Het verhaal van de regenboog

Helemaal moe zitten we in de auto. Vanuit het westen rijden we weer terug naar het oosten van Nederland. Achterin horen we rustig gesnurk. In de autostoel ligt een klein meisje lekker te slapen. Ze heeft ook een fijne dag gehad.

We zijn vanochtend al vroeg vertrokken. Onze dochter gaat op stap met haar grote nicht. Ze gaan naar 'Het Nijntje museum'. Wat een feest! De begeleiding is in handen van mijn schoonzus. Ze gaat dus zonder haar papa en mama. Dat blijft altijd spannend, want dat doen we niet vaak. Toch hebben we besloten dat we het als een kans zien om samen rustig te kunnen winkelen.

We verzamelen bij het station en lopen naar het museum toe. De nichtjes lopen hand in hand. Het is ver lopen dus onze dochter mag op de nek bij papa. Ook dan is hand in hand lopen geen probleem. Het ene nichtje moet iets bukken en de andere loopt bijna op haar tenen. Zo lief om te zien.

Bij het museum is er nauwelijks tijd om gedag te zeggen. Ze floept het museum in. "Dag lieverd veel plezier!" roepen we nog. We kijken nog even door het raam voor we met een gerust gevoel vertrekken.

Tijd om te gaan winkelen. In de ochtend gaat het prima. We kunnen overal rustig lopen, er zijn paskamers genoeg en er is nog geen rij bij de kassa. Dat is in de middag wel anders. Het is drukkend en ik voel me opgelaten. Er komen rode wangetjes, maar voor dat ene shirtje ga ik toch nog in die enorme rij staan.

Het winkelen is klaar en we spreken weer af op een centrale plek. Dochterlief slaapt. Niet echt het wederzien wat ik had bedacht, maar de verhalen van ons nichtje geven aan dat ze het geweldig hebben gehad.

Aan het eind van de dag blijven we bij mijn schoonzus eten. Terwijl er spelletjes worden gedaan en er tv wordt gekeken, maken mijn schoonzus en ik het eten. Zo kunnen we ook even rustig bijpraten. Het is fijn om even samen te praten en het blijft ook fijn om onze lieve Mees even te noemen en het over hem te hebben.

Het praten over Mees is iets wat ik vaker zou willen doen. Het is fijn om zijn naam te noemen en daardoor zijn bestaan te bevestigen. Al blijft het lastig... wat kun je zeggen en vertellen? De korte tijd die Mees op deze aarde is geweest kun je niet blijven herhalen. Het is fijn dat er in ons gezin ruimte is voor nieuwe verhalen waar Mees een rol in heeft. Ons dochtertje laat veel van deze verhalen ontstaan. Hoe fijn is het om deze verhalen te mogen delen. Al vind ik het vaak lastig om er zelf over te beginnen. Zitten anderen daar wel op te wachten? Wat is het dan fijn als een ander naar Mees vraagt.

Dat gebeurt nu ook weer. Ik hoef niet zelf te beginnen. Opgelucht begin ik te vertellen.

Na het eten gaan we weer naar huis. Iedereen is moe. Dochterlief is na drie bochten in slaap gevallen en ligt lekker te snurken achterin de auto. Het is een rare dag. Een dag waarin we leuke dingen hebben gedaan en beleefd. Al bekruipt me heel even een schuld gevoel. Ik heb gewoon een fijne dag terwijl Mees...

Het weer is ook raar vandaag. Het zonnetje schijnt, maar dan komt er ineens een donkere wolk en begint het te hagelen en te regenen. Zo ook naast ons, hierdoor ontstaat een prachtige regenboog. Eerst een klein stukje, maar hij wordt steeds zichtbaarder. Dan zien we hem helemaal van begin tot eind. We rijden rustig verder en dan zien we de regenboog verschuiven. Hij schuift over de weg heen. Het lijkt alsof we het einde aan de andere kant in het gras kunnen zien.

We maken grapjes over het zoeken van de pot met goud, maar dan lijkt het zelfs alsof we onder de regenboog door rijden.

We ervaren dit allebei als heel speciaal. Ik voel me warm worden. Daar was Mees weer heel even. Een teken dat hij er vandaag echt wel was, dat hij bij ons blijft en dat we het fijn mogen hebben. Het is juist goed dat we het weer fijn kunnen hebben en dat Mees daar in gedachten en in gevoel altijd bij zal zijn!

We rijden rustig verder naar huis. Moe en nu ook gerustgesteld. Het was een fijne dag!