Het wordt nooit meer zoals vroeger.

Mijn ouders zijn weg van Elfa, terecht natuurlijk. Om zoveel mogelijk van haar te genieten zien ze haar het liefst één keer per week. In ons drukke leven en met de aanzienlijke afstand is dit helaas niet altijd mogelijk. De wens dat ze komt logeren is daarom zo mogelijk nog groter. En wij vinden dit natuurlijk helemaal prima. Elfa geniet, opa en oma genieten en wij hebben even onze handen vrij. 

Dit weekend kwam het ons wel heel goed uit. Een oude schoolvriendin vierde haar verjaardag dus daar zouden we sowieso even langs gaan. Misschien konden we daarna nog even de stad in, een filmpje pakken, een drankje doen, whatever, we waren vrij om te doen wat we wilde. 

Eenmaal op het feestje dronken we een drankje, maakte een praatje en dronken nog een drankje en nog één, totdat mijn man heel subtiel met zijn duim richting deur wees. Oja, we zouden nog wat gaan doen in de stad. De daadwerkelijk kinderlozen begrepen de drang om nog even van onze vrije avond te genieten en zo verdwenen we in de nacht. 

Inmiddels was het al tegen enen en we vroegen ons af wat we nog zouden gaan doen. Toen de optie, thuis op de bank een film kijken voorbij kwam, moest ik toegeven dat deze optie wel heel aantrekkelijk klonk. Ineens voelde ik dat hoewel we geen kind in huis hadden, ze wel invloed had op hoe de avond verliep. Vroeger zouden we tot laat op het feestje zijn blijven hangen, de kroeg in zijn gedoken en daarna eindigen in een shabby shoarmazaak met de foto's van hun gerechten geëtaleerd aan de gevel. 

Nu fietsten we, redelijk nuchter weer richting huis om te cocoonen op de bank. Bij thuiskomst voelde ik aan alles in mijn wezen dat de alcohol zijn werk had gedaan en de loomheid plaats maakte voor een enorme behoefte aan slaap. Die film bewaren we wel voor een andere keer. Eenmaal in bed genoot ik van de belofte om uit te kunnen slapen en gewekt te worden door mijn eigen bioritme in plaats van dat van Elfa.

Tot half 8 hield mijn lichaam de slaap vast. Ik werd gewekt door de dringende behoefte aan een bezoekje aan het toilet. Nadat ik eenmaal uit bed was geweest kon ik met geen mogelijkheid meer in slaap komen. Toen mijn lichaam zich eindelijk weer had overgegeven aan de slaap ging de wekker. Er moest nog taart gebakken, ontbeten en de laatste boodschappen moesten gedaan. 

De taart lieten we voor wat hij was, die haalden we in de supermarkt. Katervoedsel hoefde niet gehaald want hoe hard we ook hadden gewild de enige kater die ik had was van het, alsnog korte nachtje. 

Om 14 uur kwam de verjaardagsvisite en stiekem spiekte ik af en toe uit het raam of mijn meisje al in zicht was. Hoe lekker het ook is om af en toe een nachtje te proeven van het kinderloze bestaan, er kan niets op tegen een oprechte dikke knuffel van ons kleine Elfje. 

En Elfa? Die had genoten bij opa en oma, was helemaal in het nieuw gestoken (bedankt lieve ouders) en werd als klap op de vuurpijl nog verwend door de andere opa en oma met een mooie pop. 

Ons weekend was geslaagd, ook al wordt hij nooit meer zoals vroeger, dat vinden we helemaal niet erg.