Ik heb de broek aan thuis...

Sinds kort ben ik gestopt met werken om de zorg van de kinderen op mij te nemen, waardoor ik thuisblijfmoeder ben geworden. Een bewuste keuze, gemaakt in samenspraak met mijn man.

Eind van dit jaar verhuizen wij naar de andere kant van het land in verband met het werk van mijn man, en tot die tijd gaan we tijdelijk een huis huren omdat het nieuwe huis nog in aanbouw is. Dat zijn veel veranderingen voor zowel ons, als voor de kinderen, en omdat we willen dat alles zo rustig mogelijk verloopt heb ik er voor gekozen om voorlopig thuis te blijven bij hen.

Onlangs zag ik de documantaire “Waarom werken vrouwen niet”. Sindsdien bekruipt me bij het woord thuisblijfmoeder een beetje een gek gevoel.

De documentaire liet bij mij een bittere nasmaak achter, hoewel ik vond dat de vrouwen die aan het woord waren en die de keus hadden gemaakt om fulltime moeder te zijn, dit heel mooi konden verwoorden. Thuisblijfmoeder zijn lijkt door deze documentaire ineens een schande, je zou geen bijdrage leveren aan de maatschappij en de strijd die vrouwen hebben gevoerd voor onafhankelijkheid zou teniet worden gedaan wanneer vrouwen ervoor kiezen om na hun studie parttime te gaan werken, om zo de zorg voor het gezin te combineren. Laat staan wanneer een vrouw ervoor kiest om vanwege de kinderen fulltime thuisblijfmoeder te zijn. En dat vind ik dus echt de grootste flauwekul!

Ja, vrouwen hebben moeten strijden voor onafhankelijkheid, en helaas moeten zij op veel gebieden nog steeds strijden. Een man krijgt vaak nog steeds beter betaald in dezelfde functie als een vrouw, en kansen om door te groeien worden nog steeds (vaak onzichtbaar) begrenst. Maar dat de keuze om thuisblijfmoeder te zijn ineens wordt gezien als een kink in de kabel op gebied van onafhankelijkheid vind ik wel erg kort door de bocht. Het is namelijk een keus, eentje die gemaakt mag worden. Dat is waar vrouwen jarenlang voor gestreden hebben, om zelf een keus te mogen maken, welke dit dan ook is! En dat je dan niet financieel onafhankelijk zou zijn op het moment dat je volledig thuis bent betekent niet dat je als vrouw überhaupt niet financieel onafhankelijk bent geweest. Je hebt voor je kinderen kreeg namelijk allang laten zien dat je dat wel bent. Want dat was een volgend struikelblok in de documataire. Wij vrouwen zouden vervolgens ons diploma te weinig gebruiken. Ten eerste, we hebben kunnen studeren en een diploma gehaald, dat was vroeger niet eens te bedenken, ten tweede geldt dat diploma gewoon een leven lang, dus kunnen we te allen tijden onze financiële zekerheid weer terug halen.

Maar nogmaals, we zijn vrije wezens, die in vergelijking met vroeger inmiddels hun mannetje staan, een studie afronden, een diploma halen, onze eigen financiën regelen maar bovenal een vrije keus hebben in hoe en op welke wijze we ons leven invullen, dus ook als het gaat om - al dan niet tijdelijk - fulltime thuisblijfmoeder te zijn!

Oh ja, en vaak hebben wij ook nog eens de broek aan thuis ;)