Ik voel me net 80

Mijn leven toen als 14 jarig meisje,Oh wat een heerlijke tijd!

Ik was toch een vervelende puber….. heb het m´n ouders niet altijd makkelijk gemaakt.

Maar goed wie genoot niet van die tijd.

Lekker naar buiten nieuwe dingen ontdekken.

Naar de tiener disco.                         jup t zat er al vroeg in!

Een heerlijke shotje met appelsap´

Doe mij er maar 2 hoor.

Tot dat ik moe werd.. en veel ziek.

Denkend aan blaasontstekingen , keelontstekingen, en vooral heeeeeeeel moe,

Ach toch maar een keertje naar de dokter zij me moeder,

Niet een keer maar wel 4 keer er kwam 3 keer niets uit.

Behalve een keer dat mijn ijzer wat aan de lage kant was.

Mooi hup aan de ijzer tabletten!

Maar helaas wat bleef ik moe,

Inmiddels was ik al 15 en toch nog eens terug naar de dokter.

Weer bloedonderzoek..

En wat bleek ik had de ziekte van pfeiffer door gemaakt.

Dus ik heb dat al gehad?

Stond ik met vraagtekens ..

Ja mevrouw je heb die ziekte doorgemaakt…

Okeej duidelijk, verder met mijn leven en hopelijk snel minder moe.

Middels was ik 16 a 17 jaar en zat ik natuurlijk ook op de middelbare school,

En ging ik wel eens op stap.

Maar dat kon niet als ik niet eerst even na school tijd even een uurtje had geslapen.

En zo ging ik eigenlijk wat jaartjes door.

Ik had een beeld voor me met een man in de toekomst en een aantal kids..

Leek me geweldig!

Maar goed ik was nog jong en genoot met vriendinnen en vrienden van het leven.

Tot ik rond de 20 jaar was .. en steeds vaker wel klachten kreeg.

Buikpijnen spierpijnen nog steeds die vermoeidheid.. wat aanwezig was.. wat toch een beetje in de weg ging staan.

Dus weer naar de huisarts en conclusie stress.

Stress ik ben 20 ?

Geniet van het leven heb een vriendje en leuke vriendinnen…?

Okeej een rot jeugd gehad (pesten) en een pittige periode thuis, en veel moe zijn.

Maar stress wel nee jo.

Toch maar naar een maatschappelijk werker,

Dit zal je helpen meid, zegt de dokter.

Inmiddels een aantal gesprekken verder wat wel goed was op dat moment ..

Maar toch blijf ik klachten houden..

In middels was ik 21 en ben ik weer naar de huisarts gegaan.

Toch maar weer bloed laten prikken,

Alles was weer helemaal goed.

Ik stuur je door naar de internist zegt de huisarts.. de wat dacht ik..

Ik liet het over me heen komen,

Althans dat dacht ik want google werd mijn beste vriend.

Inmiddels was ik 22 en had ik een verwijzing voor de interne geneeskunde ( vanwege mijn klachten en ook vanwege een kliertje die achter mijn oor zit)

Google en ziektes = de dood!!!

Ik was binnen nu en enkele weken dood volgens google… ik dacht dat ik gek werd..

Gelukkig kon ik redelijk snel terecht bij het ziekenhuis… en kreeg een echo van me buik, en een ct scan van mijn buik, en een foto van de longen.

Uitslag niets aan de hand mevrouw.

Conclusie pds en stress /angst voor een ziekte..

Fijn weer proberen me erbij neer te leggen en door te gaan met mijn leven.

Inmiddels was ik 24 en werd ik steeds zieker .. kreeg last van hartkloppingen en kreeg paniek aanvallen,

Was heel moe en veel last van buikpijn met rare ontlasting en die details bespaar ik jullie.

Toen ik eenmaal mijn lieve huidige man had ontmoet.

En  ik zwanger bleek in 2014 toen  ik 24 jaar was. 

Wat verder wel goed verliep tijdens mijn zwangerschap met mijn buik ging het beter en met mijn hart kloppingen ook.

Toen was daar onze lieve Vince 04-12-2014 geboren.

En toen ging het radicaal mis dag 3 na de bevalling.

Benauwd kreeg geen lucht ziek, overgeven viel giga af.

Ik kon alleen maar liggen op bed.

Mijn kraam tijd en mijn eerste tijd met Vince is niet leuk geweest.

En als ik er weer aan denk doet het me weer zo veel verdriet!

Maar we gaan door!

Ik heb denk wel 10 keer op de spoedpost gelegen met verdenkingen van long embolie etc.

Ik was zo ziek dat ik weer nodige onderzoeken kreeg.

(inmiddels wel 5 maanden verder)

Ik werd opgenomen in het ziekenhuis 5 dagen om sneller onderzoeken te krijgen.

Onderzoeken zoals mri scan van rug en hoofd

Bloedtesten ct longen verdenking long embolie.

Foto van bekken ..

Letterlijk bijna alles is bekeken.

Toen kreeg ik nog een darm onderzoek en maag onderzoek.

Geloof me geen pretje!

Conclusie alles weer helemaal goed .. gelukkig natuurlijk,

maar ik dacht na zo veel jaar het extreem afvallen.. ja die 6 kilo in 3 maanden die haalde ik makkelijk…dus nee mevrouw je bent gezond.

Maar je heb wel een postnatale depressie.

Bam die kwam even binnen, al had ik die wel zien aankomen.

Ik was zo ziek.. Vince was ziek die kwam niet goed aan dus die moest non stop naar het ziekenhuis,

3 maanden nachten lopen huilen non stop..

Ik was dus niet verrast met die diagnose.

Ik kreeg dus ook vanuit het ziekenhuis hulp om met iemand in gesprek te gaan.

Maanden later ging het verassend beter ..

Ondanks de ritme stoornis die nu ook wel gezien is vanwege een kastje wat ik in de tussentijd nog heb gedragen.

Waar ik beta blokkers voor kreeg, was dat onder controle.

En zo ook mijn andere klachten gingen wel aardig.

Maar die moeheid.. die bleef.

Maar ik genoot van ons heerlijke kleine manneke!

2017 zwanger van Tess

Het was een moeizame zwangerschap,

Net als de bevalling die helaas niet liep zoals gehoopt.

Desondanks knapte ik snel op en genoot van mijn verlof en kraamtijd.

Ik deed eigenlijk alles zelf, Ik had dan wel 6 dagen in het ziekenhuis gelegen dus genoeg tijd om bij te komen.

Ik voelde me goed.

Tot 10 maanden na de bevalling .. in opeens langzaam begon af te vallen… en weer super moe was.

Tot ik in december 2018 niet goed werd op werk ik had al weer vaker last van me ritme stoornissen.. maar me darmen en hoofd ik dacht dat ik dood ging.

De ambu werd gebeld door mijn collega’s ,

Maar ik was blijkbaar gewoon flauw gevallen..

Toen ging het bergafwaarts,

Ik kreeg een erge angst en had geen vertrouwen meer in mijn eigen lijf,

Ik werd weer ziek, misselijk ,overgeven, pijn in de buik en het was zo erg dat ik niets kon eten enkel een bouillon kreeg ik er in En dat 3 weken lang.

Je raad het al er was niets meer van mij over .. ik woog nog maar 51 kilo.

En Ik lag letterlijk alleen maar in bed in het donker.

Dus dokter in en uit, in een zeer korte tijd ,… nee mevrouw het is stres niets aan de hand.. ECHT ongelofelijk.

6 kilo afgevallen niets kunnen eten dagen lang overgeven moe ziek .. ja neem maar maag tabletten en maak een afspraak bij de psycholoog.

WHAAT..

Ik was totaal leeg ik kon niet meer tot mijn moeder mij er heen trok en haar mond open deed.

Okeej je gaat naar de internist.. dit is inderdaad niet goed.

Ik heb denk ik ondertussen elk onderzoek gehad die je maar kan bedenken.

Me hart is door de scan geweest om vernauwingen uit te sluiten, echo buik, scan buik, foto longen, bloedonderzoek, weer een darm onderzoek, onderzoek naar baarmoeder, plas onderzoek 24uurs urine op bepaalde tumoren en ga zo maar door.

Ondertussen weer naar de psycholoog omdat die mij kan ondersteunen in onverklaarbare lichamelijke klachten..

Uitslag ; me cvs ( chronische vermoeidheid syndroom) POTS (hart aandoening ) overgevoelige darmen, ritme stoornis.

En verder helemaal gezond…. Sla me maar voor mijn kop kreeg het beestje maar een naam…

Ik leef dagelijks in een strijd met mijn eigen lichaam.

Ik ben moeder van 2 prachtige kinderen.. maar leef ook 40% in bed of op de bank.

Omdat ik op ben zo moe ben en moet vechten tegen mijn eigen lijf mijn geest van 29 tegen mijn lijf van een 80 jarige.

Ik weet nu dat ik chronisch moe ben door de ziekte van pfeiffer en mijn darmen..

En daar moet ik mee leren leven,

Binnen kort kan ik terecht bij dokter visser van cardio zorg.

Een gespecialiseerd arts in mensen met hartproblemen en cvs.

Ik laat het op mijn afkomen.

Genezen zal het niet maar het dragelijker maken misschien wel.

Ik wil ook net als alle jonge mama’s genieten van het leven van mijn man en kinderen.

Ik wil dat mensen begrijpen dat ziek zijn niet altijd te zien is aan de buiten kant!

Maar iemand heel ziek kan zijn terwijl hij of zij er goed uit ziet.

Laten we elkaar soms daarin begrijpen en niet mensen in een hokje stoppen.

Samen staan we sterker dan alleen!

Ook al voelt het alsof ik vaal als moeder… probeer ik me sterk te houden en ze alles te geven wat ik kan!

Mijn kindjes zijn ook mijn alles hun maken mijn dag weer goed als ik even een dipje heb en huil in mijn bed omdat mijn lichaam me weer eens in de steek laat.

Dan kijk ik mijn liefste kindjes weer aan en maakt het mij weer sterk!

Ik ben dankbaar met mijn leventje met mijn gezin!

Ook al voel ik mij soms 80…….

xxx