Snap
  • Mama
  • slaap
  • schuldig
  • moe
  • dag
  • momguilt
  • Slechte

Ik ben moe

Jij waarschijnlijk ook, echt, geen twijfel aan. Iedereen is wel eens moe en ik wil hier geen wedstrijdje 100 meter klagen van maken.

Maar ik ben echt moe. Zo moe dat ik 's avonds wakker lig uit angst dat mijn dochter wakker gaat worden en dit gaat resulteren in minder slaap. Elk zuchtje, elk kuchje, alles waait even door mijn hersenen en blijft daar hangen. Ik ben moe van zorgen en zorgen voor. 

-Oke toen ik zei dat ik niet wou klagen wist ik natuurlijk al dat ik het heel hard wél ging doen-

Soms ben ik gewoon mezelf niet meer, ik heb geen energie en voel mij letterlijk leeggezogen. Elke stap die ik moet zetten is teveel, hierdoor heb ik nu ook een mooie kont-vormige deuk in mijn sofa. Op deze dagen haat ik mezelf, voel ik mezelf zo schuldig en kruip ik 's avonds, veel te laat, in bed met een geladen hoofd. Vol zorgen. Ik pieker de uren om en ben dan kwaad dat de ochtend vroeg daar is.

Begrijp me niet verkeerd, echt, ik ben ZO graag moeder. Ik kus haar bolle wangetjes elke dag en zeg haar dat ik haar graag zie, dat ik blij ben dat ik haar graag kan zien. Maar ik vraag mij soms af of dat genoeg is voor haar, op mijn sofa dagen, wanneer ik haar neerplof voor de tv terwijl ze chipjes eet voor een programma met een niet nader genoemde, irritante, gele clown. En ik haar gewoon een beetje aan staar. 

Die twijfel is moordend. Mom guilt. 

Kom je daar ooit van af? Ik vrees ervoor. Ik denk dat ik alleen maar kan hopen dat ze later terugkijkt met een lach naar onze bank-hang-momenten en die ziet als a treat. Ons mini cinema momentje thuis, en niet voor wat ze echt waren. Dat ze later nostalgisch in een hotdog bijt en terug denkt aan die toffe momenten dat mama speciaal voor haar hotdogs had gemaakt, en niet er bij hoeft stil te staan dat mama gewoon geen fut had om "echt" te koken. 

Die titel moeder van het jaar mag je waarschijnlijk weer een jaar opbergen.

Misschien volgend jaar.

Of het jaar daarna.

Ik zal voorlopig leren leven met de titel moeder van de dag, sommige dagen. 

4 jaar geleden

Ik denk dat elke moeder dit soort momenten heeft mee gemaakt of we het nu willen toegeven of niet. Kinderen vragen ontzettend veel van je. Wat ookal wordt aangegeven is mijn vermoeden dat je richting een postnatale depressie gaat. No shame me to maar daar omheen doe je het echt niet verkeerd vrouwtje. Hou je vast aan je goede dagen en elke dag is er weer 1 ❤

4 jaar geleden

Let goed op: dit klink mogelijk als een postnatale depressie (meer dan enkel slaapgebrek door alle gevoelens die errond hangen), dus zoek op tijd hulp als het nodig was. Ik heb zelf een postnatale depressie gehad en ik voelde me toen niet triest (zoals ik met een depressie associeerde), maar gewoon altijd ongelofelijk moe, op het ergst zelfs hopeloos moe. Het duurde lang voor ik het daardoor herkende voor wat het was, zelfs toen ik van vermoeidheid (depressie) uitviel op mijn werk.

4 jaar geleden

Je doet het goed hoe je het doet lieverd! Je zorgt op jou mindere momenten toch goed voor je dochter door er een positieve draai aan te geven bedoel wie houd er niet van cinema momenten of een heerlijke hotdog. In mijn ogen maakt jou dat een super mama ❤️

4 jaar geleden

Herkenbaar! You'll be fine, really! Of, nou ja, een soort van nieuw type ok dan ;-)