Snap
  • Mama

Hoe word ik supermama?

Als ik andere mama's bezig hoor, moet ik altijd even slikken. Tegenwoordig moet je gewoonweg alles tegelijk zijn...

Als ik andere mama's bezig hoor, moet ik altijd even slikken. Tegenwoordig moet je gewoonweg alles tegelijk zijn... Het begint al bij je zwangerschap. Van zodra je buik zichtbaar wordt, moet je stralen. Je buik moet namelijk door iedereen gezien worden, de kleding die je vindt in de winkels spreken boekdelen. Je moet er minstens even aantrekkelijk uitzien, zoniet nog aantrekkelijker dan voor je zwangerschap en zo weinig mogelijk in gewicht aankomen. Je mag je niet gewoonweg effe 'walvis' voelen. 

Je moet een of andere gymcursus doen, prenatale gym of yoga of iets dergelijks en als het zover is, zonder epidurale bevallen. Alsof je een moord pleegt wanneer je om verdoving vraagt. Want 'Ik heb het ook zonder epidurale gedaan' krijg je dan te horen. Of 'In onze tijd had je dat niet'.

Je mag zelfs tijdens je bevalling niet even lekker brullen of roepen of schelden. Want denk aan de andere mama's op de gang. Of spaar je adem, die heb je nodig om je weeën op te vangen (Ahja, want die epidurale durfde je niet te vragen omdat je vriendinnen het ook zonder deden).

Dan, van zodra die baby eruit is, is het de bedoeling dat je zo snel mogelijk terug in je oude broeken past, eventueel overtollige kilo's die je voor je zwangerschap had, mogen er nu ook ineens af. Je hoort borstvoeding te geven op vraag, je hoort binnen een welgestelde termijn (lees 3 weken) je baby al te kennen, je mag niet klagen over de slapeloze, veeleisende nachten vol huilbuien en borstvoedingen, want dan krijg je te horen: 'Dat heb je nu eenmaal als je aan kindjes begint' of 'Jij wou kinderen'. Ja ok, allemaal goed en wel, maar heb ik dan niet even het recht om hierover te klagen af en toe? De knip of scheur hoort blijkbaar enorm veel pijn te doen, maar eerlijk? Daar heb ik nog het minste last van gehad. De aambeien deden veel meer pijn. Oh ja juist, daar mag niet over gesproken worden, want dat is taboe. Je bent wel op en top vrouw he, dan praat je niet over aambeien.

Je moet terug voltijds gaan werken waar je uiteraard doet of alles rozengeur en maneschijn is. Je hoort piekfijn en afgeslankt terug voor de dag te komen, inclusief onberispelijke make-up. Je hoort je baby op logement te doen, tijdig genoeg zodat je tijd maakt voor jezelf, vriendinnen, man. 

Uiteraard moet je ook nog eens zelf heel je huishouden kunnen runnen, huisje spik en span, de kasten moeten miraculeus gevuld zijn met eten, dat eten moet mooi tijdig op tafel komen, genoeg aandacht geven aan je eventuele andere kinderen die op de dag van vandaag hoogbegaafd zijn en braafjes in het gareel lopen én dan nog eens vrouw zijn van je man. Want face it, die hoort dat laatste restje energie te krijgen dat je nog hebt op het einde van de dag... 

Net wanneer je je in de zetel hebt gezet en eindelijk 5 minuten tijd hebt om je favoriete serie op te zetten of een boek te lezen of zelfs wanneer je net in je warme badje zit, kun je naar de babykamer lopen omdat de kleinste weeral zijn keel openzet. Want komaan, hebben jullie echt die droomkinderen waar iedereen het over heeft die mooi om 19u gaan slapen tot 7u en die dan ook nog eens mooi doorslapen?? Wel, ik niet hoor. Dus, door de zoveelste nachtelijke huilbuien door, begin ik zelf ook te huilen, uit pure frustratie en denk ik: hoe word ik in godsnaam die supermama/vrouw waar iedereen het over heeft?

9 jaar geleden

"you know your life has changed when going to the grocery store by yourself, feels like a vacation" ;)

9 jaar geleden

De opmerking "je wilde zelf kinderen" is echt een dodelijke opmerking van mensen zonder kinderen. Ik kan ze wel wat aandoen als ze dat zeggen. Jij mag wel klagen dat je geen tijd hebt omdat je zo hard werkt, met al je sociale verplichtingen. Terwijl als je thuiskomt je op de bank kan ploffen en desnoods daar in slaap valt tot de volgende ochtend. Terwijl als je als mama thuiskomt van je werk, je dag nog lang niet voorbij is. Ik lach er maar om en denk jouw tijd komt nog wel. Ik vind inderdaad dat "de maatschappij" belachelijke verwachtingen heeft van een moeder. Werken, borstvoeding (waarom geef je dat niet?), sociaal doen (je moet je kind gewoon naar de oppas brengen, oja die zijn er in overvloed in het weekend), etc etc. Ik geniet heel erg van het moederschap hoor en ik lever het allemaal graag in. Maar de perfecte moeder, dat beeld is een illusie. En ik weiger om eraan mee te doen. Gewoon genieten en dat af en toe de was zich opstapelt en de ramen niet zijn gelapt dat kan me dan lekker niks schelen.

9 jaar geleden

Hoi supermama ( dat ben je al). Ik heb meegemaakt dat iedereen maar lult pardon. Kinderen op de wereld zetten doe je niet even. Ik heb zoveel kritiek gehad nog steeds. Waarom geef k geen borstvoeding, slaaptekort masr jij wilde toch een kind. Je kent het wel. Ben er klaar mee. Ik huil soms ook door de frustraties, peuterpuberteit, slaaptekort, mist de tijd voor jezelf. Ik zet dr in kamer met speelgoed, muziek aan ga maar lekker los. Wil je niet slapen kom bij mama liggen ook niet nou blijf maar lekker in je bedje, verschonen en ja hoor ze slaapt. Ik hoor constant van mijn moeder dat wij perfecte babys en kinderen waren. Dat ze niet snapt waarom mijn kind zo gedraagt. Niet iefer kind en ouders zijn hetzelfde, alles kan niet volgens het boekje gaan Onmogelijk. Probeer tijd te vinden voor jezelf want het scheelt zoveel, is geweldig als je thuis komt en kind rent naar je toe en roept mama! Ik ga eind vd maand lekker een dagje sauna arrangement met mijn nicht. Heb het geluk dat mujn moeder kan oppassen. Even bijtanken. Succes :-)