8 jaar geleden
Hoe ik mij voel als enige vriendin met kindjes..
Komende vrijdag is het weer zover, we hebben eindelijk nog eens een datum samen staan! Het is nu eigenlijk al veel te lang geleden..
Ik ben 27 en wat eigenlijk best knap is, ik ken 2 van die meiden al sinds de crèche. Ook op de basisschool hebben we altijd samen gespeeld en in de weekends bleven we vaak bij elkaar slapen. Ook toen we naar de middelbare school gingen (1e jaar alle 3 een andere richting of school), zijn we elkaar niet uit het oog verloren. Er kwamen nog wat meiden bij in ons groepje en ik ken ze dan ook allemaal al 10 tot 15 jaar.
We gingen altijd samen uit in de weekends en de jongerenvakanties deden we ook samen. We hebben geweldige tijden beleeft en ik ben blij dat we die samen als mooie herinneringen hebben. Er wordt natuurlijk nog erg veel over gepraat, omdat het gewoon mooie tijden blijven.
Maar ongeveer 8/9 jaar geleden leerde de een na de ander haar partner kennen. En dan wordt het een moeilijke fase, want ineens heb je een vriendje en we gingen niet zo snel meer uit, kregen verplichtingen aan 2 kanten en was iedereen druk met een huis(houden). We zagen elkaar alleen nog maar op verjaardagen en daar baalde iedereen heel erg van, want we hadden het altijd zo gezellig gehad samen. Toen kwam er een vriendin met het geweldige idee; waarom geen vaste dag in de maand afspreken, en wie niet kan, pech! En dat doen we nu, we 'meeten' elke 1e vrijdag van de maand. De ene keer spreken we bij iemand thuis af en de andere keer gaan we lekker een hapje eten oid.
Het enige wat ik soms wel moeilijk vind, is dat ik de enige met kindjes ben op dit moment. Ik wil ook niet elke keer de avonden bezig zijn over alleen maar mijn kinderen. Ik vind het lastig, want ze vinden het geweldig als ik over mijn 3 jarige wijsneus vertel en lachen smakelijk mee met de verhalen. Maar soms voelt het een beetje gek wel hoor, wil ik niet degene zijn die weer afwezig is, of eerder naar huis gaat. Soms is het gewoon wat lastig, omdat het anders is als ze wel kindjes hadden gehad. Maar daarnaast, is het ook wel weer even weg van huis, even op mijn gemak een avondje gezelligheid en veel geklets.
Er was dus die tijd dat we elkaar minder zagen en ik moet eerlijk zeggen dat ik dat wel enorm miste! Ik voelde me leeg en mijn leven werd best wel saai, dus ben enorm dankbaar dat we deze stap tot dusver gezet hebben. We lopen de deuren niet plat, wonen niet meer in de buurt (ik ben de enige die in het dorpje is blijven wonen, hun zijn de kanten van de vriendjes opgegaan. Hooguit 20 minuten rijden). Maar we genieten wel van de vrijdagen die we maandelijks hebben! Vriendschap is belangrijk!
Daarnaast hebben we ook bevriende stellen bij mijn vriend zijn vriendengroep waar we veel mee optrekken. Is het toch een beetje van alles, en we besloten vorig jaar dan ook meer quality time met vrienden te maken. We gingen eens met een bevriend stel eten, maar ook al sneller dat ik kook en ze hier een hapje mee eten en we een spelletje spelen. De ene keer zoeken we oppas, de andere keer maken we het thuis gezellig, zodat we niet elke keer de kindjes weg moeten doen.
Op dit moment genieten we enorm van de gezelligheid, zijn oude vrienden die we minder zagen, weer terug onze beste vrienden en dat vinden we helemaal geweldig!
Hoe zit dat bij jullie!? Zien jullie veel vriendinnen nog, of gaan jullie vaak samen iets doen? Of doen jullie sneller iets met 2?
EvaD
Oké, die begrijpen je dan wel altijd ivm kinderen. Dat is bij mij niet altijd het geval, of althans, dat gevoel heb ik al snel. Maar ooit zullen ze me wel begrijpen! ;) En dan kan ik adviezen geven als ze daar om vragen.
EvaD
Ja ze lachen zich altijd ziek om de verhalen van mijn gekke meisjes, dat is wel leuk! :) Ik moest pas lachen, mijn vriend was met vrienden op café geweest. En hij vertelde de dag erna allemaal over andere hun kinderen. Dus ik moest lachen en zei; dus de ene keer dat je nog eens op café gaat, praten jullie over jullie kinderen! Vond het super grappig dat mannen daar dus ook hele avonden over praten! ;)
EvaD
Dat is wel fijn! Ik moet zeggen dat we niet vaak weg gaan (allebei tegelijk), maar als we weg gaan, het ook wel genieten is om weer even een avondje voor elkaar en onze vrienden te hebben ;)
EvaD
Ik herken het, mijn vriend weet dat we dan weg gaan, maar weet eigenlijk nooit of de kinderen mee gaan of waar ze dan blijven. Gelukkig regel ik het maar, anders zou het wat worden! ;) Bij ons gaan ze niet vaak mee helaas, het zit er gewoon helemaal niet in. Heb 1 van de 6 vriendinnen die ze met een verjaardag elke keer mee vraagt. Achja, ooit zullen ze het begrijpen denk ik ;)