Hoe het er na verliep

“Ik hoop dat mijn lichaam snel weer in orde is en mijn hoofd meewerkt! Dat ik weer lekker een dienstje of 3 kan werken per week, in de gehandicaptenzorg. Dat mijn kindjes zich goed voelen. Dat mijn liefde voor mijn vent nog steeds is zoals het is of meer. Want vanzelfsprekend is dat niet tegenwoordig! En ik hoop dat we samen een team blijven.”

Haar motto en tip voor anderen is dan ook: ”Laat los, stel met liefde grenzen en geniet!”

Daar eindigde mijn vorige post mee. Ik kan je vertellen mijn lichaam kwam in orde. Zo fijn. Bij mijn personal trainer @thijmenpt heb ik met de juiste handvaten kennis gekregen over voeding en beweging. Ik ben ruim 15 kg afgevallen maar het belangrijkste was ik heb mijn lichaam sterk gemaakt. Afgezien van een weeïg gevoel tijdens mijn menstruatie heb ik geen bekkenklachten meer.

Ik ben weer gaan werken in de gehandicaptenzorg. Een onwijs toffe baan had ik. Ik was persoonlijk begeleider van een groep jongeren die in een nieuw aangekochte woning hun plaatsje kregen midden in de wijk. Wat heb ik genoten. 200% heb ik mezelf gegeven! Ik had een contract van 20-24 uur. Samen met mijn meneer zijn we praktisch een super team. Een nadeel: we remmen elkaar niet.

Het gezin is best druk. Drie kinderen dicht op elkaar is veel. Vooral als ze op mij lijken kan ik je vertellen. Veel woorden en veel geluid. Heel enthousiast en heel aanwezig. En heel veel liefde!!

Juni 2019: al een half jaar ben ik onrustig. Al een half jaar slaap ik niet goed. Al een half jaar ben ik hyper. Al een half jaar geef ik op mijn werk aan dat het niet helemaal goed zit maar ik weet niet wat. Ik stel geen duidelijk grenzen. Al een half jaar geeft vooral mijn moeder aan dat het niet goed gaat. Ik geef toe. Maar ik doe er mij inziens alles aan. Ik ben bang voor burn-out nummer 2.....