Hij moet gewoon uit het gezag!

Pff... waar moet ik beginnen? Kan ik dit wel plaatsen?

Ik vind het allemaal maar lastig. Gister was DE dag... een dag die me ontzettend veel spanning gaf. Het was de dag waarvan ik dacht dat het me rust zou brengen.

Gister was de rechtzaak om de vader van mijn meisje uit het gezag te zetten. Het gaat niet langer en dat hij gezag heeft is niet in belang van mijn meisje. Tenslotte heeft hij geen recht op gezag, dit heeft hij zichzelf gegeven door fraude te plegen met mijn DigiD. Dit is mijn mening, gebaseerd op feiten, maar tegenwoordig schijnt het dat die mening niet belangrijk meer is.

Ik heb er 2,5 jaar alles aan gedaan. Hem overal bij betrokken, maar het was tevergeefs. De vader van mijn dochtertje is niet in staat keuzes te maken, de enige keuze die hij tot nu toe heeft gemaakt is om haar al ruim een jaar niet te zien. Hij zit liever aan de drugs, verdient zijn geld op een verkeerde manier en sterker nog, sinds 4 maanden zit hij vast voor een heel ernstig delict. 

Bereikbaar is hij nooit geweest, communiceren of overleggen hebben we nooit gekund. Jeugdzorg is erbij betrokken en die had het ook al opgegeven. Gek genoeg hebben we nu, sinds een paar maanden, een nieuwe gezinsvoogd. Deze gezinsvoogd gaat alles weer opnieuw onderzoeken en eist dat ik met hem ga samenwerken en we goed communiceren.  Ik zal jullie besparen waarom ik dit dus niet kan, enige wat ik kan zeggen is dat er volgende week nog een rechtzaak is van mijn aangifte tegen hem van alle mishandelingen & bedreigingen.

Wat is er toch mis met de wetten en rechtspraak in Nederland? Ik heb zoveel bewijzen waarom hij uit het gezag moet. Hij is niet eerlijk aan dat gezag gekomen, heeft zijn zus direct aangesteld als wettelijke voogd voor het geval er iets met ons gebeurd... & ik kan er dus niks aan veranderen! 😭 De uitspraak is pas begin december, maar ik weet al wat de uitspraak gaat worden... ; Mijn verzoek voor eenhoofdig gezag gaat afgewezen worden, want nu vader vast zit heeft hij het licht gezien en heeft hij beloofd zich te gaan verbeteren.  Waarschijnlijk wordt het verzoek dus afgewezen en willen ze wachten en kijken hoe hij zich gaat ontwikkelen als hij weer vrij is.

Ben ik nou zo gek? 2,5 jaar lang laat hij het afweten, bewijs na bewijs dat het niet werkt als we samen gezag hebben, heb al 100 x gehoord dat hij zich zal verbeteren... ik geloof er niet meer in. Maar nu zit hij vast & moet hij ineens nog een kans krijgen?!

Het zal wel aan mij liggen... maar ik heb geen vertrouwen meer in de rechtspraak,  jeugdzorg en al die andere instanties die zogenaamd in het belang van het kind handelen.

Nog meer mama's met mij die door soortgelijke situatie en ellende zijn heen gegaan?