Ik ben BRCA2 positief.

Ik weet het nog heel goed. Ineens stuurde mijn moeder een foto van de famillie brief. Ik las het en schrok ( alles waar het woordje en procenten wat met kanker te maken heeft, maakt me bang) , maar of er een moment in mij opkwam dat dat misschien over ons ging, nee eigenlijk nog niet. 

BRCA staat voor BReastCAncer. 

Een erfelijke BRCA mutatie zorgt voor een sterk verhoogd risico op onder andere borst- en eierstokkanker. 

Borstkanker 60-80%

De eerste uit onze famillie lijn was mijn opa.

Het duurde voor mijn gevoel eeuwen voor we de uitslag kregen, maar mijn opa was helaas positief, dus dan ga je weer een generatie daar onder testen. Mijn moeder en haar 2 zussen waren nu aan de beurt. Ook daar leek het voor mijn  gevoel weer eeuwen te duren.. tot het belletje, mijn moeder was nog geen 3 minuten bij mij weggereden in de stromende regen en zij was dus ook positief..

Haar beide zussen hadden het ( gelukkig ) niet.

Nu waren mijn broertje en ik aan de beurt, eerst duurde het even voor het bloedprikken ( 12 november 2019 ).

En de uitslag kwam op 10 december 2019 ( telefonisch ).

Ik ging bij mijn moeder zitten om het samen af te wachten. .. een kwartier te laat ging telefoon. 

Helaas, je bent BRCA2 positief. Hoewel ik me ergens er al op had voorbereid stortte mijn hele wereld op dat moment in. De arts klinische genetica ratelde nog even door aan de telefoon maar ik verstond er helemaal niets meer van.

Ik hing op en heb alleen maar gehuild, maar na 2 tellen kregen we ook het berichtje van mijn broertje.. ook positief.

Dan stort je wereld echt in, je bent net moeder van een kindje wat nog geen eens 1 jaar oud is, en misschien heb je het wel aan haar door gegeven? Elk kindje wat ik op de wereld zet heeft dus 50% kans.

Inmiddels heeft mijn moeder de preventieve operaties al gehad. Eierstokken zijn verwijderd, Borsten preventief maar optijd geamputeerd hier was dus al iets gaande.

Nu een jaar later zijn wij eigenlijk al helemaal aan het idee gewend en heeft het zo zijn plekje gekregen.

Het blijft eng en spannend. Het is ergens fijn om te weten en je word zo goed mogelijk in de gaten gehouden.

1x in het jaar MRI en als ik 30 ben dan ook een mammografie.

Over de eierstokken ben ik uit, die gaan er zeker uit ( rond mijn 40e ) dit omdat het niet te doen is goed in de gaten te houden.

Borsten, je hebt zoveel manier voor een eventuele reconstructie dus daar ben ik nog niet helemaal over uit en ik wil zeker geen overhaaste beslissingen maken. 

Hoe mijn eerste MRI ging vertel ik in een volgende blog🖋...

Liefs, Michelle