Ik ben bang voor..

Het aller ergste wat mij, als mama zou kunnen overkomen is dat ik mijn kindjes niet kan niet opgroeien, dat zij zonder mij verder moeten en/of dat ik ze niet (meer) kan beschermen.

Ik denk dat dit voor alle mama's hetzelfde is alleen af en toe word ik helemaal gek van mezelf en mijn gedachten. Ik kan er niks aan doen, de gedachten en beelden poppen mijn hoofd binnen en dan kan ik niks anders dan eraan blijven denken. Het zijn echte "doom-gedachten".

Ik zal jullie mijn "top3" vertellen. Niet dat dit een leuk lijstje is, het zijn de gedachten die het meest voorkomen. Let op! Dit zijn mijn gedachten, dat ik het denk betekent niet dat het ook echt feit is! 

- Nu ik de titel MAMA draag, voel ik me af en toe zwaar. Alsof ik de "tweede levens fase" al heb betreden. Kind-Mama-Oma. Met elke levens fase wordt de kans op dood groter. Bijvoorbeeld, de kans dat ik nu opeens kanker krijg is groter dan voorheen. Of dat ik ziek word in het algemeen. Ik maak me vaak zorgen om dat ik misschien wel jong dood ga.. Jong ja, ik ben jong! Maar heel vaak voel ik me oud, misschien ook een bijwerking van de Mama-titel. Het hele dood gaan, vind ik persoonlijk het ene moment enger dan het andere. Alleen als ik dan naar mijn kleine hummeltjes kijk, word ik doodsbang voor de dood. Ik wil leven, ik wil de kids zien opgroeien. Ik wil ze zien slagen, verliefd zien worden. Ik wil ze helpen en de weg wijzen. Ik wil ze zien trouwen en zelf een gezinnetje zien krijgen. En daar pas het woordje 'dood' dus niet tussen! Daarom ben ik bang. Bang om ziek te worden.

- Sinds Parijs, en alle aanslagen die er de afgelopen tijd zijn geweest, is er in mijn moeder-hoofd een serieuze dreiging ontstaan om neergeschoten te worden als ik buiten ben. Dit is de angst die het aller meest probeer te onderdrukken, omdat deze angst uiteindelijk zou kunnen leiden tot zoiets als pleinvrees. De gedachtes kan ik helaas nog niet onderdrukken. Als ik met de kids naar de supermarkt ga, denk ik niet in de eerste plaats aan mijn boodschappen lijstje. Ik denk aan wat ik zou doen als er mensen met geweren binnen zouden komen lopen.. Aan vluchtroutes. Aan hoe ik de kids ga dragen. Waar ik me zou verstopen als dat zou moeten en hoe ik de kids stil ga houden. Mijn ergste doom-gedachten op het moment. Ik kan er niks aan doen. Dit was realiteit voor mensen, in nabij gelegen landen en ik ben vast niet de enige die denkt dat na Frankrijk-België-Duitsland, Nederland de volgende in het rijtje is. Maar ik moet door!! Ik kan en wil mijn leven niet laten behersen door deze angst. Al kan ik het niet helpen om te denken aan hoe hulpeloos de kids zouden zijn als ik geraakt zou worden en zij alleen zullen zijn.. Bah! Ik ben bang voor een (terroristische) aanval of situatie waarin ik de kids niet kan beschermen.

- Ik denk dat ik zenuwachter ben voor de kids die straks naar school kan dan zij zelf. Ik wil dat ze zich daar blij voelen maar dat is best wel out of my hands. Op school moeten ze alles zelf doen. Het gaat goed op de kindervang dus de angst die ik had is redelijk weggeappt. Ik weet dat ze vriendjes kunnen maken en dat ze zich kunnen gedragen (voor zover peuters en kleuters dat kunnen, hihi). Maar wat andere kindjes hun intenties zijn weet je natuurlijk nooit, hoe ze zijn opgevoed. Ik wil geloven dat elke mama het beste voor haar kind wil. Maar als dat zo zijn zou kindermishandeling niet bestaan.. En dan lees je van die enge verhalen van leeftijdsgenootjes, zo jong als 9 jaar, elkaar bedreigen en steken met messen, of laatst een kindje dat met kokend water werd bestrooid door een jongetje uit de straat. Te erg voor woorden.. Helaas gebeurt het echt. Mijn kleine broertje is in groep 8 ook is gedreigd door een klasgenootje. Met de dood en met een mes. Wat denken deze kinderen?! Ik ben bang voor pesterijen of incidenten die de kids overkomen.

Sommige gedachten komen vaker dan andere. Buiten dat dit een goed #30DayBlogChallange onderwerp is, ben ik ook benieuwd of andere mama's dit ook hebben. Dat doom-denken. Of dat het bij mij wel een hele extreme voorm heeft aangenomen.

Waar ben jij bang voor?