Ik schaam me een beetje

Vanaf het begin tot heel kort geleden wat ik heel actief op Mama plaats. Ik schaam mij dat ik dat een beetje heb laten afweten.

Ik heb hier echt mijn plekje gevonden voor het delen van mijn verhalen over mijn meiden en over mezelf als moeder. Ik vind het heerlijk om hier te schrijven en ook de verhalen van anderen te mogen lezen. Je komt heel veel dingen tegen waarvan je dacht dat je de enige was die er zus of zo over dacht maar dat blijkt helemaal niet waar te zijn.

Helaas laat ik het even afweten op het moment en jullie hebben zeker het recht om te weten waarom.

Het gaat niet goed met mij en dat is, blijkt nu, al zo sinds de bevalling van mijn eerste dochter. Dit was een regelrechte hel en ik heb dit niet verwerkt. Dit was ook heel duidelijk tijdens de bevalling van mijn 2de dochter en zelfs daar zijn grove fouten gemaakt.

Het is allemaal gaan spelen toen ik op 20 augustus dit jaar een miskraam gehad heb. Ik dacht dat ik nooit zwanger zou kunnen worden en dat we geen bescherming nodig hadden.....FOUT!! Ik ben het vruchtje verloren met bijna 6wkn en hoewel het kort was, was ik ook aan het idee gewend dat we nog een kindje zouden krijgen.....Of toch niet? Het idee dat ik nog een keer zwanger zou zijn, misschien overmatig zwangerschapsbraken (HG) zou kunnen krijgen of............ahhhhh Bevallen! Deed me beseffen dat ik het allemaal helemaal niet verwerkt had maar dat ik alleen een heel mooi glimmend masker had gevonden die ik op deed voor de buiten wereld zodat ik maar niet hoefde te laten zien hoe ik me echt voelde.

Dat masker ligt nu in de kast en ik probeer alles een plekje te geven met hulp van een psygoloog. Zelf de huisarts verbaaste het niet dat mijn emmertje aan het over lopen was en was heel blij dat ik bij haar aan klopte voor hulp.

Ik hoop heel snel mijn gevoel weer op de rit te hebben, maar voor nu gaat veel van mijn energie hier naar toe. Zegt niet dat ik jullie zal vergeten of geen blog's meer zal plaatsen :-)

Tot snel!