10 jaar geleden
Ik wil er nog één
Toen ik jonger was had ik geen idee wat ik wilde worden als ik “groter” was, maar ik wist wel zeker dat ik nooit moeder zou willen worden! Ik vond kinderen maar niets, een beetje eng vond ik ze zelfs. Toen ik een jaar of 23 was begon ik dit idee langzaamaan bij te stellen en toen ik mijn huidige vriend leerde kennen was ik helemaal om; ik wilde een kindje! En wat een geluk; hij wilde ook! Inmiddels zou ik niets anders meer willen zijn dan moeder en ik beschouw het moederschap als het beste wat me ooit is overkomen. Graag zou ik er nog wel één of twee bij willen, maar helaas, mijn partner wil niet meer; één vindt hij genoeg en hij moet echt niet meer denken aan een baby in huis.
Nooit eerder heb ik echte jaloerse gevoelens gehad, tot nu. Wat ben ik jaloers als er een kennis, familielid of een vriendin aankondigt dat zij zwanger is. Ik wil ook, zo graag! En stiekem hou ik nog hoop. Ik ben 31 en heb nog een paar jaar, houd ik mezelf dan voor. Misschien krijg ik hem nog zo ver!
Toch realiseer ik me ook heel goed hoe dankbaar ik al mag zijn. Ik heb een prachtige, lieve zoon die zonder al te veel heisa ter wereld is gekomen. Geen miskramen, vroeggeboortes of keizersnedes, geen gedragsstoornissen of handicaps. Er zijn zoveel dingen die mis kunnen gaan, kan ik de spanning van een zwangerschap nog wel eens aan? Ga ik mezelf schuldig voelen als het bij een eventuele volgende zwangerschap en geboorte niet zo gladjes verloopt? Of heb ik dalijk als ik 50 ben enorme spijt dat we niet toch voor een tweede zijn gegaan?
Inekevk
Ik ben heel blij en tevreden met mijn dochter en eerlijk gezegd vind ik het noeilijk om te begrijpen dat mensen er meerder willen :D
PinkMommy
Oh dat zou mij ontzettend lastig lijken...1 kindje vind ik persoonlijk te weinig, 1 is maar alleen denk ik altijd, tenzij het natuurlijk om wat voor reden dan ook niet anders kan. Maar ik snap heel goed dat je er graag nog eentje zou willen krijgen. Als je man zegt ik wil geen derde of vierde etc. kan ik in komen maar geen tweede zou ik ook ff slikken vinden. Mijn man wil absoluut geen derde en dat wou ik eerst wel maar ik heb me erbij neer gelegd en het voelt ook goed zo met twee kids, wij hebben nu afgesproken mochten we over 2 a 3 jaar beiden nog het gevoel hebben van er mist iets of we zijn echt nog niet compleet dan gaan we voor een derde maar nu is het voor ons beide klaar. Heel veel succes, hoop voor je dat je het toch nog een keer samen mag mee maken allemaal, ik had ook geen makkelijke bevallingen...maar het blijft toch iets moois en bijzonders.
mama22
Ik snap waarom je zo denkt. Hier willen we er graag 2 maar ik heb gezegd dat als de 2e ook een jongen word ik nog een 3e wil proberen en als dat ook een jongen word leg ik mij erbij neer:) maar het blijft lastig. Als jullie zo compleet en gelukkig zijn is dat toch wat telt. En mocht het toch per ongeluk gebeuren zullen jullie er beide blij mee zijn.
sandra
Mijn man wil mij niet nog een keer de hel van de zwangerschap en de vreselijk veel te langdurende bevallingen laten her beleven. Dus wij houden het bij 2....maar ohh wat zou ik graag alles nog een keer mee maken. Ik ben 39 dus het ziet er waarschijnlijk echt niet meer in. Ik had wel een grote wens en deze is in vervulling gegaan......als ik zo gelukkig zou zijn om 2 kindjes te mogen krijgen dat er minder als 2jr tussen zou zitten en er zit 22mnd tussen. We zien nu al dat het hele hecht vriendinnen worden. Niemand kan zeggen waar je goed aan doe het belangrijkste is dat jullie, jullie gevoel volgen!