Hoe de buurvrouw mij; AUTIST sociaal maakt!

2 kastjes tegen, die we weg gaan doen, ik dacht voordat ik ze naar de kringloop breng kan ik jullie er misschien wel blij mee maken? Oh en wat ruikt het lekker, ben je al aan het koken?" (Het was 10 uur s'ochtends) Heel bescheiden staat ze voor mijn deur! Ik voel me overvallen maar ik weet; dit is lief bedoeld, ik bedoel; dit is lief! Dus ik trek mijn schoenen aan en loop met haar mee. 

Gelukkig is mijn moeder op bezoek en kan ze even op Le baby letten.

Oke, ja leuk (terwijl ik naar de kastjes kijk) die vind ik echt niks; dat mag ik toch wel eerlijk zeggen toch? Maar die andere vind ik wel leuk, ja maar of mijn vriend het leuk vind? Ik moet het zeker nu beslissen? Ja zegt de buurvrouw, eigenlijk wel, want ik wil ze anders straks al weg brengen, maar als je vriend het niets vind, dan rijden we nog wel een keer om het kastje alsnog weg te brengen?! 

Weer lief, ze denkt met ons mee, want we hebben geen auto. 

Oke tillen maar, en we tillen het kastje naar mijn huis, ze komt niet verder als de gang, want we dragen geen schoenen in huis, dit voelt niet echt aardig, ze heeft me net iets gegeven...zucht.

Dan app ik mijn vriend met het nieuws en een foto van het kastje, hij is er super blij mee, en pas nu kan ik er ook blij mee zijn. Het spookte heel de tijd door mijn hoofd dat hij het misschien niets vind en ik iets "fout" heb gedaan, de verkeerde keuze heb gemaakt. Oke dat kan ik dus loslaten. Toch maar even vragen of hij het andere kastje ook wilt. just in case. En ja hoor,die wil hij ook graag, kan mooi als gereedschapskast/opslag kast dienen in de schuur. Dus ik weer terug naar de buurvrouw, dit keer met Le baby en ondertussen ligt die kast al in haar auto! Ik voel me bezwaard maar ze vind het geen probleem en benadrukt nogmaals hoe fijn ze het vind dat ze er iemand anders blij mee kan maken. 

Mijn soep is bijna klaar en ik bedenk me dat ze het lekker vond ruiken, ook vertelde ze me lang geleden dat een andere buurvrouw die sinds kort verhuisd is weleens heerlijke Indiase gerechten kwam brengen wat zij en haar man zo heerlijk vonden. Zou ik haar een kopje soep brengen?

1 kopje? In een mok van mij? Of toch een plastic bakje? Of toch maar niet? Straks lust ze het niet? En dan bedenk ik me dat ik een prachtige glazen pot heb waar heel wat soep in past en zonder er verder nog over na te denken vul ik die helemaal met wat verse koriander blaadjes on top! Zo

En dan naar mijn buurvrouw, jas aan bij Le baby en daar gaan we......ik vind dit wel spannend, wat zou ze er van vinden? Mijn sociale buurvrouw staat met een andere buurvrouw te praten en ziet ons aankomen: " ah wat lief, kom je me gewoon soep brengen?" 

En there u have it, een sociale selfless daad van mij, de autist.

Wie zegt dat autisten niet sociaal kunnen zijn?!!

Doe jij ook weleens zomaar iets voor een ander? En wat dan?