Snap
  • Mama
  • angst
  • #momlife
  • #leven
  • mamablogger
  • #babygirl
  • lovelylife
  • met

Hoe ik mijn angststoornis de baas werd

Een lange weg. Maar uiteindelijk kwam ik er uit.

Moe, vaak hoofdpijn, emotioneel, lusteloos. Maar vooral angst. Angst om alleen te zijn, angst om Macey te verliezen, angst om zelf weg te vallen. Angst om mezelf te verliezen. Angst om boodschappen te doen, angst om naar het werk te gaan. Angst om te gaan slapen. Zo zag mijn afgelopen jaar eruit.

Na mijn bevalling kreeg ik de diagnose Angststoornis.

Ik merkte vooral dat veel mensen om mij heen het moeilijk vonden het te begrijpen. “Een angststoornis, ja er gewoon voor zorgen niet meer bang te zijn toch?!” Dat is wat iemand me zei.

Helaas, ging het maar zo. Je zit gevangen in een cirkel. En hebt het idee er nooit meer uit te komen.

Mijn angst en paniek kwam soms zomaar opeens opzetten, zonder enige reden naar mijn idee. De symptomen die ik had waren vooral hartkloppingen, zweten, duizelig, een gevoel van flauwvallen. Bang om een hartaanval te krijgen. Een angstig gevoel, het idee weg te willen rennen. Het hoogtepunt duurde maar een paar minuten. Maar de nasleep, die duurde soms uren, dagen.

Inmiddels al een lange tijd onder behandeling bij een psychiatrisch verpleegkundige. Dit heeft me ontzettend geholpen langzaam aan weer vertrouwen te krijgen in mezelf. In de dagelijkse dingen. Ik kan weer alleen met Macey thuis zijn. Haar de volle aandacht geven die ze verdiend. Boodschappen doen. De angst om haar of mezelf te verliezen word langzaam minder. Dit is gelukt mede dankzij de mensen om me heen die om me geven. Mijn lieve dochter, die hier gelukkig niks van mee heeft gekregen, maar op haar manier me er toch doorheen heeft gesleept. Mijn lieve vriend. Die 100% in me geloofde. 

Het is belangrijk om toch de dingen te blijven doen die je angstig maakt. Toen mij dat verteld werd dacht ik, “pfft, makkelijk praten. Ik doe het niet!” Bang om weer die angst te voelen, en daar heb je weer dat cirkeltje. Zo creëerde ik angst voor de angst. De ochtenden waren vooral een drama. Ik stond op met angst. En dat duurde zo een paar uur. In de middag werd ik langzaam weer een beetje mezelf, maar voelde me de rest van de dag heel naar. Het liefst wilde ik dat mijn vriend thuis bleef in de ochtend. Dit kon natuurlijk niet. Ik heb heel wat ochtenden gespendeerd met angst. Door dit te blijven doen, kan ik nu zeggen er al een tijd geen last meer van te hebben. Mijn Behandelaar vertelde me, “je kan niet over de angst heen komen door het één keer te doen. Wel door 20 goede momenten te hebben, waarvan misschien 5 mindere momenten.” Zo kreeg ik weer het vertrouwen omdat het de meeste keren wél goed ging. Gelukkig zónder medicatie. Al is het mét medicatie ook helemaal prima. Net wat je zelf het prettigst vind.

Het is makkelijk gezegd. En iedereen ervaart een angststoornis op een andere manier. Maar voor iedereen die kampt met een angst/paniekstoornis. Je komt er uit. Echt. Al is het met kleine stapjes vooruit. En dan misschien weer een terugval. Uiteindelijk merk je dat je minder angst ervaart voor het geen waar je eerst heel erg van in paniek raakte.

Ook ik ben er nog niet helemaal. Maar ik kan wel weer de dingen doen die ik leuk vind om te doen. Alleen, of samen met mijn gezin. 

Stop letting fear rule your life.

Snap

- Judith Keijsers

Instagram: judithxmacey

4 jaar geleden

Fijn dat je dit deeld! Geeft mij een positief gevoel... Ook nog een deel van mijn angststoornis is nog niet weg, na 'voor mij' iets traumatisch te hebben meegemaakt. Nu 1,5 jaar verder en durf steeds weer een stukje verder de wereld in. Ik was een kluizenaar geworden die niet eens het huis meer uit durfde... Ik heb het bijna niemand verteld, zelfs mijn zus niet, er heerst een groot onbegrip op dit onderwerp. Het is ook niet in te leven, als je er zelf niet mee te maken hebt gehad. Maar alles heeft gewoon tijd nodig en je moet lief zijn voor jezelf... Kom op, wij kunnen het!!!

4 jaar geleden

Bedankt voor je verhaal! 7 mnd geleden bevallen en heb ook te dealen met angsten. Gewoon niet meer bang zijn is niet hetgene wat je wilt horen:(. Maar zoiets valt niet uit te leggen of te begrijpen. De cirkel is herkenbaar net zoals angsten die opkomen zonder reden. Super fijn om te horen dat het je gelukt is. Ook mij zal t zeker een keer lukken??maar het kost tijd... Veel tijd en rust?

4 jaar geleden

Ik ben zo “blij” dat ik jou verhaal tegen ben gekomen. Niet blij voor jou totaal niet. Wel blij voor je dat het een stuk beter gaat. Maar ergens geeft het mij een soort van hoop. Ik zit nog midden in de angstaanvallen. 3 maanden geleden bevallen. Maar jou verhaal, het feit dat ik niet alleen ben doet mij goed. Ik heb mij meteen aangemeld hier, om te andere mensen hun verhalen te lezen. Heel veel suc6 nog veder. En ik hoop op een dag dat je er helemaal vanaf zult zijn !

4 jaar geleden

Zoo herkenbaar en mooi geschreven! Ik heb dezelfde diagnose gekregen na mijn bevalling en kampte hier voor mijn zwangerschap al mee. Ik schreef er toevallig vandaag ook nog over. Je mag trots zijn op het feit dat je het deelt met mensen, maar mensen zullen het lang niet allemaal begrijpen. Ook daar ben ik regelmatig tegenaan gelopen. Door de lange wachttijden en een gek gevoel ben ik zelf in behandeling bij de praktijkondersteuner. Dat helpt me ook heel erg goed en die zegt inderdaad ook, ren niet voor je angsten weg, maar zorg dat je er fijne ervaringen mee krijgt zodat de volgende keer minder bang bent als het gebeurt. En raar maar waar beetje bij beetje werkt het. Het heeft tijd nodig zoals je zegt en je gaat met babystapjes vooruit en soms ook met een hele grote stap weer achteruit, maat het komt goed. Fijn dat je dit deelde. Ik zal je volgens, misschien kan ik nog dingen van je leren :) Lieve groetjes Mama Suus