Honderd blogs voor Mamaplaats

Kleine IJsbeer

Het is een mooie winterochtend als ik met twee kinderen van groep vijf een boek zit te lezen. Het is mijn laatste werkdag op deze school. Ik heb hier een paar maanden leesbegeleiding gedaan van kinderen. Er wacht een andere baan op me, waar ik meer zekerheid kan krijgen. Ik lees voor uit “Kleine IJsbeer, waar ga je naar toe?” over Lars die in een visnet verstrikt raakt en zodoende op een schip terecht komt. Het ijsbeertje komt de scheepskat tegen en samen smeden ze een plan om Lars naar de Noordpool terug te laten gaan. Als Lars vertrekt nemen Nemo en Lars afscheid. ‘“Tot ziens Lars” mompelt Nemo verdrietig’ lees ik voor. “Waarom is Lars nou verdrietig?” vraag ik de kinderen. “Omdat Lars weer weggaat” zegt het meisje. Om er meteen in één adem aan toe te voegen: “En ik ben heel verdrietig omdat jij weggaat!” Dat is even slikken en hoe ik het deed weet ik niet, maar ik ging niet huilen. Nu nog krijg ik tranen in mijn ogen als ik aan dat moment terugdenk.

Afscheid

Over deze gebeurtenis schreef ik jaren geleden een blog toen ik als onderwijsassistent afscheid nam van een basisschool in Amsterdam West. Ik vertrok naar Zuid Oost. Of dat een goede stap was weet ik nog steeds niet, maar dingen gaan zoals ze gaan. Het was in elk geval een moedige stap. Dit was mijn eerste blog die ik ooit schreef. Ik publiceerde hem op web-log.nl. Aangestoken door een vriendin die fanatiek aan het bloggen was en elke dag iets nieuws plaatste. Ik kon wel schrijven, maar bloggen? Ik probeerde wat en de reacties waren zo enthousiast dat ik ermee door ging. Daarna schreef ik nog heel veel meer blogs. Eerst op mijn eigen web-log, daarna op peuteren.nl en daarna op love2bemama.com. Tussendoor schreef ik nog wel eens iets op mijn eigen blog, maar daar doe ik eigenlijk niks meer mee. Ook heb ik blogs geschreven voor het intranet van de kinderopvang organisatie waarvoor ik werkte. Nu schrijf ik al een tijd op mamaplaats.

USB stick

De reden voor deze terugblik is dat ik onlangs mijn honderdste blog heb geschreven op deze site. Ik ben daar erg blij mee en ook trots op. Ik vind het erg leuk om te schrijven voor Mamaplaats, omdat er een stimulans is om veel blogs te plaatsen. Er is een blog van de week, waar ik ooit voor uitgekozen hoop te worden en er zijn cadeautjes voor een aantal blogs. Bij vijftig blogs kreeg ik een USB stick met al mijn blogs en nu is het tijd voor een boek met al mijn blogs op mamaplaats. Ik voel me daar erg door gestimuleerd. Soms krijg ik zomaar een cadeautje tussendoor. Ik kan mijn blogs zelf plaatsen, een foto erbij uitzoeken en er is niemand die besluit om er een andere foto bij te zetten of om de titel te veranderen. Ook kan ik mijn blogs later aanpassen. En ik vind de reacties altijd zo leuk!

Veel kinderen

Doordat ik nu themablogster ben schrijf ik minimaal twee blogs per week. Het liefst drie, want ik wil zoveel mogelijk schrijven. Ik merk dat ik beter ga schrijven nu ik het vaker doe en ook makkelijker op ideeën kom. Vroeger dacht ik dat ik niks te vertellen had en nu kan ik bijna niet meer stoppen. Tijdens het schrijven kom ik weer op nieuwe onderwerpen voor mijn blogs en soms maakt Dunya een opmerking die dan weer een klik geeft en daar rolt ook weer een blog uit. Ik geniet ervan, al kost het veel tijd en is het moeilijk om daar een goed moment voor te vinden. Toch vind ik het werken wel heel erg leuk en geniet ik er enorm van. Als ik op woensdag een halve dag werk en ik ga weg om Dunya van school te halen, komen er verschillende kinderen naar me toe om mij een knuffel te geven. Dan heb ik wel het gevoel dat ik heel veel kinderen heb. Eén dag per week doe ik individuele begeleiding van kinderen in de school. Dat vind ik ontzettend leuk om te doen. Ik hoop dat ik er nog lang van kan genieten.

Volgende honderd blogs

Ook hoop ik nog heel veel blogs te schrijven. Ik vind het erg leuk om te doen en ik geniet erg van jullie reacties. Dus dit is de eerste van de volgende honderd blogs en ik hoop dat jullie blijven meelezen en meeleven en reageren! En suggesties over onderwerpen zijn altijd welkom. Op deze manier voel ik me toch een beetje gesteund, ondanks dat het best zwaar is om in mijn eentje Dunya op te voeden. Jullie reacties fleuren me altijd weer op als ik het moeilijk heb en geven me het gevoel dat ik er niet helemaal alleen voor sta. (Ondanks dat dat een gevolg is van keuzes die ik maak en heb gemaakt!) Ik vind het fijn om jullie deelgenoot te maken van ons leven en ik ben blij dat jullie van tijd tot tijd laten weten hoe jullie erover denken.