Het zijn nog steeds de kleine dingen die het doen.

Met een veeleisende dreumes in huis zijn sommige dingen die ik ooit voor normaal hield ineens een luxe geworden. Zoals het rustig schrijven van een blog, want na de eerste zin mocht ik mevrouw weer eerst even ergens wegplukken. Maar ook even ontspannen douchen is bijna niet meer mogelijk.

Nou heb ik ook nog een 16 jarige licht verstandelijk beperkte dochter (Zie mijn blog: "Mama word ik dan weer normaal." ) Ook dat brengt zoals je je kunt voorstellen soms best wat uitdagingen met zich mee. Maar ook zegeningen in dit geval.

Donderdag-ochtend 5 november, de oudste heeft studie-dag en moet voor een evaluatie-gesprek om 09:00 op haar vrijwilligerswerk zijn. De jongste word om 07:38 wakker en trekt haar moeder keihard aan het haar om te laten weten dat ze wakker is en aan de dag wil beginnen (oh joy oh joy we doen aan co-slapen) Mijn AUW wekt de oudste, en ik roep haar er al gauw bij als ik bedenk dat ik echt weer eens de luxe van een douche wil. Normaal helpt manlief me daar in de avond af en toe bij (Ik was de kleine, hij neemt haar over en ik douche mezelf ...) Maar door al wekenlang overwerk was het even iets minder dan ik wilde. Gretig verzamelt de oudste alles wat er nodig is aan handdoeken en hydrofiel luiers. En ik probeer de jongste in haar zitje te krijgen ... lukt niet, ik ga op een krukje zitten, neem de kleine op schoot en was een krijsend en wurmend klein dropje. Haar grote zus neemt haar van me over, en ik kan me eindelijk even lekker "uitgebreid" douchen (lees snel inzepen en afspoelen, want puber moet op tijd weg. Maar iig ook mijn haar weer eens kunnen wassen.)

Eenmaal beneden geniet ik van de kokosgeur van mijn haar hmmmm wat een luxe is het toch je haar lekker te kunnen wassen. 

En tja ik heb nu eenmaal vreemde gedachten kronkels, maar als ik mijn haar ruik, moet ik ineens denken aan de nieuwe wasverzachter die ik gebruik. Al enkele jaren maakte ik namelijk zelf mijn wasmiddel, en gebruikte dan azijn met lavendel geur ipv wasverzachter. De laatste tijd begon mijn vriend te mopperen dat hij de was altijd ietwat muf vond ruiken, niet zo fris als bij zijn moeder die wasverzachter gebruikt. Dus ik besloot op zoek te gaan naar een wasverzachter die niet te duur was, of om zelf wasverzachter te gaan maken. Ik vond bij de Action naar citroen geurende wasverzachter, en heb er al enkele wassen meegedraaid, en hoewel het slechts subtiel is, ik geniet van de frisse citroen geur van de was. (heel fijn omdat het wasmiddel dat ik zelf maak ook een lichte citroen geur heeft.)

Door mijn gedachten aan de wasverzachter, besluit ik gauw even een wasje te draaien en die in het machine op te hangen en oh wonder, de kleine werkt mee.

De oudste komt thuis, en haar gesprek is goed gegaan, ze heeft het aangedurfd om haar gedachten en ideeën te uiten .... Jippie een grote stap voor haar.

Ik zet de laptop aan, en open facebook. Er is een berichtje van de Jumbo in Ulft, ik had gevraagd wanneer er bij hen net als in Lichtenvoorde er een keer een fotoshoot voor kids zou zijn. Nou vandaag dus en morgen ... Dus vanmiddag gaat de jongedame op de foto ... 

Het is pas net middag geweest, en mijn dag zit nu al vol zegeningen, ik heb kunnen douchen en mijn haren kunnen wassen, mijn haar ruikt lekker, de kleine is weer fris, de oudste heeft wat angsten overwonnen, ik heb een lekker ruikende was, ik heb wasjes kunnen draaien (Ondertussen de 2de vandaag alweer erin.) Er is een fotoshoot in de Jumbo ....
Valt het op dat ik nog steeds de jackpot niet gewonnen heb? ;-) 

Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen. Het zijn de kleine dingen die het doen.