8 jaar geleden
Ik begrijp het gewoon niet
Hoe vaker ik ook lees over "onze normen en waarden" en "ons land" begin ik me steeds meer af te vragen of ik daar wel bij wil horen.
Nederland is in een ver verleden ontstaan door vele oorlogen om zo uiteindelijk het land te vormen dat het nu is. Landsgrenzen zijn dus verzonnen door mensen die hun eigen territorium wilden afbakenen. Maar nu ontlenen mensen die toevallig in het welvarende en veilige Nederland geboren zijn rechten aan hun nationaliteit. Wat hebben deze mensen gedaan om dit recht te hebben? Niet veel, behalve hier geboren worden.
Nu een andere bevolking in de problemen zit en "ons" om hulp vragen gaan mensen in de weerstand. Ik lees vaak dat mensen bang zijn dat deze mensen zich niet zullen aanpassen en onze cultuur niet zullen respecteren. Maar zijn dit feiten of is het pure angst die hier spreekt?
Ik zie het zo: wij leven met zijn allen op deze aarde. Iedereen is mens en probeert een zo goed mogelijk leven te leiden. Iemand die in Syrië is geboren is net zo goed mens als jij en ik. Als deze persoon je om hulp vraagt omdat ze in gevaar zijn of niet goed voor hun gezin kunnen zorgen omdat ze de middelen niet hebben, waarom zou je dan niet helpen?
Hoe erg ik me ook probeer in te leven in het gevoel van "ons land" dan voel ik niets meer dan weerstand. Ik wil helemaal niet behoren tot een groep die anderen hulp weigert of die mensen bij voorbaat uitsluit. Als ik dit lees of hoor wil ik me hiervan distantiëren. Als je zo graag een eigen clubje vormt, doe dat dan lekker. Maar betrek niet alle Nederlanders in je betoog als je het hebt over "wij" of "ons". Ik wil helemaal niet horen bij deze groep.
Waarschijnlijk vinden mensen me naïef als ze dit lezen. En zo zou ik mezelf ook wel omschrijven. Ik ga altijd uit van het goede. Zal nooit ergens iets achter zoeken en heb niet veel achterdocht.
In mijn werk worden vaak mensen opgepakt wegens diefstal. Als zo'n meisje een plausibel verhaal verteld dan geloof ik dat. Terwijl op de camerabeelden toch echt staat dat ze heeft gestolen. Naïef? Ja, dat ben ik. Maar dit ben ik veel liever dan achterdochtig, territoriaal en angstig voor het onbekende. Want waar haal je nu meer voldoening uit? Iemand helpen uit mededogen of iemand weigeren omdat je bang bent dat ze vertrouwen zullen beschamen? Zo wil ik niet leven.
Mijn grens qua tolerantie jegens de nationalistische Nederlander is nu wel bereikt. Ja, dit is mijn grens. Mag ik ook eens even?
(foto: ergens in Nederland)