Ik mag weer AVI toetsen

Wisselrijtjes

Het is donderdag en mijn vrije dag. Ik breng Dunya naar de klas en ga dan naar beneden. Daar meld ik me zoals altijd bij de juf van groep drie/vier. Ik pak mijn schriftje en blader er in om te kijken waar we gebleven zijn met lezen afgelopen dinsdag. Na het lezen stap ik dan op de fiets naar de pont, want ik wil graag even shoppen in Noord. Niet dat ik opeens geld heb, maar morgen heeft Dunya aikido examen en dan wil ik niet met lege handen aankomen. Net op het moment dat ik de juf wil vragen of ik wat meer aandacht aan de wisselrijtjes moet besteden of juist aan de tekst, zegt ze: “Ik wil je toch vragen om AVI te toetsen met groep drie....” Ik heb het een paar keer aangeboden, maar ze zei steeds dat het niet nodig was. Gister vroeg ik of het al gelukt was, omdat ik benieuwd ben of “mijn” kindjes vooruit zijn gegaan met lezen. Vandaag ging ze het doen zei ze. Nu blijkt het toch weer niet te lukken en besluit ze mijn aanbod aan te nemen. Zo kan ik meteen zien welk leesniveau de kinderen halen.

Engelse les

Opgetogen loop ik, huppel ik bijna, naar het lokaal waar normaal Engels wordt gegeven. De juf is ziek, dus dit lokaal is vrij. Ik leg alles klaar en haal de eerste uit de klas. Die gaat meteen als een speer. Dat is leuk. Eigenlijk gaan de meeste kinderen vooruit met lezen. Niet allemaal meteen met sprongen, maar vooruitgang is positief, hoe klein een stapje dan ook is. Ik moedig alle kinderen aan, smokkel soms een beetje door de tijd stop te zetten en een aanwijzing te geven als ik echt denk dat een kind het wel kan maar dat ene woord steeds fout leest en ik roep steeds “YES!” als ze het hebben gehaald. Ik geniet hiervan. Dit is zoveel leuker dan knutselen met kleuters of hoekenwerk begeleiden. Ik haal hier meer voldoening uit. Het woord zenuwachtig is moeilijk voor veel kinderen. Ik heb er echt een aantal gehad die “sneeuwachtig” zeiden. Dat schrijf ik er dan even bij voor de juf. Terwijl het buiten stralend weer is, denken deze kinderen blijkbaar toch aan sneeuw. En grappig dat meerdere kinderen dezelfde fout maken.

Vertrouwen

Mijn telefoon is leeg na anderhalf uur toetsen. Dunya zat er bij het ontbijt mee te spelen en ik zei nog zo dat ze het niet moest doen omdat ik vanmorgen niet thuis zou zijn en hem niet kon opladen. De batterij was nog 37 procent opgeladen. Maar de stopwatch op mijn telefoon die ik nodig heb bij de leestoetsen vraagt ook veel van de batterij en zodoende wordt het schermpje donkerder en donkerder. Ik vraag of er een gewone stopwatch is, maar ik weet het antwoord al, want dat is natuurlijk vreselijk ouderwets. Ik mag wel de telefoon van de juf lenen. Ik beloof dat ik haar appjes en mailtjes en Facebookberichten niet ga lezen. Ik heb er ook geen tijd voor. Maar ze is goed van vertrouwen, anders zou ze dit niet doen.

AVI toetsen

Het is sowieso een teken van vertrouwen dat ze mij de AVI toetsen laat doen. De hele ochtend ga ik door, want ik heb er plezier in. Als ik ergens aan begin, maak ik het ook af. De juf vraagt af en toe of ik wel tijd heb en of ik echt wel wil doorgaan, want ik ben al een tijd bezig. Ja, ik wil graag doorgaan. Aan het eind van de ochtend heb ik ze op twee na allemaal gehad. “Die doe ik morgen wel tijdens gym” zegt de juf. “Die doe ik vanmiddag wel even” verbeter ik haar. Vertrouwen doet mij groeien, waardering ook. Dat gaat hand in hand. Het betekent veel voor mij als iemand zoiets uit handen geeft. Dat is voor leerkrachten toch niet makkelijk. Die houden toetsen liever in eigen hand. Maar ik kan het prima, heb veel ervaring en ben bevoegd om dit te doen. En de kinderen kennen me allemaal wel van gezicht. 

Instructieniveau

Een jongetje zit tegenover me. Hij haalt steeds instructieniveau. Dat betekent dat hij de tijd niet heeft gehaald, maar dat het ook niet onvoldoende is. Hij zit er tussenin en dus moet ik doortoetsen. Op een gegeven moment zegt hij: “Ik ben hier zo klaar mee”. Ik knik hem bemoedigend toe. “Ik weet het, maar dit is de laatste. Daarna ga je terug naar de klas. En dat je er zoveel moet doen is juist een goed teken! Dat betekent dat je het goed doet.” Hij doet zijn best, maar zoals verwacht is het te moeilijk. Te langzaam en teveel fouten. “Dank je wel! Goed gelezen hoor. Je mag terug naar de klas” zeg ik.

Elke dag lezen

Ik merk dat ik nog wel wat werk kan verzetten in deze klas. Er zitten een paar heel sterke lezers tussen, maar ook wel wat zwakke lezers. Die hebben oefening nodig. “Lees je weleens thuis?” vraag ik een jongetje van groep drie. Hij schudt zijn hoofd. “Dat moet je wel gaan doen hoor. Dat helpt! Ik weet zeker dat als je elke dag een kwartier leest, thuis, dat je de volgende keer heel hard vooruit gaan met je AVI. Hij belooft het braaf, maar is het waarschijnlijk al vergeten zodra hij de deur uit is. Een uitdaging deze groep. De juf heeft er een flinke kluif aan. Een onderwijsassistent zou voor haar ook geen overbodige luxe zijn. Helaas, geen geld.

Toestroom

Jammer, dat zo’n leuke school met een gemotiveerd team, geen toestroom krijgt van nieuwe kinderen. We hebben een mooi gebouw met veel mogelijkheden. De openbare school stroomt vol en onze oecumenische school niet. Dat is erg teleurstellend. Volgens mij moet er echt iets gebeuren om de school weer op de kaart te zetten. Ik zal er nog eens goed over nadenken. Want meer kinderen, betekent meer formatie en wellicht ruimte voor een onderwijsassistent. Dat is in ieders belang.

Informatieochtend

Zolang ik er de tijd voor heb blijf ik me inzetten voor het onderwijs op deze school. Ik wil daar graag een bijdrage aan leveren. Dat doe ik liever dan activiteiten organiseren. Door het afnemen van het leerlingaantal heb ik wel nagedacht over de consequenties die dat met zich mee kan brengen voor de school. Dat zou voor Dunya geen gunstige ontwikkeling zijn. Dus kijk ik wel rond naar een andere school, maar ik hoop dat het niet nodig is om te switchen. Ik vond het wel leuk om eens op een informatieochtend te komen en te zien hoe het er op een andere school aan toe gaat. Daarover een andere keer meer.

Onderwijsassistent

Ik ben blij dat veel kinderen van groep drie vooruit zijn gegaan met lezen en ik zie ook wel mogelijkheden voor de kinderen die nog niet zover zijn. Soms zien kinderen ineens het licht en ik denk er ook over na hoe ik dat als vrijwillige onderwijsassistent, op deze school, kan stimuleren. Een leuke uitdaging, waar ik nog wel mee aan de slag ga!