wasmachine al voor mijn gevoel agressief piepen om aan te geven dat hij klaar is, wil het koffiezetapparaat meer water want ik was met het ontkalkingsprogramma begonnen bedenk ik me dat het al wel eens een stuk later kan zijn. Ojee, de tijd is omgevlogen, de to do lijst moet maar doorschuiven naar morgen (ik lijk wel een kerel ????) want ik moet Vajèn zo alweer ophalen.

En zo vliegen de dagen om en gebruik ik mijn kinderen natuurlijk om mijn verslaving in de hand te houden en fotografeer ik er thuis flink op los. Zo kwam het idee om een ander soort shoot toe te gaan voegen, lifestylefotografie! Gewoon bij jullie thuis, zonder accessoires en poespas, puur zoals het is. Ik heb al vaker op deze manier gefotografeerd en ik hou er zelf enorm van. De foto's die ik nu bij dit bericht plaats en ook de fotoshoot van Lot en Vie zijn hier een mooi voorbeeld van.

Ik hoor heel graag van jullie of hier animo voor is. De prijs zal lager zijn als de newbornshoot (aangezien ik alleen mijn toestel mee neem) en zal voor de leeftijd zijn vanaf geboorte tot en met +/- 6 maanden.

Let me know! Nu zo rennen naar de creche :-)

- Oja en sorry Vajèn (mocht je dit bericht ook teruglezen), de foto van jouw peuterbetraande gezichtje en je ontbijtkoek kon ik niet laten om te plaatsen:-p!