Hoe ging het verder na de behandeling voor PTSS (40)

Het is alweer een tijdje geleden dat mijn laatste blog is verschenen. Onderstaand lezen jullie hoe het verder is gegaan naar de behandlingen bij de psycholoog voor mijn PTSS diagnose. 

Na de ruim 10 sessies bij de psycholoog ging het een heel stuk beter met mij. Ik kon echt van de dingen genieten waar ik dat eerst niet kon. Ook is het emotionele bijna weg. Ik wil vooruit en proberen om er niet meer dagelijks ermee bezig te zijn.

Wat boffen wij toch om ouders van Yvar te zijn. Hij is z’n vrolijk ventje!! Hij eet (bijna) alles! Laat (bijna) nooit iets staan. Hij eet zo netjes! Dat Yvar altijd zo vrolijk is heeft in mijn proces van herstel veel meegeholpen. Vaak hebben Paul en ik ook tegen elkaar gezegd dat wij echt ontzettend gelukkig zijn met z’n lief mannetje als Yvar! De maanden gingen voorbij en 24 januari j.l. werd Yvar 1 jaar! Dit was voor mij wel even lastig. Ik dacht vaak terug aan een jaar geleden, niet wetende dat ik er achteraf zoveel moeite mee zou krijgen. Ik heb teruggekeken met een lach en een traan! Yvar liep al met 11 maanden helemaal los. Hij iseen kleine snelle! Met mij ging het nog steeds goed ondanks de lastige dagen rond en na zijn verjaardag.

Inmiddels is Yvar net 1,5 jaar geworden (24-07-'16 j.l.). Hij is (nog) steeds een klein vrolijk ventje! Nog steeds eet hij (bijna) alles! Ik word nog steeds soms door het moment van de bevalling gevangen. Dit gebeurt meestal in de auto, als ik alleen naar mijn werk rij. In 1 keer, in 1 moment word ik overvallen met emoties. Ik heb geen idee waar dit dan in 1 keer vanaf komt. De tranen springen dan in mijn ogen. Ik probeer het altijd een beetje te onderdrukken want ik wil natuurlijk niet met rode oogjes op het werk komen. Ook merk ik dat ik na dit alles wel wat sneller huil. Het was een grote wond 1,5 jaar geleden! De wond bleef open tot na de behandeling bij de psycholoog. De wond ik toen langzaam dicht gegaan! Nu zit er nog een litteken. Dit litteken zal er voor altijd blijven! Het is iets wat mij overkomen is, waar ik totaal niets aan kon doen. Het is gewoon gebeurt! En weg wuiven kan ik het gewoon niet. Er zullen vast mensen zijn die het makkelijk achter zich kunnen laten. Ikke niet, helaas!!

Ik ben een gelukkige moeder! Ik voel mij gelukkiger dan ooit! Moeder zijn is het mooiste wat er is! Samen met Paul hebben we het goed voor elkaar. Samen met mijn grote liefde voor onze kleine liefde zorgen! Er is niets mooiers dan dit! Ondanks Paul zijn autisme doet hij het zo ontzettend goed, en wat lieve vader is hij! Als ik hun samen zie maakt het mij nog gelukkiger!

Kort gezegd: I’M A HAPPY MAMA!

Onze kleine lieve Yvar (recente foto)