3 jaar geleden
Ik mis ze als ze slaapt...
Elke seconde dat ze niet bij me is heb ik angsten en mis ik ze zo... En dit al bijna 2 jaar. Gaat dit ooit nog over?
Sinds Aurora in mijn leven is, heb ik geen nacht meer gerust geslapen. Ik weet dat jullie me wel zullen begrijpen wanneer ik zeg: "Ik wou dat het donker mijn ergste angst terug was."
Ongerustheid en altijd aandachtig zijn is dagelijkse kost voor ons moeders, maar de laatste maanden is dit een beetje uit de hand gelopen bij me.
Elke seconde dat ze niet thuis is, vult mijn hart en hoofd hen met angst en alle mogelijke scenario's waarin ik haar zou kunnen verliezen. Wanneer ze slaapt kijk ik continu op de camera, of ze nog oké is... Want ze zou maar eens uit haar bed moeten kruipen, uit haar slaapzak kruipen, naar de trap door haar hekje gaan en zo van de trap vallen.
Bij elk geluidje dat ze maakt, of ze nu wakker is of slaapt, snel ik me naar haar toe.
Ik kan haar loslaten (met maten), zoals ze naar de onthaalmoeder doen, ze eens een weekendje naar de oma doen of mijn schoonzus. Maar ondanks ik met alle zekerheid kan zeggen dat ze in goede handen is, zal er altijd een angst in me rondgaan.
Moeder zijn is het mooiste dat me ooit is overkomen! En ik geniet zo van mijn kleine meid, maar sommige dagen neemt de angst het volledig over en kan ik van niks meer genieten...
Ik begin er meer en meer last van te krijgen en minder en minder te slapen. Aurora begint dit ook aan mij te merken zie ik en mijn man begint er lastig van te worden met momenten.
Ben ik de enige moeder die dit zo enorm hard heeft? Heeft er iemand die dit ook heeft meegemaakt eventuele tips over hoe ik dit voor mezelf en de mensen rond mij wat aangenamer kan maken?
-xxx- Justine
Let’s connect mommies !
_Justinever_
Ik vind het zo enorm knap van je! Alle liefde en succes voor je gezinnetje 😄 Ik zal je raad inderdaad opvolgen, want het is niet meer zo gezond merk ik zelf. Dus hulp zal ik zeker kunnen gebruiken, bedankt ! xxx
Superboy Stef
Onze oudste is door koortsstuipen gehandicapt geraakt. Ik heb ook heel lang met een gevoel van angst rondgelopen. Maar ben nu net voor de komst van de 2de bij een NEI therapeut geweest. Deze heeft mij echt geholpen. Was ook erg bang om de oudste alsnog kwijt te raken en dit is gelukkig veel minder geworden. Ik zou wel hulp zoeken want helemaal gezond is het natuurlijk niet. (Zonder je te kwetsen) een kindje leert van vallen en opstaan, jij als ouder zorgt dat dit veilig kan gebeuren. Veel succes!