Snap
  • Mama

Het licht zal overwinnen!

Ook ik ben ontzettend geschrokken en ontdaan door de aanslagen in Parijs. Het enige wat mij helpt is schrijven, dus is hier een nieuwe blog.

Voetbal

Dunya mag opblijven tot de eerste helft is afgelopen. Het is tijd voor de voetbalwedstrijd Wales-Nederland en Dunya is ook benieuwd of ze vandaag weer gaan verliezen. Samen zien we het eerste doelpunt en durven pas te juichen als de verslaggever het Nederlandse doelpunt bevestigd heeft. Vlak voor rust komt de gelijkmaker door een penalty. In de rust leg ik haar in bed. Natuurlijk lukt het niet om voor het begin van de tweede helft weer op de bank te zitten. Als ik me eindelijk losmaak en de deur van de slaapkamer dichttrek hoor ik opgewonden stemmen. Ik loop snel naar de woonkamer en zie supporters met de Nederlandse vlag zwaaien. Door de babyfoon vertel ik Dunya dat Arjen Robben de 1-2 heeft gescoord. Daarna wordt het stil in de slaapkamer.

Nieuwsalert

Als de wedstrijd bijna is afgelopen hoor ik een nieuwsalert binnenkomen op mijn telefoon. Omdat ik denk dat het over het voetbal gaat kijk ik niet meteen. Maar als ik voor de zekerheid toch kijk lees ik vluchtig iets over een schietpartij in Parijs. Pas na de wedstrijd zie ik dat er achttien doden zijn gevallen, dat is heftig! Maar als ik overschakel op een andere zender is het nieuws al aangepast aan de actualiteit. Het dodental loopt in snel tempo op. Dit is niet het werk van een lone wolf of een verward persoon. Dit is een gerichte terreuractie. Een aanslag. Niet eentje, maar meerdere. Het nieuws is die eerste uren niet bij te houden. Ik wil naar bed, maar blijf zitten. Kom niet overeind, alsof mijn benen opeens van lood zijn.

Dromen

Pas als ik bijna letterlijk omval van de slaap sta ik moeizaam op van de bank en ga naar bed. Ik kruip tegen Dunya aan, die haar nieuwe vestje aangehouden heeft in bed. Daardoor is ze nu net een kacheltje en dat is wel fijn. Ik voel me zo koud, verkleumd bijna. Die nacht is er eentje van in slaap vallen en wakker schrikken en dromen die ik niet meer weet, alleen dat ze beangstigend waren. Ik ben blij als Dunya mij in haar slaap een mep verkoopt en ik daardoor wakker schrik. “Wat doe je? Waarom sla je mij?” vraag ik verschrikt. “Sorry mama” zegt ze schuldbewust. “Ik slaap!” Mijn hart gaat tekeer. Toch is het even een welkome afleiding. We vallen weer in slaap en om half zes schrik ik opnieuw wakker. Dunya heeft buikpijn en wil warme melk. Ik dwing mezelf om op te staan en melk warm te maken. Als ik weer in bed lig slaap ik al snel weer.

Aanslagen

Het is een uur of acht als Dunya me opnieuw wakker maakt. Ze gaat de Zapp Kids Top 20 kijken. Ik schrik. “Wacht!” zeg ik. Na de Kids Top 20 volgt Zapp Live en daarin wordt ongetwijfeld aandacht besteedt aan de aanslagen in Parijs. Ik vind het handiger dat ze dan al weet wat er is gebeurd. Bovendien wil ik niet dat ze gaat zappen. Je weet niet wat voor beelden ze tegenkomt op andere zenders. Ze is geschokt. Dan komt ook haar Afghaanse achtergrond naar boven. “Papa zegt dat moslims die slechte dingen doen, als ze dood zijn heel erge straf krijgen van Allah!” Ik knik. “Je mag geen mensen doodmaken, al ben je nog zo kwaad! Ik weet zeker dat Allah en God en al die andere goden er net zo over denken. ”En hebben ze gewonnen?" vraagt Dunya. Ik moet even denken, want heb niet meteen door waar ze het over heeft. O ja voetbal. "Ja, ze hebben gewonnen" knik ik. "2-3 geloof ik". Ook de voetballers hebben waarschijnlijk kort kunnen genieten van hun overwinningsroes.

Zapp Live

Ik loop mee naar de woonkamer en zodra ze de tv aanzet zie ik al dat er een extra journaal is. “Zet maar op drie” zeg ik tegen haar en schenk melk voor haar in en ga thee zetten voor mezelf. Ik hou de tv in de gaten, maar in dit programma hoef ik niks te verwachten, want het is opgenomen. Bij Zapp Live volgt er wel een update, door een medewerker van het Jeugdjournaal. Dit is heel goed gedaan en ik ben ook blij dat ze het doen, want kinderen hebben het recht om te weten wat er op de wereld gebeurt. Ik ben wel blij dat ik niet in bed ben gebleven. Al kost het me moeite om wakker te blijven, van slapen zou ook niet zoveel terecht zijn gekomen. Wel kijk ik in de slaapkamer af en toe even journaal via mijn mobiel. Zo heeft Dunya er geen last van. Het is beter als ze ontspannen kijkt naar haar favoriete tv programma’s.

Intocht Sinterklaas

Tegen de middag kijken we samen naar de intocht van Sinterklaas. Ik vind de sfeer wat gelaten, minder uitbundig dan anders. Maar dat kan ook komen door mijn eigen stemming. Het gaat een beetje aan mij voorbij. Dunya geniet wel en dat is het belangrijkste. Als het is afgelopen zapp ik even naar het nieuws en Dunya gaat iets anders doen. Dan gaan we maar even naar buiten. Frisse lucht zal me goed doen. Morgen naar de kerk, daar zal er ongetwijfeld ook bij stilgestaan worden. Dat wordt weer een emotionele dienst. Maar dat vind ik ook wel mooi.

Wantrouwen

Het is verschrikkelijk wat er is gebeurd. Zoveel mensen die zijn omgekomen. Maar wat misschien nog erger is: er heerst angst. Vliegtuigen worden onderzocht, vuurwerk wordt aangezien voor schoten en de roep om grenzen te sluiten laait weer op. Natuurlijk moet je signalen en dreigementen serieus nemen. Je kunt gewoon niet het risico nemen dat er wel iets aan de hand is. Maar de paniek is groot. En er zijn mensen die dat willen stimuleren. Dreigtweets die loos alarm zijn bijvoorbeeld. Ik vind dat onvoorstelbaar. Soms maken mensen grappen die ongepast zijn. Ik herinner me dat Dunya’s vader op Schiphol werkte, vlak na de aanslagen van 11 september. Een collega van hem zei voor de grap tegen de marechaussee dat hij de luchthaven kwam opblazen. Hij dacht daarmee een leuke grap te maken. De marechaussee kon er niet om lachen, werkte hem op de grond en hij zat twee nachten vast. Zijn toegangspasje kreeg hij niet meer terug. Daardoor was hij ook zijn baan kwijt. Een grapje met grote gevolgen dus. Terecht overigens, maar wel veroorzaakt door de angst die aanslagen veroorzaken.

Verdeeldheid

Behalve de angst is er ook opnieuw verdeeldheid gezaaid. Als we daaraan toegeven, dan geven we terroristen hun zin. Een groepje mensen die zegt namens de Islam mensen te mogen doodschieten, mag er niet voor zorgen dat we een geloof of mensen die dat geloof aanhangen bij voorbaat gaan wantrouwen. Of dat we ze daardoor anders gaan behandelen. Het enige wat werkt is dat we ons niet laten verleiden tot die verdeeldheid. Dat wij ons juist verenigen want samen staan we sterk. Ik blijf geloven dat liefde en licht uiteindelijk alles zullen overwinnen, al zal dat heel erg moeilijk zijn als er zoiets verschrikkelijks gebeurt.

8 jaar geleden

Hallo Jan! Wat leuk dat je reageert! En wat goed dat je me gevonden hebt. Er komt regelmatig iets nieuws online, veel inspiratie de laatste tijd. De volgende blog gaat over iets dat in Dalen is gebeurd, vandaar dat ik aan jou dacht! :)

8 jaar geleden

Dag Henrike, wat een verrassing om zo weer contact te hebben door de blogs! Je hebt een leuke dochter! Knap dat je je in je uppie zo goed lijkt te redden. Je blogs zijn leuk en goed geschreven! Knap werk en dan ook nog zo veel en uitgebreid. Ik zet je bij de favorieten, kan ik je mooi blijven volgen. Hartelijke groet, Jan Geerts

8 jaar geleden

Ik denk dat het vannacht wel wat beter gaat. En morgen in de kerk zullen de emoties wel duidelijk aanwezig zijn bij iedereen, maar ook dat is juist wel mooi. Ik hoop vooral dat mensen die erbij betrokken waren zich gesteund voelen door mensen die aan ze denken. Al krijg je daar niemand mee terug en raak je een trauma niet door kwijt, maar toch....

8 jaar geleden

Natuurlijk en het is goed dat we ons leven niet stilzetten. Juist niet! Bidden is niet meer dan denken aan.... vind ik. Ik heb zelf niet het gevoel dat ik met God praat ofzo, maar het is een moment van stilte, even alleen met je gedachten. Ik kan me best voorstellen dat mensen het eng vinden zoveel vluchtelingen. Andere cultuur, andere gewoonten, mensen met trauma's... Ik ben niet echt bang, het blijft onvoorstelbaar dat zoiets ons overkomt. Dat blijft het totdat het je overkomt. En het is ook niet goed om met angst te leven, dus dit is prima zo. Wellicht is één van de daders als vluchteling het land binnengekomen. Dan is het één in die hele stroom vluchtelingen die niet deugt. En natuurlijk ben je bezig met je eigen zorgen. Ik ook! Ik vind dat niet egoïstisch. Maar net als jij voel ik me geraakt en ik wil er even bij stilstaan. En inderdaad, morgen een nieuwe dag en dan zijn we ook weer bezig met Sint en alle andere dingen die ons bezighouden! Dat hoort er ook bij.