Hoe vaak kan een gezin verhuizen?!?

In het afgelopen jaar zijn we welgeteld 4 keer verhuisd. Net na de zomer in 2018 hadden wij ons huis te koop gezet niet wetende dat dit zich binnen twee dagen zou verkopen. Uiteraard hadden wij wel al een ander huis op het oog maar nadat wij ja gezegd hadden tegen de kopers van ons huis kregen wij te horen dat het andere huis niet doorging. Daar zat ik dan met een lichtelijk dikke buik want nummer drie was op komst en dakloos. Per 1 december moesten wij eruit en dan?!? Bevallen onder een brug in een kartonnen doos leek ons nou niet echt de meest ideale situatie en dus gingen wij op zoek naar een ander huis waar wij onze droom konden vervullen. En dat was een huis te kunnen renoveren naar onze smaak waar we de rest van ons leven met onze kids in konden blijven wonen. Dus nadat we funda meerderemalen hadden doorlopen bleef een huis ons in het oog hangen. En geloof mij het was net een gebroken plaat die telkens terug kwam. Het was een bungalow met officieel twee slaapkamers kortom veel te klein voor ons en onze drie kids. Maar zo ondernemend als mijn man en ik zijn zagen wij bergen van potentie in het huis. En na de bezichtiging stegen deze potenties alleen maar meer. 

En hier begon ons avontuur van riolering, schimmel, vocht en o, ja ook nog een bevalling.

De eerste keer verhuisden wij van ons oude huis naar mijn vader en zijn vriendin. Aangezien wij er per 1 december 2018 uit moesten en pas konden intrekken 1 februari 2019 in ons nieuwe huis was dit een goede optie. En mocht ik eerder bevallen dan was dit wel een goede plek om dat te doen. Maar desondanks zei ik iedere avond tegen de kleine spruit in de buik nog even blijven zitten. Een bevalling doe ik toch liever alleen met mijn man aan mijn zijde en in alle rust. Ik weet niet wat het is maar als het moment eenmaal daar is heb ik nog weleens de neiging om in paniek te raken en te schreeuwen dat ik dood wil. En ja ik weet ik had er al twee op de wereld gezet maar ook daar meende ik dat mijn laatste minuten waren geweest.

Uiteindelijk kregen we 15 januari 2019 al de sleutel van ons nieuwe paleisje en vol enthousiasme rolde ik daar met mijn hoogzwangere buik de deur binnen met in de ene hand een fles champagne van de makelaar en de andere hand een kwast. Okay de fles champagne hebben we bewaard maar de kwast die heb ik wel veelvuldige gebruikt. En we waren binnen drie dagen dan ook helemaal oververhuisd. Nu kon dit ook zo snel omdat het grotendeels toch afgebroken zou gaan worden en wij alleen maar de komende maanden als de kleinste wat ouder was moesten overbruggen. En maar goed ook dat alles zo snel ging want ook de kleinste bleek haast te hebben en op 13 februari 2019 om 01.17uur na een bevalling van 47minuten verwelkomde zij de wereld. (dit is een verhaal voor een andere blog). 

Maar toen begon de ellende. De dag van de bevalling kwam in de avond de stront door het doucheputje omhoog en liep de toilet helemaal vol tot bijna over. Daar zat ik dan nog geen 24 uur geleden bevallen lekkend aan alle kanten en geen toilet wat werkte. Okay nou zou je zeggen dat je dan de moed in de schoenen zakt maar optimistisch als wij waren wisten wij ook daar het beste van te maken. Mijn man en ik konden er zelfs nog wel mee lachen. Maar toen we drie dagen later op onze slaapkamer en in de woonkamer overal zwarte schimmel tegen de muren zagen heb ik toch wel op de rand van ons bed een traantje gelaten. En geloof mij dat waren niet de beruchtte kraamtranen. Nadat ik deze rijkelijk had laten vloeien wist ik mij toch weer bij elkaar te rapen en mij vast te klampen aan het feit dat we het huis in september zouden gaan verbouwen. 

Nu drie kwart jaar later zit ik hier achter mijn laptop in een vakantiehuisje. En heeft de afgelopen maand in het teken van nog meer verhuizen gestaan. Zoals jullie daaruit kunnen opmaken hebben we september niet gered om te beginnen met verbouwen. En is de verbouwing ondertussen veranderd in op nieuw bouwen. Na deskundig advies bleek dat het toch slimmer was om het maar helemaal plat te gooien want dit kreeg je niet meer hersteld. De schimmel in de muren en de isolatiewaarde is beneden peil dat we dat niet met een verbouwing hersteld kregen. Maar ook toen een paar ogen ons aanstaarde via de camera die ze in het leidingwerk van het riool hadden laten zakken. En liet zien dat alles aan gort was hebben we de knoop doorgehakt en alles in gang gezet voor een complete nieuwbouw. 

En dus op 24 oktober 2019 hebben wij voor de derde maal onze spullen ingepakt en opgeslagen en zijn we naar onze stacaravan verhuisd. Dat hebben we welgeteld twee en een halve week volgehouden. Geloof mij de stacaravan vind ik ontzettend leuk het is een heerlijke camping waar we hem hebben staan maar niet in dit jaargetijde. Overdag ging het nog enigzins want dan maakte ik dat ik wel ergens op bezoek was met de kids maar in de avond/nacht en in de ochtend veranderde je in een ijsklontje. Natuurlijk probeerden we het warm te stoken met een gaskachel maar iets wat niet gebouwd is voor de winter verliest heel snel zijn warmte en dus besloten we om per 16 december 2019 in een vakantiehuisje de wintermaanden te overbruggen. ware het niet dat vorige week een koppelstuk van de waterleidingen sprong en we ook nog eens geen water meer hadden in de caravan. Toen was het besluit genomen en diezelfde avond zaten we nog in het vakantiehuisje. En dus verhuisde we voor de vierde keer van onze caravan naar een vakantiehuisje.

Hoe de status er momenteel voor staat: Eigen huis stuk en rijp voor de sloop, caravan heeft verbeter punten, een rekening van de aannemer met geen idee hoe alles te betalen. Maar desondanks dat heb ik een geweldige man, drie prachtige meiden en een onderbuik gevoel wat zegt dat alles goed gaat komen omdat, dat nog altijd gebeurd is. 

Willen jullie meer over ons avontuur horen dan blijf mij volgen. Ik zal schrijven over mijn/ons verleden, heden en toekomst. Over alles struggels die ik/wij al doorlopen hebben en nog gaan doorlopen. En natuurlijk mochten we nu echt platzak onder een brug komen te zitten hopen dat er iemand een warm lichtje komt brengen. ;-)