3 jaar geleden
Ik ben een vreselijke moeder en partner
En dan vooral volgens wildvreemden
Anno 2020 zit ik met Nola en Rick in het restaurant. Rick besluit Nola de fles te geven en zonder te twijfelen zegt een man een tafel naast ons: "Nou zeg, die meid heeft de broek aan." En kijkt eerst eens even naar mij en vervolgens naar Rick die Nola de fles geeft. Heb ik tegen Rick gezegd dat hij dit moet doen? Nee, hij wil dit zelf heel graag: Hij vindt het leuk om Nola de fles te geven om er zo even een vader-dochtermoment ervan te maken.
Anno 2020 loop ik met Nola in de wandelwagen en onze hond Indy ernaast (aangelijnd) over straat. Een oude dame stapt van haar fiets en vraagt me hoe ik het in mijn hoofd haal om zo'n grote hond én zo'n klein baby'tje bij mekaar te zetten. Mijn hond ligt niet in de wandelwagen erbij, ze loopt ernaast. En al lag ze erbij, ze zou Nola geen vlieg kwaad doen. Hooguit een lik door het gezicht, meer niet. Maar ook deze mevrouw vond het dus heel erg nodig om mij te vertellen hoe zij hierover denkt.
Anno 2020 zit ik met Nola bij het consultatiebureau en zegt de kinderarts plotseling: "Ben jij pas 23? Ah, jij bent er dus zo een: Zo'n meisje dat elke baby schattig vindt en er dan zelf ook maar een neemt. Valt toch wel tegen, hè? Je had zeker niet verwacht dat het zo zwaar zou zijn?" Waarop ik heel rustig antwoord (puur en alleen omdat ik geen herrie ga maken waar mijn jonge dochtertje bij zit): "Nou, eigenlijk valt het me juist mee." "O ja?", zegt de kinderarts, "Dus je bent er eigenlijk al aan gewend, denk je? Nou ja, je zit misschien nog op een roze wolk." "Nee hoor,", zeg ik, "ik kijk er toch echt vrij nuchter tegenaan momenteel." Waarop de kinderarts even stil is en reageert met een korte: "O, nou, mooi."
Tja, ik ben een vreselijke moeder. Én een vreselijke partner. Nee hoor: Voor zover ik weet zijn Nola, Rick, onze hond Indy én ik gelukkig als gezin.
Azijnzeikers/ moedermaffia/ hoe je ze wilt noemen: Je hebt ze er altijd tussen zitten. Er zullen altijd mensen zijn die jou moeten vertellen dat jij het in hun ogen fout doet. Het zal ze wel een of ander gevoel geven dat ze het zelf zo enorm goed voor mekaar hebben, of zo. I don't know. Ik vind het vooral dieptriest dat ze zich zo'n zorgen maken over hoe anderen leven.
Nee, ik ga me dus echt niet schuldig voelen over hoe ik als mama en partner ben. Zolang Nola en Rick niet klagen, zal het vast en zeker allemaal wel meevallen.
Het moraal van het verhaal is: Ga op je moedergevoel af. En als je het even niet meer weet: Vraag dan hulp aan mensen waar je je goed bij voelt, maar twijfel vooral niet aan jezelf.. En al zeer zeker niet door zo'n gekkies als bovenstaande! Laat die maar lekker hangen.
Charlie591
Zodra je zwanger bent of een baby hebt mag iedereen zich bemoeien ;) In de Hema, de caissière nadat ik m’n zoontje van nog geen 3 maanden heb opgepakt om hem tot kalmte te manen: “Niet doen hoor, daar raakt hij verwend van.” (Mens! We staan midden in een drukke winkel! Mag hij een beetje nabijheid zoeken?)... “En oh trouwens, heeft hij geen speen? Gewoon doen hoor, niks mis mee!” (Dank, gráág, krijg jij hem erin? Ik probeer hem al weken tevergeefs de fles te laten accepteren, maar ik doe vast iets verkeerd?).
mamadebby
Ow dit is me zo bekend, mijn oudste zoon kreeg ik pas op mijn 24ste als het aan ons lag was dit al toen ik 21 was maar helaas de natuur hielp niet mee . Ook ik kreeg van die rare opmerkingen. Ook toen hij een jaar of 6 was kwamen er weer nieuwe momenten die soms nog al onzinnig waren zoals "ow wat lief dat jij met je grote zus boodschappen gaat doen voor je moeder of als mijn man met ons liep wat leuk dat je uitstapjes maakt me je 2 kinderen .... ik zei dan maar wat in de trant van ik ben zijn moeder/vrouw maar ik zie dit maar als een compliment. Mij jongste lijkt geboren te zijn zonder oren (hij luistert alleen als hij er zin in heeft ) soms staan van die oudere dames te schudden met hun hoofd en zeggen dan iets waar van ze denken dat ik net zo doof ben als hun leeftijd genoten . Als je dan zegt dat we tegen woordig niet meer zo hard handig mogen straffen houden ze hun mond en lopen met een rood aangelopen hoofd weg . Goed dat je er boven blijft staan in al je nuchterheid. Want ook als jong gezin kun je een kind prima groot brengen .
Luca1978
Zooo herkenbaar, ik ben op mijn 41ste wederom mamma geworden van een heerlijk zoontje.. De opmerkingen van totale vreemde of ik niet te oud eigenlijk ben om nog aan een "tweede leg" te beginnen.. Ik heb namelijk al een zoon van 9 en helaas is het voor mij niet weggelegd makkelijk zwanger te raken en heb ik 5 jaar op ons tweede wondertje moeten wachten.. Ja ze zijn van dezelfde vader en ja ik heb er bewust voor gekozen.. Bemoei je met je eigen zaken!! Zolang ze hun kind niet een blauw oog slaan of de huid volschelden weten de ouders vast wat het beste werkt.. Kan me ook nog een keer herinneren dat mijn oudste 4 jaar was en een driftaanval midden in een winkel kreeg omdat meneer geen zakken chips open mocht trekken van mij.. Ik stapte over hem heen en zei koel ik loop door je mag mee.. Staat er een mevrouw over hem heengebogen: ach gossie jongen toch heb je zo'n verdriet en doet je moeder niks... Eeeeeuuh nee mevrouw ik doe wel iets namelijk niet toegeven aan zijn driftaanval als hij echt iets doet wat niet door de beugel kan anders kan ik elke week het gevecht met hem aan.. Zucht.. laat iedereen zijn eigen ding doen, geen kind is hetzelfde en mamma knows best, en als ik het echt niet meer weet vraag ik het wel aan mijn eigen moeder of zussen met kinderen..
Margaux
Pff, waarschijnlijk lieten ze hem dus zelf vroeger keihard vallen en had hij het graag toen ook anders gewild 😅 Wat een rare vent.. En wat heb jij juist goed gehandeld ❤️