Histoplasmose, watte zegt ze daar nou?

De oogarts van het zaans medisch centrum verwijst mij dus door naar het LUMC. Daar zit dokter Dijkman, zij is gespecialiseerd in dit soort aandoeningen. Het schijnt een variant te zijn van toxoplasmose. Dat is die ziekte die je kan oplopen als je kattenbakken verschoont in je zwangerschap. 

Dat weekend is echt niet mijn weekend. Die maandag had ik eigenlijk weer aan het werk moeten gaan, maar dat gaat nu dus niet lukken. 
Met lood in mijn schoenen bel ik mijn werkgever op. Ik leg hem alles uit en zeg dat ik dinsdag contact met hem opneem. Ik merk aan zijn toon dat hij not amused is. Ik voel me er ook nog schuldig over. 

Martin zorgt ervoor dat ik het een beetje van mij af kan zetten. We zijn immers nog niet zwanger en ondanks de ellende moeten we wel goed oefenen zegt Martin dan. Ik kan wel lachen om zijn humor. Het is en blijft een super vent. 

Maandagochtend gaan we naar Leiden toe. Ik heb daar rond half 10 een afspraak. Op van de zenuwen komen we daar aan op de poli. Ik zie dus nog steeds met 1 oog "verscheurd". Er komt dan van alles over je heen. Er worden foto's gemaakt, een oog scan, de oogbal druk en nog veel meer. Dit duurt alles bij elkaar al ruim 1 1/2 uur. pppffff en nu hebben we nog geen arts gesproken. 
Dan word ik geroepen door een wat oudere dame in een witte jas. Brilletje op maar haar stem heeft iets rustigs. We gaan naar binnen en daar staan allemaal schermen met ogen. 

De dokter is Dokter Dijkman, ze legt uit dat ik de aandoening histoplasmose heb. Iets wat niet veel voor komt bij jonge vrouwen. (lekker dan weer, kan er ook nog wel bij) Ik schijn littekenweefsel te hebben op mijn netvlies. De aandoening histoplasmose zorgt er dan voor dat er bloedvaatjes naar die littekens gaan en die bloedvaatjes gaan lekken. Hier hoef je geen last van te hebben, maar laat ik nu de pech hebben dat de lekkende bloedvaatjes precies bij mijn gele vlek zitten. En dat is de plek waar je mee kijkt. Hoe het allemaal precies werkt met die gele vlek, ga ik maar niet vertellen. Dat is ook op te zoeken via google haha. 

Dat is dus de reden waarom ik een "gescheurd" beeld heb. Er is precies een lekkend bloedvat die de helft aan getast heeft. 
Ze geeft aan dat ik een injectie in het oog ga krijgen. Dit is prednison en dat haalt de zwelling wel van diverse bloedvaten. Dit moet er voor zorgen dat het oog rust gaat krijgen. 
Daarnaast moet ik lichttherapie krijgen, alleen is dit weer iets speciaals. Ik ga een stofje ingespoten krijgen en als daar licht bij komt, dan verstopt dan het bloedvat. Dan kan die dus niet meer gaan lekken. 
Het nadeel van dit stofje is dat het via een infuus ingespoten wordt en dan raadt je het al. Ik mag dan helemaal niet in het licht komen. 
Voor dit laatste krijg ik een afspraak op 30 april. De injectie in het oog wordt meteen gedaan. 

Daar zit je dan, in een stoel. Ik krijg oogdruppels om het oog te verdoven. Dan mag ik onder geen beding naar de naald kijken!! WAT, KIJKEN NAAR DE NAALD!!! Het zweet breekt me aan alle kanten uit. 
De behandeling gaat eigenlijk super. Ik kan me goed afleiden en kijk niet naar de naald. Wel wordt er te veel prednison ingespoten met als gevolg dat ik in 1x volledig blind ben. Ik geef dat, lichtelijk in paniek, aan en ze halen weer wat vloeistof uit mijn oog. Het zicht komt gelukkig ook meteen weer terug, gelukkig maar. Na de behandeling gaan we naar huis. De rest van de week zit ik eigenlijk wat op de bank als martin aan het werk is. 

Mijn werkgever pakt het gehele verhaal niet zo heel goed op. Die is boos en geeft aan dat ik het moedwillig allemaal doe. Tuurlijk ik zorg er zelf voor dat ik inwendige bloedingen krijg in Mexico en zorg er daarnaast ook nog eens voor dat ik extra bloedvaten vorm in mijn oog die gaan lekken. Ik geef aan dat ik naar de bedrijfsarts wil. Hij zegt mij te gaan aanmelden want dat blijkt hij al die tijd niet gedaan te hebben. 

30 april heb ik de lichttherapie. Het is die dag bloedheet en ik loop met muts, sjaal, handschoenen, lange broek, dichte schoenen, shirt met lange mouwen en een zonnebril op. Ik zie er niet uit whahaha. 
De behandeling is maar een kwartiertje werk, je ziet niks aan mij maar de dokter zegt nog even nadrukkelijk dat ik 2 dagen NIET naar buiten mag. Tuurlijk lekker heet weer en ik moet binnen zitten. 

Ik heb me keurig aan de voorschriften gehouden en later die week hoor ik dat de behandeling goed aanslaat. Mijn zicht komt langzaam maar zeker weer terug. Ik krijg weer wat positieve gevoelens dat het allemaal weer wat beter gaat worden. 

Op papier heb ik van de bedrijfsarts gekregen dat ik niet mag werken en dat ik volledig hersteld moet zijn. Ze hebben namelijk alle gegevens opgevraagd bij de artsen. Mijn werkgever zal dus even moeten wachten tot ik hersteld ben.