Het ouderschapsclubje

Op het moment dat wij ouders werden van onze dochter, veranderde alles maar ook iedereen om ons heen. We hadden een kindje gekregen, iets dat we dolgraag wilden. Ons dagelijks leven was anders, we stonden met andere ideeën op, we kochten babyspullen, ons huis was aangepast, kortom we begonnen aan een heel ander hoofdstuk in ons leven: Het ouderschap.

Eigenlijk is het ouderschap een soort van clubje. Je deelt iets met elkaar. De vrouwen zijn allemaal door een zwangerschap heen gegaan en hebben een kind op de wereld gezet. En de mannen hebben hun mannelijkheid bewezen en zijn trots. Op dat moment zit je op 1 lijn. Terwijl de kindjes met elkaar spelen hebben jullie genoeg onderwerpen om over te praten. Je kunt met elkaar praten over ontwikkelingen, speelgoed, kinderkleren, het kinderdagverblijf, die ene leuke speeltuin, dat uitje en ga zo maar door.

Voordat wij Hayley kregen  werkten we in de horeca en stonden we vaak tot vroeg in de ochtend in de kroeg. Dit deden we samen met de mensen met wie toen omgingen. Dat waren toen onze vrienden. Maar op het moment dat wij een baby kregen stonden we natuurlijk niet meer in de kroeg.  Wel waren we midden in de nacht vaak wakker om onze baby te voeden of te troosten, niet om te zuipen. Dit was wennen voor de vrienden die we toen hadden. Opeens gingen we niet meer mee stappen, maar op tijd naar bed. De vriendschap werd aardig op de proef gesteld. En zo vielen zij dus ook weg. Ze begrepen niks van het leven met een baby en dat was frustrerend voor ons en voor hun.

Langzaam aan begonnen we een nieuwe groep mensen om ons heen te creëren.  Via de social media kwam ik in contact met verschillende mensen van mijn leeftijd die ook kinderen hebben. Soms waren het vreemden en soms oude bekenden.  Gek genoeg zoekt men toch de mensen op die in dezelfde levensfase zitten. En ik vind het dan ook heerlijk om met mensen om te gaan die ook kleine kids hebben. Zo zijn een vriendin en ik steeds dichter naar elkaar toe aan het groeien, omdat onze dochters zo lief met elkaar spelen en we daardoor veel tijd met elkaar spenderen.

En ook bij speeltuintjes of andere plekken waar ouders met kinderen komen, raak ik snel aan de praat met ouders. De kinderen zoeken elkaar op en daardoor kom je in contact met de ouders.

Het ouderschapsclubje is een gesloten clubje.  Het is een wereldje waarin je terecht komt op het moment dat je ouder wordt en eerder niet. Tenminste dat is zoals ik het ervaar. Maar ik vind het een leuk clubje. Liever het ouderschapsclubje met praten over poepluiers en kinderkleertjes dan nog staan zuipen in de kroeg elke avond.

Als het ‘ouderschapsclubje’ echt een officiële club zou zijn, dan is de slogan vast:

De ouderschapsclub, welkom in de wereld van poepluiers!