Snap
  • Mama

Ik en mijn Emo-momentje

Emo-momenten wie herkend ze niet? Als multifunctionele moeder-echtgenoot-collega!

Met en plof zit ik in mijn stoel. Ik ben voor vanavond klaar. Heerlijk. Ik geniet van de stilte die soms onderbroken wordt door koeiengeloei, van de buitenlucht, van de ´aan kom lopen´ poes die haast ons eigendom is, die brommend en knorrend met gevulde maag naast me op de stoel ligt.

Ik dweilde net mijn keukenvloer, nadat ik gezogen had en toen kwam hij weer binnen. Een

emo-momentje. Deze momentje heb ik vaak, vooral in deze roerige periode. Mijn herinnering ging naar mij als klein meisje. Wat een dromen had ik en idealen. Samen met mijn zussen fantaserende we er op los. Hoe ons verder leven eruit zou gaan zien, inclusief huwelijk en mannen. We rekende liefdescijfers uit met ons droompartner hun naam. We tekende handtekeningen, verzonnen al de namen van onze kinderen. Wel lettend natuurlijk met wie we zouden trouwen, want er moest wel vernoemd worden. Deze herinneringen zijn heerlijk in mijn gedachten, maar daar schiet bamb mijn emo-moment weer naar voren, die de fijne herinneringen weg vaagt.

Nu 10 jaar huwelijk verder blik ik terug met weemoed op die heerlijk jeugdherinnering. Wat is het anders gelopen dan je toen kon verwachten! Hoe kon je op die leeftijd weten wat een huwelijk inhoud? Hoe ingewikkeld het begrip relatie is. Hoe heerlijk maar ook hoe moeilijk het is om de kids groot te brengen. En dan nog maar niet hebben over mijn uniek persoontje die extra zorg nodig heeft. Hoe je moeder kan zijn, echtgenoot en ook nog 2 dagen collega. Bestaat er niet een handboek hoe je een goede multifunctionele moeder-echtgenoot-collega kan zijn, zonder een steekje te laten vallen, zodat je dit in je huwelijk kan lezen.

Ik zit hier in mijn tuinhuis. En blik terug op al het moois. Mijn trouwdag, de geboorte van mijn kinderen. Het geluk. De knuffels en kusjes. De kwetterde stemmen van de dametjes. Mijn wilde oudste zoon, die nooit stilzit maar zo lief is. Mijn jongste kleine mannetje die als een wervelwind door het huis rent. En dan voel ik me gelukkig. Niks geen emo-moment. Waar heb ik het over.