'Ik mis dit zo erg!'

Dinsdag was mijn favoriete dag van de week, by far! Dan kon ik in het weekend naar een groot speelparadijs gaan, het strand of een weekendje Parijs.. Dinsdag was en bleef mijn favoriete dag van de week. Waarom? Op dinsdag klopte gewoon alles! En voor iemand die totaal niet leeft op planningen is zo'n volledig geplande en dus structureel dagje ook wel eens heel lekker!

Om 7:00 stonden Jay-Dean en ik naast ons bed. Beide nog een beetje slaperig maar dat gaf op dinsdag niet. We gingen aankleden, tasje inpakken voor de dag, ontbijten en een beetje spelen. Dan om half 9 stapten we op de fiets. In de gehele periode dat onze dinsdag op deze manier gepland was, en dat is ongeveer 1,5 jaar, zijn we 2 keer met de bus gegaan. Dit omdat de regen met gigantische bakken uit de hemel kwam en JD al helemaal ijskoud en nat was van het fietsen naar de bushalte toe. Een klein spatje regen of enorme kou daarentegen deerde ons niet. Het was altijd een fijn fietstochtje. Onderweg zongen we liedjes. Over de brug begonnen we met 'Het bomen lied' wat ik voor hem had verzonnen en bij de vijver met de eendjes zongen we natuurlijk 'alle eendjes zwemmen in het water'. Jay-Dean genoot er enorm van en klapte en brabbelde gezellig mee.

Eenmaal aangekomen waren we standaard te laat voor de daadwerkelijke les; ouder en kind zwemmen. Maar dat was niet erg. Elke les wordt er een klein beetje hetzelfde gedaan en Jay-Dean vond er eigenlijk helemaal niets aan. Maar vrij zwemmen vond hij geweldig. Springen, glijden, gillen. Jay-Dean vond het water heerlijk en is dan ook een echt waterratje (net zoals zijn moeder). Ik kan niet meer op twee handen tellen hoe vaak hij met een zwemluier op zijn enkels het kleedhokje is uitgerend richting het zwembad. Leek wel routine, haha.

En daar in het heerlijk warme zwembad kwam JD altijd zijn beste maat tegen. Zijn partner in crime. Zijn grote voorbeeld. Want ja, twee maanden ouder is heel wat op die leeftijd. Samen zette ze het zwembad op z'n kop met hun lieve (maar kei harde) schaterlachjes en ondeugende koppies. Als moeder zijnde is dat heerlijk om naar te kijken! Blijkt die moeder van JD's beste vriend ook nog eens een top mens te zijn. De dinsdagen konden niet meer stuk...

Na het zwemmen dronken we met nog een andere moeder een lekkere bak cappuccino terwijl de kinderen tevreden aan het spelen waren met elkaar. We praatte over van alles. Zo fijn om met andere moeders die op dezelfde golflengte zitten te sparren over bepaalde onderwerpen en moeilijkheden. Maar ook de liefde voor mijn zoon te kunnen delen en weten dat zij begrijpen wat ik voel omdat zij hetzelfde voelen voor hun kind. Thuis heb ik geen partner waar ik dat mee kan delen en dat mis ik (vaak).  Dus toen ik voelde dat ik dat op dinsdag wel kon werd mijn dinsdag nog specialer.

In het begin van mijn zwangerschap heb ik meerdere keren gezegd dat ik niet in een moedergroepje wil, wilde geen lessen volgen die enkel voor moeders waren en no way dat ik ooit maar dan ook ooit naar een moeder café zou gaan want ik zou er toch altijd buiten vallen. Ik heb geen man, geen goede carrière, geen koophuis en ben nog maar (toen) 20 jaar. Waarom zouden moeders met mij willen praten? 

Maar ik had het zo mis (alweer, haha). Want de dinsdag is mij heilig geworden niet alleen omdat ik mijn zoon heerlijk zag spelen met zijn leeftijdsgenootjes maar ook omdat ik mij gehoord en begrepen voelde door andere moeders. En dat is toch wel heel erg fijn!

Ik hoop dan ook snel, heel snel, weer lekker om half 9 op de fiets te kunnen stappen richting ons heerlijke zwembadje. 

Wat is het gene wat jij sinds de quarantaine enorm mist? Of vind je het allemaal juist wel lekker rustig? Laat het me weten in de reacties. Ik hoor het graag!