Hoe leer je jouw mommy body te accepteren?

Time for some #realtalk 👊. Over mijn mommy body en hoe ik dit leer te respecteren en accepteren. De laatste paar weken kwam ik er maar niet aan toe om een nieuwe blog te schrijven. Druk met Nova, mezelf en van alles en nog wat. Maar wat de afgelopen tijd centraal staat in mijn hoofd, is mijn lichaam. Op de foto zie je mij liggend met mijn getekende lichaam van de zwangerschap. Mijn buik zit onder de striae, en het is 10x zo groot als voor de zwangerschap.

Waar de kilo's er af vlogen in de eerste maand, staan we nu al 3 maanden stil. Ik was 30 kilo aangekomen in de zwangerschap en de helft daarvan verloor ik in de eerste maand na de geboorte van Nova. Daarna bleef het stil staan. Nog steeds 15 kilo zwaarder dan voor de zwangerschap. Een maat L ipv een S. Nu zijn we 17 weken verder, nog steeds aan het ontzwangeren. En het sporten was tot nu toe nog niet gelukt omdat ik nogal pech heb gehad de afgelopen periode.

In het kort, na de knip wilde de hechtingen niet goed genezen, ik moest 2 keer terug naar het ziekenhuis om overtollig "wild" vlees te laten weg snijden (zonder verdoving, en ja je verwacht het misschien al wel. Het deed super veel pijn.). En na 13 weken was ik eindelijk genezen van onderen. Niet dat het helemaal geen pijn meer doet, maaaaar de wond is dicht. Daarna dacht ik te beginnen met sporten en voelde ik een gekke bobbel in mijn buik. Dus ik naar de huisarts en die voelde een buikbreuk. Hier schrok ik erg van en wilde een echo, die kon pas een hele week later. Ik heb een second opinion gehad bij een andere huisarts omdat ik Nova helemaal niet meer mocht tillen en ik zeker wilde weten wat er nog aan de hand was. En die voelde ook een buikbreuk. Ik dacht, daar gaan mijn buikspieren, ik zal een operatie nodig hebben. Maar een week later een echo en wat blijkt, helemaal geen buikbreuk! Maar wat dan wel? Nou de fysio kwam er achter dat mijn buikspieren niet op hun normale spanning staan en dat mijn ingewanden nog niet op zijn plek worden gehouden. Dit veroorzaakt o.a. het hangen van mijn buik en de bolling (ik lijk staand nog steeds zwanger).

Puntje bij paaltje, veel rust, langzaam beginnen met spierversterkende oefeningen en we zijn 17 weken verder. Nu kan ik langzaam beginnen met 'echt' sporten. 

Hoe bijzonder ik het ook vind dat mijn buik het eerste huisje was van Nova en er een mini mensje is uitgekomen. Ik blijf het moeilijk vinden om mezelf te accepteren, om van mezelf te houden en van mijn nieuwe lijf. Nu ik weer begonnen ben met sporten voel ik me langzaam weer een beetje mezelf. Elke dag zeg ik tegen mezelf in de spiegel dat ik trots ben op mijn lijf en wat het allemaal gedaan heeft. Elke dag wordt het iets makkelijker. Naast het sporten ben ik ook bezig met gezonder eten en wat mij ook helpt is dat Oscar altijd mega lief is voor mijn nieuwe lijf. Hij zegt altijd dat hij me nu nog knapper vind, nu ik de mama van Nova ben. Hoe vond jij jouw nieuwe lichaam na de bevalling? Ben jij al 'back in shape'? Of hoeft dit helemaal niet van jou en voel je je goed? Het is natuurlijk al ongelooflijk dat wij onze wondertjes creëren en kunnen dragen. Laat het me weten in de comments.

Elke dag wordt het iets makkelijker. Volg mijn leven als een nieuwe mama op Instagram